Leon Chevalier en Gurutze Frades Larralde winnen IM bike-run Cozumel; Marlene 3e, Diede 5e, Marieke AG 1e – WTJ 3161

ZONDAG – Het moest voor veel pro’s een mooie afsluiting van het seizoen worden, voor Sebastian Kienle zelfs de afsluiting van een imposante carrière. Maar ja, een Ironman waarbij niet gezwommen kan worden, is toch niet helemaal waar triatleten blij van worden.

Zelfs de mindere zwemmers kijken beteuterd als ’s ochtends moet worden besloten het zwemmen te cancelen. Vandaag was dat het geval op de Ironman Cozumel. In extremis moest worden besloten dat de triatleten niet te water zouden gaan. De oceaan was te woelig. Sommige pro’s waren het daar niet mee eens, maar het zou goed kunnen dat Ironman na diverse omstreden beslissingen over wel/niet zwemmen nu voorzichtig geworden is en geen risico’s wil nemen.

Oud-toptriatleet Mark Thuring brengt zijn winters altijd op Cozumel door. Hij vertelt dat het een terugkerend probleem is op het eiland. ,,Havens worden gesloten bij deze wind dus geen vergunning voor boten om te varen (illegaal wordt er natuurlijk wel gevaren maar dat kan niet bij een IM) En ik wist gisteren al dat ze nooit zouden kunnen zwemmen. De pro’s hadden hoogstens een beetje golven gehad en hebben genoeg snelheid om tegen (zeer plaatselijke) muien in te zwemmen… maar AG kunnen dat niet, je moet sneller dan 3km /h kunnen zwemmen om die plekken te kunnen passeren. En verder de lijnen tussen de boeien verplaatsen zich constant alleen de grootte boeien liggen vast. Al met al de enige beslissing die ze konden nemen maar dat hadden ze gisteren ook al kunnen doen in mijn optiek had het allemaal wat minder hectisch geweest. En echt deze windrichting komt hier in de winter maar 1 of 2 keer voor en zeker geen 4 dagen achter elkaar zoals nu. Dus wellicht dat men dacht… ach we hebben al 2 dagen gehad van deze wind dus morgen is het wel over en zeker over morgen.”

Hoe dan ook: de opdracht was vandaag voor iedereen gelijk: 180 km. fietsen en 42 km. lopen. In tijdrit-format. Aanvankelijk was Cameron Wurf het snelst uit de startblokken. Hij kon wel eens profijt hebben van een race zonder zwemmen. Maar 30 km. later was het de Fransman Arnaud Guilloux, die op kop ging met Sebi Kienle op een tweede plek. De Nederlanders kwamen wat stroever uit de startblokken. Na 39 km. fietste Tristan Olij twaalfde, Menno Koolhaas 19e en Tom Oosterdijk 21e. De verschillen waren nog niet groot, dus het was nog niet allesbepalend.

Sebastian Kienle maakt er fraai slotakkoord van

Na 53 km. hadden Kienle, Wurf en Leon Chevalier de snelste tussentijden. Vanaf kilometer 70 tot en met 150 was Sebastian Kienle de man op kop. Hij leek bezig met een prachtig laatste kunstje. Pas op 15 km. voor de wissel kwam Leon Chevalier opzetten. De Fransman ging de Duitser voorbij en begon met 3.14 minuut op de Amerikaan Chris Leiferman aan de marathon. Daar was het Kienle op 4.17 minuten als derde. Weiss, Wurf en Huerzeler waren de volgende mannen voor de 42 km. Tristan Olij had zich goed herpakt en wisselde als negende op 10.49 minuten. Voor Menno Koolhaas was het moeilijk om de mindset op een race zonder zwemmen te zetten. Op 18.20 minuut wisselde hij als 19e. Saillant detail: topzwemmer Richard Varga begon als twaalfde aan het lopen, hij zette dus iets sneller de knop om.

Tom Oosterdijk had duidelijk geen beste dag. Hij fietste aanvankelijk 21e, zakte af naar een 38e positie en toen zijn achterstand richting het uur liep, besloot de Hagenaar na 135 km. de strijd te staken.

De marathon dan. De top drie veranderde niet meer. Leon Chevalier won in 6.42.31 uur (maar die tijd heeft weinig waarde), Chris Leiferman bleef tweede lopen (finishte op 9.30 minuten) en Robert Wilkowiecki verstiert op de valreep het afscheidsfeestje van Sebastian Kienle (slechts 14 seconden tussen brons en 4e). De Pool behaalde het brons op 11.56 minuten. Evengoed neemt de Duitser met een indrukwekkende vierde plaats afscheid als toptriatleet. 2023 gaat absoluut de boeken in als het jaar van groots afscheid van twee Duitse triathlonlegendes: Jan Frodeno en Sebastian Kienle. Tristan liep nog enige tijd in de top tien lekker mee, maar moest op het laatst toch die top 10-klassering laten lopen. Jammer genoeg.

Beste Nederlander werd uiteindelijk Tristan Olij op een veertiende plaats. Hij lag lang in goede doen, maar kende een moeizame tweede marathon-helft. Zijn achterstand op de Franse winnaar was 34.18 minuten. De Belg Pamphiel Pareyn eindigde vijf minuten eerder als 13e. Menno Koolhaas stapte kort na de tweede wissel eveneens uit. Zijn kansen op een topklassering waren toen al verkeken.

De Nederlandse eer werd gered bij de vrouwen, waar Marlene de Boer achter het Spaanse fenomeen Gurutze Frades Llarade (42 lentes jong!) derde werd. Marlene – eerder dit jaar vice-Europees kampioene – kwam 20.52 minuten tekort op de onverwoestbare Spaanse. Zilver was voor de Duitse Svenja Thoes, die op 6.53 minuten binnen kwam. De marathontijd van Gurutze was dan ook weergaloos: 2.49.23 uur.

Het Nederlands succes werd gecompleteerd met een vijfde plaats voor Diede Diederiks op 27.04 minuten. Een sterk debuut, wat het eigenlijk ook weer niet is. Omdat er nu eenmaal niet gezwommen kon worden. Vierde werd Angela Naeth.

En dan was er ook het grote succes van Marieke Brouwers, die overall de beste agegrouper werd. De Tilburgse was misschien wel het meest in het voordeel als topduatlete, die in de uitslagen als B. Marieke te boek stond. De Mexicanen schreven vooral de voornamen voluit.

Al meteen bij het begin van de tijdrit over 180 km. nam Marieke de leiding, die ze ook niet meer af zou staan.