Ze blijven heel speciaal: die Olympisch Spelen; Preview op Mixed Relay zonder onze zuiderburen helaas

ZONDAG – Tja, die Olympische Spelen. Het blijft toch het grootste sportpodium op aarde. En wat maken de Fransen er een waar sportfeest van. Vanaf de adembenemende openingsceremonie tot en met vandaag is het genieten met een Olympische G.

Bij de Spelen heb ik altijd de neiging om zo veel mogelijk sporten te volgen. Dat was door een wat andere vakantieplanning dit keer wat lastig, maar zelfs het terugkijken was leuk. Onze roeiers, zeilers en atleten: het zijn ware sporthelden. Een ingewikkeld TGV-ritje Amsterdam-Parijs vice versa om zo toch nog een glimp van de triathlons op te vangen, hadden we voor geen goud willen missen. Om de andere ochtend weer gewoon op de Hollandse camping te zitten…

De triathlon. In de aanloop naar de Spelen, maar ook tijdens de eerste dagen ging het eigenlijk nergens anders meer over. Die Seine. Afijn, we weten allemaal hoe het gelopen is. We kijken terug op fantastische races. Met sterke stroming in de Seine, waardoor de races alle kanten op gingen. Met een waterkwaliteit, waarvan je op voorhand niet kon zeggen of er iemand ziek van zou worden. En misschien is dat zelfs wel gebeurd, want de Belgian Hammers moeten morgen verstek laten gaan. Claire Michel is ziek en onze zuiderburen hebben Arnaud Mengal wel als reserve voor Marten of Jelle mee naar Parijs genomen, maar geen vrouw. Einde oefening. Erg wrang.

Een bittere pil natuurlijk voor de Belgen, die zich troosten met het magnifieke dubbelgoud van Remco Evenepoel bij het wielrennen, maar ook op de individuele triathlon niet vooraan mee konden komen. Tot zware teleurstelling bij Marten van Riel, de nummer zes en vier van de afgelopen Spelen. Hij had er alles op staan.

Trots wel op onze Nederlanders hoor. Maya Kingma, vier plaatsen beter dan in Tokyo. Nog net geen Olympisch diploma. Ik zie Maya nog wel doorgaan tot Los Angeles. Een vijfde Olympische Spelen voor Rachel Klamer lijkt minder waarschijnlijk, maar je weet het bij haar nooit. Ze werd veertiende (tien plaatsen lager dan in Japan), maar mag met voldoening terugkijken op een rijk gevulde (Olympische) sportcarrière.

Waar we zeker in LA nog veel van zullen zien is Mitch Kolkman. Als jongste van het hele veld, gaf hij nu al kleur aan de race. Wist je dat hij na zeven Olympische triathlons (Sydney t/m Parijs) met zijn 26e plaats al de beste Nederlandse triatleet ooit is? Dat was tot nu toe Sander Berk met een 31e plek in Beijing. Weliswaar deed Richard Murray beter in Rio met een vierde plaats, maar dat was nog onder Zuidafrikaanse vlag. Dit keer voor TeamNL kwam Richard niet echt uit de verf. Hij finishte als 44e. Da’s twee keer vier, maar toch anders dan destijds in de Braziliaanse race van 2016.

We zullen de komende weken nog wel vaker napraten over deze Spelen. Er valt zoveel over te schrijven, te vertellen. Tegelijkertijd is het ook zo’n massaal media-evenement waar iedereen opduikt, dat het moeilijk wordt om je nog te onderscheiden.

Zonder de Belgen blijven er voor de Mixed Relay nog 15 teams over. De loting op het ponton gaf het volgende beeld:

 

De op papier snelste teams staan op de posities 16, 15 en 14. Mathematisch geredeneerd wordt Frankrijk kampioen en Nederland achtste. Deze voorspelling is gebaseerd op de individuele klasseringen van de deelnemers in de relay-teams. Als een triatleet in de individuele race is uitgevallen geven we hem/haar de punten van de laatste finisher + 1. Voorbeeld: Samuel Dickinson had een DNF, maar heeft in ons systeem 51 punten gekregen. Dat vertekent wellicht de ranking. Hier onze ‘voorspelling’, al hopen we natuurlijk op een sensationeel eindschot a la Femke Bol, zodat medailles alsnog binnen handbereik komen.

1.Frankrijk 12 pt.
2.Duitsland 56 pt.
3.GB 60 pt.
4.Portugal 67 pt.
5.Italië 82 pt.
6.USA 89 pt.
7.Spanje 90 pt.
8.Nederland 91 pt.
9.Nieuw-Zeeland 96 pt.
10.Brazilië 100 pt.
11.Australië 116 pt.
12.België 126 pt. doet niet mee
13.Noorwegen 129 pt.
14.Mexico 134 pt.
15.Zwitserland 134 pt.
16.Oostenrijk 138 pt.

P.S.: het kan zijn dat landenteams op het laatste moment nog aanpassingen doen aan hun opstelling, daar is in dit systeem geen rekening mee gehouden. Morgen (en anders dinsdag) weten we of we er enigszins bij in de buurt zaten of dat we (hopelijk voor Nederland juist hoger eindigend) faliekant naast zaten…..

 

 

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.