Martin Sprong 18e in Shepparton; Brisbaners grijpen winst; Sanders en Moench aan top in Texas; Dutchies top 25 – WTJ 1808

ZONDAG – Twee mooie wedstrijden elders op de wereld compenseren ten dele het gemis aan races in eigen omgeving. Normaliter waren we vandaag op de Westfriese run-bike-run in Hoorn of de zwemloop van Nieuwkoop, maar niets van dat alles. Dan bieden de prachtige beelden van topsport in het Australische Shepparton en het Texaanse Galveston wel enige troost. Zeker als in beide wedstrijden nog Nederlanders in de top twintig finishen. Zoals gebruikelijk hebben we er eerst melding van gemaakt op onze ‘socials’ om er later op de dag nog beschouwend op terug te zien.

In de Challenge Shepparton was het Martin Sprong, die de stijgende lijn doortrok met een achttiende plaats aan de finish. De Melbournse expat uit oorspronkelijk Ammerzoden was een paar weken terug al goed voor een vierde plaats in zijn agegroup 30-34 op de Ironman 70.3 Geelong. Afgelopen nacht (Nederlandse tijd) raakte de Nederlander al tot het podium en werd overall tussen alle mannen (inclusief pro’s) dus 18e.

Ironman Australia gecanceld, andere planning voor Martin

Aanvankelijk stond de wedstrijd niet op zijn programma. ,,Het was een last minute beslissing om mee te doen nadat IM Australia afgelopen woensdag was afgeblazen door de recente overstromingen.” Het is inderdaad een van de eerste wedstrijden, die niet wordt gecanceld vanwege de pandemie, maar door natuurgeweld. Martin: ,,Twee weken geleden was er enorme regenval, de community van Port MacQuarie heeft dus andere prioriteiten dan een Ironman. Veel huizen, accommodaties en wegen staan nog steeds onder water. Het is daar alle hens aan dek nu.”

De bedoeling van Martin was om op zijn eerste hele op 2 mei zo rond de 9.45 uur uit te komen. ,,Nu worden de plannen gewijzigd. In plaats van Ironman Australia ga ik nu naar Ironman Cairns in juni doen.” Hoewel parcoursen zich natuurlijk moeilijk laten vergelijken, ging Martin in Shepparton acht minuten sneller dan in Geelong: 4.13.39. ,,Zeer tevreden mee, met mijn race en eindtijd. Het was Hollands weer vandaag, misschien was dat in mijn voordeel.” Martin kwam zes minuten na Trent Thorpe als 34e uit het water, zijn fietstijd was 14 minuten langzamer dan Josh Amberger waarmee hij de 22e tijd neerzette en 23e was hij op de halve marathon zo’n 13 minuten achter de supertijd van Caleb Noble: 1.09.57 uur. Maar Max Neumann legde met 1.10.23 de basis voor zijn eindzege. In zijn agegroup was Martin elf minuten na winnaar Alex Stuart de nummer drie van de M30. ,,Nu eerst tijd om rustig uit te bollen en dan toewerken naar Cairns.”

Max Neumann net als in Holten niet te houden op het lopen

Met Max Neumann komen we in de pro-race. Zoals gezegd Trent Thorpe met in zijn kielzog Josh Amberger waren er in Lake Victoria al vandoor. Thorpe zou bij het lopen uitstappen, maar oud-winnaar Amberger (2014) rook zijn kans, hoewel achter hem de krachten zich bundelden. Neumann, Walsh, Anderson en McKenna wisten de eenzame aanvaller echter maar moeilijk te naderen. Josh Amberger wist wel dat een paar tegenstanders harder kunnen lopen dan hij, maar of hij specifiek op Max Neumann gerekend had is de vraag.

Komt ook omdat Neumann nog niet zo lang geleden de overstap naar de langere afstanden heeft gemaakt. Wij kennen hem nog uit de laatste aflevering van Holten toen hij in de sprint nipt geklopt werd door de Duitser Lasse Nygaard-Priester, maar ook toen had ‘Mad Max’ de snelste looptijd. In Shepparton kwam de 25-jarige inwoner uit Brisbane uitkomend voor het Belgische BMC Pro Triathlon Team tot 1.10 uur en als eindtijd 3.42.27 uur. Amberger bleef wel een andere favoriet Steve McKenna voor. Achter hem opnieuw twee rappe lopers: Mitchell Kibby en Caleb Noble. Leigh Anderson en tweevoudig Shep-winnaar Levi Maxwell moesten passen op het allesbeslissende looponderdeel en finishten als zevende en achtste.

Brisbaners scoort de volle mep in Shepparton

Ook Ellie Salthouse was ooit in Holten (wie niet eigenlijk?), maar zoals de Australische momenteel met harde hand regeert op de halve afstand, zo sterk was ze nooit in haar ‘ITU-jaren’. In Holten bijvoorbeeld werd ze in 2013 dertiende, een klassering waar het vaker op uitdraaide in die jaren. Maar sinds de 27-jarige triatlete overgestapt is op de halve afstand is ze schier onklopbaar. Shepparton was een race, zoals ze dat zelf graag ziet: van kop tot staart aan de leiding. Alleen bij het zwemmen had de eveneens in Brisbane woonachtige Salthouse gezelschap van Grace Thek. Daarna was het vooral de ‘Grote Salthouse’ show. Ellie is on fire, stond op Twitter. Penny Slater trapte nog een fractie harder, maar zij had wel anderhalve minuut verloren in het water. Ook Renee Kiley fietste dapper mee, waardoor Thek haar tweede plek verloor.

