De blog van Maryvonne (5); Vroeger was alles anders
Ken je dat gevoel, dat je in de dromen en gedachten over de weg draaft als een paard, dat je als een dolfijn door het water scheert en onder de wind door kunt fietsen? Ik ook!
De werkelijkheid is anders.
Vroeger was alles anders.
Toen scheerde ik als een dolfijn door het water. Door de golven en in de grote wasmachine van andere triathleten. Ik kon best goed zwemmen (red. snelste zwemtijd AG vrouwen LD Almere, 3e zwemtijd alle vrouwen).
Fietsen ging steeds harder en sneller. Diep gebogen over mijn ligstuur dook ik onder de wind door en danste ik de tango met de wind in de Almeerse polder. Zelfs het hardlopen voelde op een gegeven moment als draven als een paard. Wel een paard dat heel hard moest werken en trainen om maar een beetje sneller te worden. Dat lukte en was zo fijn!
Ik genoot er van. Het gevoel dat je uuuuuuren door kunt gaan, dat je steeds harder kunt, dat je je fit en onverslaanbaar voelt. Het is een soort verslaving, denk ik, dat gevoel.
En ga ik dat gevoel ooit weer voelen? Dat is momenteel de mentale worsteling die ik met mijzelf voer. Een vraag waar ik van af moet. Ik ga nooit meer zo fit en snel worden als toen. Is dat erg? Nee…het gaat om het plezier. Om door inspanning, ontspanning te ervaren.
Toch?
Ik baal dat ik niet meer snel kan rennen, dat ik zo moet werken ervoor. Dat ik maar niet sneller word. Dat ik niet meer lekker de fiets kan pakken en uren weg kan gaan. Zwemmen gaat nog wel. Met 1x per week doe je natuurlijk niet veel snelheid op, maar op techniek kan ik de duurafstanden toch nog wel aan en meekomen.
Ergens ben ik toch ook wel een doorzetter. Of misschien wel eigenwijs? Zo’n ‘wat in mijn kop zit, zit niet in mijn kont’ persoon?
Ik ben al ontelbare keren opnieuw begonnen met trainen. Ergens zit er toch iets in mij dat graag wil. Dat graag mijzelf wil uitdagen. Lekker buiten in de natuur wil zijn.
Ik train nu op schema’s van Marcel Gierman, MoveTheLimit. Hij puzzelt wat af met mij, maar hij werkt zo motiverend. Stapje terug, stap erbij, training die niet door kan gaan, zeggen dat hij trots op mij is. Fijn zo’n motivator!
Ik ga door. Door voor Metakinds. Door voor de kindjes met een metabole ziekte. En vooral door voor Silke.
