Ocean Lava Lanzarote met Michael Emmerik; Edisto Island en McKartney en Keller in IM Hall of Fame
DINSDAG – De laatste races uit het voorbije – magische – weekend. Ocean Lava Lanzarote bestaat nog steeds. Het Europese Ocean Lave-circuit is op een paar races (Tenerife, Montenegro) na ter ziele (ooit maakte Stein daar deel van uit), maar op het thuiseiland van bedenker Kenneth Gasque bestaat de race nog steeds.
Zaterdag waren er 117 atleten bijeen op de halve afstand en ongeveer hetzelfde aantal op de Olympische afstand. Op die laatste afstand was de Belg Laurens Verluyten de beste en zagen we geen Nederlanders. Op de halve was dat er eentje: Michael Emmerik.
De wedstrijd werd gewonnen door de Spanjaard Jose Manuel Hernandez Garcia in 4.17.36 uur. De op het eiland woonachtige Brit Tom Ward werd tweede in 4.21 uur en Victor Manuel Gonzalez Gomez was de nummer drie in 4.24 uur.
De Britse Lydia Dant prolongeerde haar Lanza-titel, nu in 4.24.59 uur. Daarmee was de Britse veruit de sterkste, want haar landgenote Nat Morris kwam als tweede pas op 5.13 uur binnen, een minuut later gevolgd door de Spaanse Elsa Werth Asciano.
ZATERDAG 26 OKTOBER: OCEAN LAVA LANZAROTE (SPA)
M:
12.Michael Emmerik 4.50.30 (3e M40)
We keken ook nog uit naar de Ibiza Half-race, maar daar is enkel een sprint afstand van overgebleven. Ibiza heeft natuurlijk al heel wat wedstrijden (waaronder de grote T100) op het eiland, dus we kunnen ons voorstellen dat het niet elke week kermis is.
Edisto Island
Wel nog de halve op het Amerikaanse Edisto Island, waar de overwinning naar de Amerikaan Nicholas Dicklin ging. Hij finishte als enige onder de vier uur, zij het nipt: 3.59.38 uur. Sean O’Bryan en Kevin Reagin volgden als tweede en derde op 12 en 24 minuten. Kayla Edwards was snelste vrouw in 4.48 uur, vervolgens Amber McKenna en Margarita Ryan. Allen USA.
De race trok amper 60 deelnemers, jammer want het was keurig georganiseerd. Kunnen sommige grote races nog een puntje aan zuigen. Wij zoeken het echter niet zo zeer in de randverschijnselen van evenementen. Als het goed is, is het goed. Het blijft ook mensenwerk, dat organiseren.
Nog even terug naar Big Island. In de aanloop naar het WK Ironman voor MANNEN was het wel grappig om te vernemen dat juist twee vrouwen, die beslist een groot stempel op de sport gedrukt hebben werden opgenomen in de IRONMAN HALL OF FAME.
Het betrof dit keer Kathleen McCartney en Fernanda Keller.
McCartney won de wereldtitel bij haar eerste deelname in 1982. Ze was toen 22 jaar, studeerde aan de Universiteit van California en het zou de meeste legendarische finish aller tijden worden. In de laatste tien meter van de wedstrijd passeerde ze de kruipende Julie Moss. Tussen 1982 en 1988 nam McCartney zes keer deel aan de Ironman. Ze deed in 2012 omdat het toen 30 jaar na haar zege was en opnieuw was ze van de partij in 2018 de 40e editie. Als coach, mentor, speaker en zelfs moeder van een Ironman WK-finishende zoon is Kathleen meer dan terecht opgenomen in de Hall of Fame.
Dat geldt zeker ook voor Fernanda Keller. Ze was de eerste Braziliaanse vrouw, die mee deed aan het WK. In totaal finishte ze 27 (!) keer op Hawaii en deed het duizelingwekkende aantal van zo’n 100 Ironman en Ironman 70.3-races. Als prof is ze de enige triatlete ter wereld, die zes keer derde werd in Kona, dat alles in de periode 1994-2000. In de jaren daarna zou ze nog 14 keer in de top tien eindigen. Fernanda won haar thuiswedstrijd Ironman Florianopolis vijf keer en was vier keer tweede. Ze blijft een van de meest succesvolle triatletes ooit en werd ook gezien als een van de meest powerful women in sports in 2015. In 1999 richtte ze het Instituto Fernanda Keller op, waarin jongeren van gezinnen met weinig inkomen door opleiding en fysieke activiteiten toch vooruit komen in de maatschappij.