Niek Heldoorn treedt in de voetsporen van Pim van den Bos en Floris-Jan Koole als sterk winnaar Embrunman 2022! – WTJ 2519

MAANDAG – Al in zijn jeugd- en juniorjaren ‘verveelde’ Niek Heldoorn zich op de korte afstandjes. Het hoorde erbij in zijn ontwikkeling om een sterk triatleet te worden, maar zijn toekomst lag op het lange werk. Net als vader Frank, al jaren de laatste Nederlander die een top tienklassering haalde op Hawaii (bij de mannen). Zodra de weg vrij kwam naar het langere werk, stapte Niek over. Zijn ongeduld werd vorig jaar al beloond met een prima debuut in Stein, waar hij won en een verdienstelijk WK in Almere. Dit jaar opende met opnieuw een sterke overwinning namelijk de Challenge Malta. In het pro-veld van Alpe d’Huez deed hij wedstrijdhardheid op voor het ultieme doel van dit seizoen: de Embrunman. De achtste plaats gaf hem het zelfvertrouwen dat het met de vorm goed zat en ook dat geaccidenteerd terrein hem wel lag.

Het strijdtoneel verplaatste zich daarna van de Nederlandse berg naar de Col d’Izoard. Scherprechter in menig Touretappe en dus ook vaste prik in de Embrunman. De klim vanuit Guillestre begint relatief rustig. De eerste 3 kilometer ligt het stijgingspercentage rond de 6%. Daarna volgt een kilometer met 8%. Vervolgens kunnen de renners even bijkomen: de klim vlakt wat af en na 4,5 kilometer gaat de weg zelfs 500 meter lang licht naar beneden. Na dat momentje van relatieve rust barst de hel los. De weg blijft steil omhoog lopen, met stukken boven de 10%. Na ruim 13 kilometer is er weer een korte afdaling. Die wordt gevolgd door wederom een stuk van 10%. De laatste halve kilometer is met 6,6% iets minder steil.

Tot zover het profiel. De praktijk dan. Niek komt na 49.36 minuten als eerste uit het water en kijkt niet op of om waar de concurrentie zit. Hij stapt op de fiets, begint aan het loodzware parcours. Danst op de pedalen als het steil wordt – een onderdeel waarop hij vlak voor de top wel wordt bijgehaald door de Zwitserse klimgeit Thomas Huwiler – maar daalt als een bezetene, waarop hij de kop terug overneemt. Achter hem komt die Amerikaan Kennett Peterson tweede te liggen en vervolgens gaapt een enorm gat van acht minuten op de Kroaat Andrej Vistica en de Zwitser Thomas Huwiler. Opvallend: de anders zo dominant aanwezige Fransen zijn in hun thuiswedstrijd nergens. Niek keert terug van het fietsen met 3.20 minuut op Peterson en de rest moet nog maar zien of ze dichterbij komen tijdens de 42 kilometers. De omstandigheden zijn goed: 28 graden en zonnig. Niek begint 0nbevangen aan de marathon en hoewel de concurrentie wel wat terughaalt blijft hij buiten schot en wint hij op zijn tweede hele deze onvervalste klassieker. Niek Heldoorn: YOU ARE THE EMBRUNMAN!

Die marathon wordt trouwens snel afgelegd door de 22-jarige Nederlander. In 2.52 uur, hetgeen voor Embrun-begrippen buitengewoon snel is. Zijn eindtijd van exact 9,5 uur is daarmee ook een snelle versie van deze Franse Alpentriathlon. 41 seconden later volgt Kennett Peterson als runner-up. Het brons gaat naar oud-Almere winnaar Andrej Vistica op 2.58 minuten. De Zwitser Thomas Huwiler handhaaft zich op de vierde plaats, maar dat al op 14.43 minuten. De snelste Fransman moet dit jaar 16.28 minuten op de jonge Nederlander. Het is Felix Pouilly, die vijfde wordt met daar meteen achter zijn landgenoten Thomas Navarro en Kevin Rundstadler.

Bij de vrouwen won de Chileense Barbara Riveros in – volgens mij – pas haar tweede hele triathlon. Eerder werd ze in 2018 al eens tweede in Ironman Western-Australia. Zij klokte 10.39,28 uur en was zestien minuten sneller dan de twee Franse favorietes Justine Mathieux en Jeanne Collonge, die in duel verwikkeld waren voor de tweede plaats. Mathieux bleef haar landgenote uiteindelijk drie minuten. De vrouwen voor het podium doken wel alle drie onder de elf uur. Kort na hen kwam ook de Nieuw-Zeelandse triathlonlegende Cameron Brown over de streep. Op 48-jarige leeftijd debuteerde hij in deze Franse race met een 26e plaats om 11.13.57 uur. Geen schande, hij blijft een fenomeen. Almere 2016-winnares Camille Deligny eindigde direct na Edo van der Meer (stond nog op zijn bucketlist!) als zevende. Eerste Nederlandse vrouw was Marion Tuin op een achtste plaats in 12 uur en een kwartier. Dat was een plekje, maar liefst 1.25 uur sneller dan Marion vorig jaar over deze loeizware wedstrijd deed.

Nog even nagekeken. De eindtijd van Niek Heldoorn is de tweede snelste ooit. Alleen Leon Chevalier ging vorig jaar sneller over het parcours: 9.28.18 uur. Saillant detail: Frank Heldoorn deed veel hele triathlons, won er ook veel, maar de Embrunman stond pas laat op zijn to-do-list. Hij deed hem in 2005, de race werd gewonnen door de Franse tri-legende Yves Cordier. Frank eindigde vijfde in 10.29.54. Dat is dus haast precies een uur langzamer dan zoonlief. De gevatte reactie van Frank: ,Ander materiaal, andere coach’.

De Nederlanders (al dan niet reeds gefinisht) op een rijtje:

15 AUGUSTUS: EMBRUNMAN (FRA)
1.Niek Heldoorn 9.30.00
37.Joey van de Beek 11.28.11
50.Erik-Jan Thalen 11.40.53 (7e M4o)
70.Edo van der Meer 12.01.06
97.Simon Lise 12.27.38
297.Rohalt Bergsma 13.55.53
318.Joost Bokkers 14.04.43
319.Patrick de Vries 14.04.51
336.Hedzer Koops 14.12.47
347.Jan-Willem Frederiks 14.17.52
491.Henk Christen 15.16.02
456.Sjoerd Hoekstra 15.00.55
DNF Vincent van Lieshout
DNF Jos van de Pol
V:
8.Marion Tuin 12.15.31