Joep Staps over zijn allereerste wintertriathlon-ervaring: natuurlijk kom ik nog veel te kort, maar wat een plezier! – WTJ 1753
VRIJDAG – Stijf laatst worden en toch ontzettend genieten van een wedstrijd. Het is weinig topatleten gegeven om zo terug te blikken op een race. Joep Staps doet het wel. Hij verkondigde begin dit jaar al uit zijn comfortzone te willen treden en mee te doen aan de World Cup wintertriathlon in het Italiaanse Asiago. ,,Een mooie ervaring rijker”, zegt Joep aan de telefoon een paar uur na de wedstrijd. Het EK en WK laat de Tilburger nog even voor wat het is, maar vaker in wedstrijden in de sneeuw uitkomen, sluit hij niet uit. ,,Dat langlaufen leer je niet op een middagje, daar gaan jaren overheen. Maar het gevoel was goed en ik wist ook wel dat ik tussen deze wereldtoppers geen schijn van kans maak.”
Joep hoopte wel op twee redelijke eerste onderdelen. ,,Maar het sneeuwlopen was immens zwaar. Veertig meter na de start lag de eerste klim al van zo’n 15 procent. Daar stoven die Russen en Italianen omhoog en moest ik wel meteen op eigen tempo verder.” Zijn respect voor de wintertriatleten is flink toegenomen. ,,Het is misschien internationaal maar een kleine sport, maar de beoefenaars zijn stuk voor stuk topatleten. Langlaufen is uiteraard een kwestie van techniek, maar als je ziet hoe hard die gasten al op de eerste onderdelen gaan.”
Van het mountainbiken had Joep iets meer verwacht. ,,Wat niet meewerkte was dat mijn ketting op enigerlei wijze bleef plakken. Of dat nu door de sneeuw kwam of op een andere manier, weet ik niet. Maar het maakte de klimpartijen een stuk zwaarder.” Op dat onderdeel kwam landgenoot Gosse van der Meer hem voorbij. De twee Nederlanders kenden elkaar tevoren overigens niet. ,,Gosse zwerft de hele wereld over op zoek naar mountainbike-wedstrijden of andere uitdagingen. Hij woont in Zwitserland, maar is na de race al weer vertrokken naar Zuid-Italie voor een volgende wedstrijd. De organisatie en ook de vaste deelnemers aan wintertriathlons vonden het wel grappig dat ineens twee Nederlanders opdoken. Ze hopen dat we aansluiten, zodat weer wat meer nationaliteiten mee gaan doen.”
Stiekem hoopte Joep tot aan het langlaufen nog wat dichterbij de concurrentie te zitten. Toen dat niet lukte, maakte hij er maar het beste van op het onderdeel wat hij vooral op rolski’s had uitgetest met ook nog wat adviezen van Machiel Ittmann, meervoudig nationaal langlaufkampioen. ,,Buitenstaanders zeiden dat ik het al met al niet onaardig deed. Ik ben in elk geval niet gevallen, maar qua snelheid kom ik nog veel te kort. Evengoed was het een hele leuke ervaring. Gosse heb ik niet meer gezien, die staat in Zwitserland vaak op ski’s, vertelde hij nog.” In het onderlinge duel op de lange latten verloor Joep niet zo gek veel tijd op Gosse.
Joep was verder aangenaam verrast door het relaxte sfeertje op het parcours, zo’n 20 minuten van zijn hotel. ,,Misschien door het kleine wereldje dat de onderlinge contacten zo goed zijn. Er stond ook niet iets heel groots op het spel, al was de aanwezigheid van de livestream van World Triathlon natuurlijk wel een enorme stimulans voor de toppers om er een spectaculaire wedstrijd van te maken. En zelf kwam ik ook nog wel aardig in beeld geloof ik. Haha.” De coronamaatregelen werden op het 1500 meter hoog gelegen Asiago goed in acht genomen. Sneltests, atleten in een bubble, mondkapjes op tot kort voor de start en steeds verse exemplaren verstrekt door de organisatie. ,,Daar viel niks op aan te merken”, aldus Joep, die morgenmiddag opnieuw aan de bak gaat voor een lokale duathlon op min of meer hetzelfde parcours. ,,Wie ik daar tegenkom, weet ik nog niet. Gosse niet, die is vertrokken. We gaan het zien, ik ga mijn fiets nog eens nakijken om niet tegen hetzelfde euvel aan te lopen als vrijdagochtend. Arrivederci!”
