Shirin stapt af op WK; Vier titels voor Oranje; Imke wint zwemloop; Michiel in UAE – WTJ 1734
ZONDAG – Stiekem hoopten we op een wondertje, maar realistisch was dat niet. Bijna drie maanden na haar zware val in Tabor keerde Shirin van Anrooij terug in het veldrijden en wel meteen op het hoogste niveau: het WK in Oostende. Niet om haar juniorenwereldtitel te verdedigen, maar tussen de beloftes maakte ze haar rentree.
Hoewel de verwachtingen lager dan normaal lagen, had Shirin er niet op gerekend dat ze uit zou stappen. Ze stond op de tweede rij bij de start. Voor haar stond een renster, die slecht uit de startblokken kwam waardoor ze meteen knel kwam te zitten. In de hoop nog aan te kunnen sluiten kwam ze in het rulle zand met een haar arm met een concurrente in aanraking. Dat voelde ze, waarop ze haar fiets lopend niet pijnvrij op de schouder kon pakken. Tot overmaat van ramp reed ze ook nog lek. ,,Alles ging mis in de eerste ronde’’, concludeerde de 18-jarige Kapelse. ,, Het liep dan niet zoals verwacht, ik genoot wel van het feit dat ik weer in competitie was. Nu kan ik het seizoen afsluiten en me op de weg richten.’’
Oranje boven aan de Belgische kust
Ook zonder Shirin bleven de Oranjes heersen, zoals ze dat het hele weekend aan de Belgische kust deden. Het beloftes-WK ging naar Fem van Empel met op kleine achterstand Aniek van Alphen. Spannend was ook de mannenrace waarin het haast wekelijkse duel tussen Mathieu van der Poel en Wout van Aert weer op het scherpst van de snede werd uitgevochten. Mathieu maakte eerst een buiteling en keerde terug op het moment dat Wout een lekke band had. In het veldrijden moet je overal rekening mee houden, daarover hoor je de twee kemphanen ook niet zeuren. Na krap een uurtje zandhappen en 21 procents-bruggen klimmen was Mathieu (tot op heden slechts 1 keer in een triathlon en wel Oud Gastel 2010) toe aan zijn vierde wereldtitel. Vier wereldtitels (oftewel 100 procent) haalde Nederland ook op dit WK, nota bene op Belgisch grondgebied Dat doet wel een beetje pijn bij onze zuiderburen.
Hayden Wilde wint Blue Lake race
Op dag twee van het Blue Lake Multisports Festival was Hayden Wilde de sterkste op de sprint afstand. Hij liet Janus Staufenberg en Tayler Reid achter zich. Haydens vriendin Hanne de Vet liet de triathlon vandaag nog voor wat het was. De vrouwenrace werd gewonnen door Rebecca Spence. Op papier is Nicole van der Kaay wellicht sterker, maar in Rotorua moest ze toch vijftien seconden toestaan op Spence. Brons ging naar Eva Goodisson.
Imke Abma wint aquathlon Ras Al Khaimah
Behalve in Nieuw-Zeeland lijken ook in het Midden-Oosten best veel evenement doorgang te kunnen vinden. In de Verenigde Arabische Emiraten bijvoorbeeld waren de voorbije weken enkele triathlons, aquathlons, wieler- en hardloopwedstrijden. Met volop internationale deelname al vertekend dat natuurlijk door de aanwezigheid van zovele expats in de petrochemia aldaar. Bovendien is in Ras Al Khaimah, een van de zeven emiraten, een internationale universiteit gevestigd.
In datzelfde Ras Al Khaimah was een aquathlon, die gewonnen werd door Imke Abma. De Nederlandse komt oorspronkelijk uit Den Haag, maar verblijft dus in de Arabische landen. Ze was klaar na 44.38 en versloeg daarmee de Australische Emma Gallagher (familie van Jacky?) en de Zuidafrikaanse Trace Rogers.
Brons voor Michiel de Wilde in triathlon
In de universiteitsstad was een dag later ook een triathlon. Daar dook plots pro-triatleet Michiel de Wilde op. Hij finishte als derde met anderhalve minuut achterstand op winnaar Olivier Godart, routinier uit Luxemburg. Australiër Ryan Christian eindigde tussen hen in. Michiel kwam als derde uit het water, verspeelde wat tijd bij het fietsen (zevende fietstijd) en herpakte zich bij het lopen richting podium. Godart bleef buiten schot, maar de Michiel naderde de Ozzie wel. Tweede Nederlander Bjorn Dudok van Heel werd 133e en ook Thijs Elias (143e) en Johannes Kroemer (146e).
Snelste vrouw was Sophie Cookson. De Britse legde de Olympische afstand af in 2.24.01 uur. De Canades Kara Moddemann werd bijna drie minuten later tweede, de Hongaarse Krisztina Vaczi derde. Hier geen Nederlandse vrouwen aan het vertrek.
Sarra Lajnef: bijzondere sportvrouw uit Tunesië
Op de sprint triathlon wel. Daar was Antje Bolk goed voor een 20e plaats in een door Sarra Lajnef gewonnen wedstrijd. Sarra is wel een bijzondere atlete. 31 jaar geleden werd ze geboren in Tunesië, op haar vierde begon ze met zwemmen, dat werd haar wedstrijdsport waarop ze als 15-jarige Afrika verliet om in Parijs te gaan studeren en te trainen. Met succes, want op de Spelen van Londen was ze de derde zwemster uit Tunesië, die op Olympisch niveau meedeed en de eerste die een finaleplaats haalde.
Voor Sarra was zwemmen alleen niet voldoende. Na haar verdere studies politicologie aan de Universiteit van Florida verhuisde ze naar Dubai. Daar legde ze zich toe op roeien en vervolgens triathlon. Intussen trainde ze Arabische zwemmers en legde ze een belangrijke basis voor het binnenhalen van het WK zwemmen in Abu Dhabi. Logisch dus dat ze veruit als eerste uit het water kwam in Ras Al Khaimah. Of we haar ook nog als eerste Tunesische triatlete op toekomstige Spelen mogen begroeten…de toekomst zal het uitwijzen. De Brit Joseph Maynard won de sprint bij de mannen.
Hoe internationaal de wedstrijd in Ras Al Khaimah was bleek uit de cijfers: de 297 deelnemers vertegenwoordigden liefst 51 (!) verschillende nationaliteiten. Een kleurrijk gezicht al die vlaggetjes in de uitslagenlijst. Het geeft toch ook weer een beetje hoop voor de internationale evenementen, die ook rekenen op veel buitenlandse deelname.
