Collin Chartier geeft de Amerikanen een pure thuiszege op de PTO-race in Dallas – WTJ 2577

ZONDAG – De mannenrace in Dallas was zo mogelijk nog spannender dan de vrouwen zaterdagavond/nacht. Het was opnieuw bloedstollend heet in de stad, die vermaard werd door de soapserie van de familie Ewing. Maar cowboyhoeden en oliemagnaten zagen we vandaag niet in de Texaanse hoofdstad. De temperaturen liepen op tot 35 graden Celsius met een luchtvochtigheid van 70 procent. Daar een halve triathon in afleggen is geen sinecure.

De PTO-race met als inzet 100.000 dollar voor de winnaar werd geopend in het warme zwemwater van Dallas door Aaron Royle, de Australier die na 27 minuten klaar was en op het rode ponton klauterde met Sam Laidlow, Ben Kanute en Daniel Baekkegard in zijn kielzog. Collin Chartier verloor er 14 seconden en kwam als elfde aan de kant. Daarna zouden we de Amerikaan overigens een tijdje niet zien in het wedstrijdverloop.

Volgt Florian Angert zijn vriendin Katharina Wolff?

Even was het Ben Kanute, die de koppositie nam en daarna volgden vele wisselingen aan de kop van het fietsen met onder meer lange tijd Sam Laidlow op kop en vervolgens de Duitser Florian Angert. Het tweetal nam enige voorsprong op de rest en Florian reed vervolgens weg bij Sam. Kon de Duitser het dan afmaken, zoals een week eerder zijn partner Katharina Wolff in Almere dat deed? Nee, want bij aanvang van het lopen kwamen andere topatleten opzetten. Sam Long had zijn zinnen gezet op deze thuiszege en het bijbehorende geldbedrag. Na 2 kilometer vatte hij Angert bij de kraag, hij zou de snelste fietstijd realiseren. Maar ook de Amerikaan moest even later passen toen zijn landgenoot Collin Chartier eerst voorbij de Deen Magnus Ditlev en vervolgens ook nog over Long ging. Het werd een verrassende, maar dik verdiende overwinning voor de Amerikaan, die als vijfde aan de 18 km. lopen was begonnen. In 1.00.38 waren de 18 km. voor Chartier voorbij, alleen Jason West zou in het achterveld nog harder rennen.

Grootste succes ooit voor Chartier

In het achterveld kwamen Lionel Sanders (veelvuldig in beeld bij Eurosport) en Sam Long opzetten. In het treintje had ook Sebastian Kienle wel willen aansluiten, maar dat kreeg de Duitser – bezig aan zijn afscheidstoernee tot en met Hawaii – niet meer voor elkaar. Ze speelden in het spel om de grote geldprijzen geen rol. Lionel Sanders zette nog wel aan bij het lopen, maar zag zijn achterstand gaandeweg groeien. Nee, het zou de wedstrijd worden van de 29-jarige Collin Chartier uit Monterrey, die op zijn veertiende triathlon ontdekte na eerst gevoetbald te hebben en korte tijd mountainbike.

Deze zege was meteen zijn grootste succes. Eerder won de Yankee de IM 70.3 Colombia in 2019 en klopte hij Jorik van Egdom op de Challenge Salou in 2021. De speciaal door Jan Frodeno uitgeschreven race in Griona bracht Cartier ook op zijn naam en in het Canadese Mont Tremblant waagde hij zich voor het eerst aan een Ironman, Hij won de race in 8.08 uur en is mogelijk nu ook kanshebber voor de wereldtitel op Hawaii. Maar eerst mag hij nagenieten van deze race.

Magnus Ditlev sprintte op het laatst nog mooi weg bij Sam Long, die de derde plaats pakte. Twee Amerikanen op het podium met daartussen een Deen, mooier kon het voor de eerste US Open niet zijn, al had het zuinigjes opgekomen Amerikaanse publiek daar misschien nog niet zo’n erg in. De Fransman/Brit Sam Laidlow was de nummer vier van deze flink gedoteerde race. Vijfde eindigde Florian Angert en vervolgens was voormalig wereldkampioen Kristian Hogenhaug (Almere 2021) de nummer zes. Van Aaron Royle werd nog veel verwacht op het lopen, maar hij kwam toch niet verder dan een zevende plaats. Goed deed het weer wel Pieter Heemeryck: achtste plaats voor de Belg en vol goede moed gaat hij naar Hawaii. Negende en tiende waren de jonge Duitser Mika Noodt en de Spanjaard Pablo Dapena Gonzalez. Kienle 16e en Sanders 21e, zij kwamen allicht voor meer. Maar het ging al met al weer loeihard vooraan. Voor 21 van de deelnemers geldt trouwens morgen/maandag: hup het vliegtuig in naar Kona. Dallas was voor velen een goede generale, anderen zullen revanche willen.

 

 

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.