Marloes Vos, adaptive triathlete (32): Een nieuwe weg ingeslagen richting seizoen 2023
Inmiddels de 32 blog van Marloes Vos; 31 jaar, adaptive triathlete, ging 10 jaar door het leven in een rolstoel. In 2016 ging de knop om en in 2018 begon haar triatlon avontuur. Na haar 1ste hele triatlon in 2021 (Gelreman) en vervolgens dit jaar Challenge Almere maakt Marloes plannen voor 2023. Een nieuwe weg wordt ingeslagen.
In deze maandelijks terugkerende blog voor Trikipedia.nl vertelt Marloes waar haar reis als adaptive triathlete verder heen leidt.
“Hoe gaat het met jou? Wat zijn je plannen voor volgend jaar? Hoe gaat het met de after-season dip?” Dat zijn vragen die me nu geregeld gesteld worden maar ook waar ik zelf over nadenk. Laten we het erop houden dat mijn hoofd en lijf de afgelopen vijf weken overuren hebben gedraaid. Hoe herstel je van Almere als je weet dat je het sporten nodig hebt om letterlijk en figuurlijk op de been te blijven? Maar ook, welke keuzes ga je maken in je leven, qua werk, sport en sociaal leven?
Als ik terugdenk aan 10 september 2022 komt er gelijk een glimlach op mijn gezicht! Wat een mooi avontuur en wat is er toch gebeurd met mij die dag!? In mijn vorige blog beschreef ik al de rollercoaster van Almere. Alle issues op de dag vóór de wedstrijd rondom het wel-niet-wel-niet-wel mogen starten met mijn buddy’s. En op de dag zelf waar ik echt de magie van Almere mogen hebben voelen. Op alle foto’s en filmpjes van de dag zie ik het plezier terug en de euforie die ik voelde. Het gevoel wat ik nog steeds ervaar elke keer als ik terugdenk aan deze dag. Het was dan ook superleuk om vier weken na Almere met mijn buddy’s Sanne, John en Karin te reflecteren op deze toffe dag. Ook voor hen is het een avontuur geweest. Ze wisten niet echt wat hen te wachten stond, en toch zijn ze erin gestapt en hebben we samen een bijzondere tijd gehad. En conclusie na het etentje was…. Dit is voor herhaling vatbaar. Als buddy is het een totaal andere beleving van de sport, maar als ik het goed heb begrepen wel een hele mooie.
Wat ook in de afgelopen weken op mijn pad is gekomen is de toenadering vanuit officials en de NTB om een plan te gaan maken voor inclusieve sport. Hoe kan ik – en met mij vele anderen – als adaptive athlete, geen para-atleet maar ook geen “normale” sporter, meedoen in triatlon. Samen met Adze en het WGWO zijn we bezig om een plan uit te rollen zodat er in 2023 in Nederland handvatten komen voor de bond, officials, wedstrijdorganisaties en sporters om adaptive athletes inclusief aan de start te laten verschijnen. Toch mooi dat ik mijn weg en de obstakels die ik tegenkom kan gaan omzetten in oplossingen voor mijzelf maar ook voor anderen. We maken een plan hoe we willen omgaan met de buddy’s op en rondom het parcours. Wat zou het mooi zijn dat we in 2023 in Nederland het voortouw nemen en het daarna ook internationaal omarmd gaat worden. Ik zeg dit project wordt vervolgd….
Qua wedstrijd was ik er snel over uit. Het aantal hele triatlons in Nederland is beperkt in 2023. Mijn Frysman plan moet ik gaan uitstellen naar 2024, bleek deze zomer al. Maar ik weet wel dat ik in 2023 ieder geval weer een hele triatlon wil doen. Al snel wist ik zeker dat ik opnieuw voor Almere ga. Stiekem droom ik ook al verder en denk ik na over wat voor mij ultiem zou zijn. Wedstrijden zoals Ironman Lanzarote en Challenge Roth staan op mijn verlanglijstje.
Voor nu ga ik op weg naar de halve marathon in Egmond en dit keer zonder buddy een nieuw PR neerzetten. Ook kan ik weer een periode naar Lanzarote en met het oog op de droom daar ooit de full distance te voltooien, zal ik van start gaan op de OD van Vulcano Triathlon en mogelijk ook nog op de Ironman 70.3. En voor de rest ga ik het zien. In ieder geval ben ik van plan weer te vliegen in Almere in 2023.
Maar dan komt de vraag hóe wil ik verder in 2023 en daarna. De afgelopen drie jaar heb ik intens samengewerkt met Trispiration en Josta als mijn coach. Josta heeft mijn droom in 2019 omarmd. Zij heeft het aangedurfd het avontuur aan te gaan en stap voor stap te kijken wat erin zat. Met Josta als buddy, coach en nog zoveel meer zijn we drie en een half jaar intens onderweg geweest en hebben we van doel naar doel gewerkt. Josta zorgde ervoor dat mijn belastbaarheid enorm groeide en ik mijzelf steeds verder kon uitdagen. Elke keer overwon ik mijzelf, mocht ik weer verder groeien. Met als resultaat een topprestatie in Almere. Van Josta leerde ik mijzelf en mijn lichaam daarbij meer te vertrouwen.
Het idee om te racen met buddy’s is destijds ook een goeie zet van haar geweest. Ik ben enorm dankbaar voor de afgelopen jaren en alle moeite en aandacht die ze erin heeft gestoken. Dat maakte het ook voor mij de laatste tijd des te moeilijker omdat ik voelde dat ik nóg verder wil groeien en de vraag bij mijzelf opborrelde hoe dat eruit zou komen te zien. Deze vraag heeft mij maanden beziggehouden. Diverse gespreken met Josta en vele anderen brachten mij tot een conclusie dat het voor mij tijd is geworden voor de vervolgstap. Voor mij is Almere de afsluiting van een hoofdstuk van mijn avontuur en tegelijkertijd het begin van nieuw hoofdstuk. Samen hebben wij besloten dat we uit onze rollen als coach en coachee stappen, tijd voor nieuwe coach. Ik ben ervan overtuigd dat Josta een rol blijft spelen in mijn avontuur, alleen nu met een andere pet op. Hoe en wat precies zal de tijd leren.
Ieder geval geloof ik erin onze paden nog geregeld kruisen en we mooie dingen gaan beleven. Beide zullen we verder mogen groeien en ons ontplooien! Nogmaals Josta, ik heb super veel van je geleerd. Ik ben je dankbaar voor het warme bad waarin je mij hebt ontvangen, de fijne gesprekken, de mooie avonturen en voorál je support en vertrouwen in mij. Het Trispiration Team blijft zeker nog een rol spelen, want gelukkig kan je daar ook lid van zijn zonder coaching. En vrouwen, zoek jij een coach die jou laat groeien als mens en waar je mag leunen op het vertrouwen dan weet ik zeker Josta een goeie keuze is.
Hoe ga ik dan verder… Ook dat was voor mij de afgelopen weken een zoektocht. Na een hele triatlon is het idee meestal ‘gas terugnemen en freewheelen’. Alleen deze week blijkt maar weer eens hoe ingewikkeld dat is met mijn aandoening. Sporten is mijn medicijn en ik heb het echt nodig. Deze week had ik weer helse pijnen en dat doet wat met mij. Ik weet wat me te doen staat en dat is weer zo snel mogelijk de draad oppakken. Maar ja, mijn lijf roept ook aan alle kanten te moeten herstellen van een jaar hard trainen en het finishen van Almere. En dat betekent ook, zorgen dat ik mijn supportcrew en begeleiding weer in werking stel en daarin een nieuwe weg ga bewandelen. Een spannende tijd van opnieuw aftasten hoe alles gaat zijn en worden.
Het vinden van een nieuwe coach is een avontuur op zich. Er is op dit moment veel aanbod, maar wie past er in deze fase bij mij. De vraag is wát heb ik nodig, wat is het dat ik NU nodig heb. Na vele gesprekken ben ik eruit. Ik heb een dot ambitie maar het belangrijkste is dat ik mijn aandoening voor de lange termijn onder controle houd en geen of nagenoeg geen blessures oploop. Het lijf en koppie goed houden is prioriteit 1. Maar ik voel ook dat er nog veel méér uit te halen valt. Daarnaast ben ik zelf ook datafreak, ik vind het interessant om data en gevoel met elkaar te matchen en daarvan te leren. Misschien zijn termen als ‘science based’ en ‘precision training’ wel termen die bij mij passen. Ook vind ik betrokkenheid en meedenkend vermogen belangrijk en het samenwerken ook met de lokale trainers en fysio’s.
En dan komt er een tof aanbod. Iemand die mij al jaren support en steunt wil graag het stokje als coach overnemen en de termen zoals ‘science based, meten is weten en precision training’ komen tijdens de gesprekken naar voren. Wat geweldig dat iemand opnieuw het avontuur met mij wil aangaan en dezelfde dromen waar wil maken. Die met mij wil onderzoeken wat er nog meer uit te halen is. En ja nu zijn jullie vast nieuwsgierig…. De keuze is gevallen om samen te gaan werken met Tripro. Jeroen van Geelen, alom bekend als bikefitter wil samen met mijn lokale specialisten en experts zoals Jorin Kamps van Running Solutions deze uitdaging met mij aangaan. Toen Jeroen mij het aanbod deed ontroerde het mij ook best wel. Aan de ene kant de emotie om het vertrouwde los te laten en anderzijds de kansen die ik nu krijg.
Voor mij is triatlon mijn way of life, mijn medicijn. Het blijft een ontdekkingstocht en hoe tof is het om dit samen met een groep van experts verder te mogen doen. Inmiddels het eerste schema ontvangen, continue zijn we aan het bijsturen. Ook de eerste analyses en testen zijn gedaan. En stap voor stap leren we elkaar beter kennen en ook welke behoeftes er zijn. Een spannende tijd, nieuwe paden bewandelen en nieuwe avonturen die ongetwijfeld komen. Hoe alles gaat lopen geen idee, maar voor nu vallen er aantal puzzelstukjes weer op z’n plek en komt er ook weer rust in mijn koppie. Dat geeft ruimte weer goed voor mijzelf gaan zorgen en de lastige winterperiode tegemoet gaan.