Stephane tweede M40, Regine beste Nederlandse

Zij herpakte zich weer op de halve marathon, die ze in 1.18 aflegde. Ellie Salthouse kon rustig uitbollen met 1.20 en daarmee als eindtijd 4.09 uur, haar zesde zege in vier maanden tijd waaronder vier halves. Vijf minuten later volgde Penny Slater als tweede en ‘jojo’ Grace Thek mocht het derde treetje innemen. De Belg Stephane van der Bruggen haalde een 25e plaats en daarmee tweede M40. Regine van den Berg was de beste Nederlandse op een 52e plaats en vijfde F50.

Ironman 70.3 Texas: Michiel 19, Tom 22, Lenny 14

Nauwelijks waren de stofwolken opgetrokken of de Ironman 70.3 in Galveston, Texas stond al op stapel. Met Lionel Sanders en Skye Moench kreeg ook die wedstrijd twee sterke, verdiende winnaars. Eerder hadden we het over twee Nederlanders in de top 20 van deze wedstrijden, welnu Michiel de Wilde werd vanmiddag 19e in Texas, Tom Oosterdijk deed daar in zijn debuutrace als pro niet veel voor onder: 22e in de eindstand. Met ook nog eens Lenny Ramsey op een veertiende positie bleven de drie Nederlanders dus keurig binnen de top 25.

Ben Kanute brak in de Golf van Mexico waar de 2 kilometer waren uitgezet, de wedstrijd open. Hij kreeg landgenoten Andrew Kelly en Justin Metzler met zich mee. Sanders en Sam Long hadden daar nog het nakijken en kwamen als 15e en 20e aan de wal. Michel kwam 4.27 minuut (32e) na Kanute uit de Golf, Tom (35e) tien seconden later. Ben Kanute – ook bekend uit de XTerra’s – besloot zijn geluk te beproeven met een solorace op de fiets. Achter hem hadden The Colonel (Sanders), Jo Skipper en de Duitsers Andy Dreitz en Markus Herbst elkaar gevonden.

Sanders ongenaakbaar

Even voorbij half koers op de fiets nam Sanders de leiding over. Skipper en de Duitsers volgden weldra en ook Sam Long kon uiteindelijk aanpikken bij de voorste locomotief. Zo ontstond een kopgroep van zes man met op Matt Hanson na alle grote favorieten bijeen. In de wisselzone zat er tussen Long, die als eerste zijn fiets stalde en Kanute als zesde nog geen twintig seconden. Als 21e en 23e kwamen Michiel en Tom de wisselzone uit.

De halve marathon moest de beslissing brengen, al haalde Lionel Sanders meteen alle spanning weg. De nummer twee van Challenge Miami was ongenaakbaar en in zijn bekende haast ploeterende maar o zo krachtige loopstijl boekte de Canadees zijn eerste grote zege van het seizoen.

Sterk eindschot Bart Aernouts, daarmee zesde 

De finale is – door het ontbreken van livestreams (foei Ironman, da’s toch niet meer van deze tijd!) – en de vreemde volgorde waarin de speaker de atleten binnenpraat, enigszins chaotisch. Gelukkig hebben we onze mensen ter plaatse, die wel degelijk zien dat Lionel Sanders wint. Toch is de marge met Ben Kanute helemaal niet zo groot. De Amerikaan krijgt de titel strijdlustigste triatleet van de dag en wordt op elf seconden tweede. Het brons ging naar Sam Long. Vanuit de achterhoede loopt Matt Hanson alsnog naar een vierde plaats. Andy Dreitz is de beste Duitser op een vijfde plaats en vervolgens is daar Bart Aernouts. Bart viel misschien niet zo op in het wedstrijdverloop, maar zijn eindschot is ijzersterk, al weer een stuk beter dan in Challenge Miami.

Brandon zwemt altijd en overal snel

In de vrouwenrace opent Lauren Brandon haast traditioneel de race met een snelle zwemoversteek. Pamela Oliveira volgt kort daarna. Als ze 45 kilometer gefietst hebben is het de Britse Kimberley Morrison die de kop heeft overgenomen. Oliveira volgt nog wel, Dede Greisbauer rukt op en Lauren Brandon fietst dan samen met Sarah Crowley op toch al 1.40 minuut. Nog verder daarachter…Skye Moench, ruim twee minuten achterstand.

De verschillen werden groter en groter, want Morrison had in de tweede wisselzone toch een comfortabele voorsprong van 1.45 uur op Griesbauer. Skye Moench was al wel derde, maar nog altijd op een dikke twee minuten van Morrison, die toch best aardig kan hardlopen. De Britse kreeg echter in de tweede helft van de 21 km. een hongerklop, waardoor ze nog ver terugzakte.

Skye Moench terug in de vorm van Frankfurt 2019

Skye Moench was eerst Griesbauer voorbij en na precies tien kilometer liep ze zij aan zij met Morrison. Daarna kon de 31-jarige Amerikaanse onbedreigd op een volgende grote zege aflopen. Twee jaar terug was ze de snelste op de open Europese kampioenschappen Ironman in Frankfurt, dat was al een indicatie dat ze een toekomstige bedreiging voor Daniela Ryf kon vormen. De droom Hawaii te winnen werd in 2019 wreed verstoord door een zware valpartij. Skye krabbelde weer op en zag haar vechtlust in Texas beloond. Jeannie Metzler kennen we natuurlijk beter als Jeanni Seymour uit Zuid-Afrika. Vorig jaar trouwde ze met de Amerikaanse triatleet Justin Metzler. In haar tweede vaderland werd ze vandaag tweede op ruim een minuut van Moench. Het brons ging verrassend naar Sophie Watts op een krappe drie minuten.

Lenny vooral op de halve marathon sterk

Lenny Ramsey begon de wedstrijd voorzichtig al weet ze dat het zwemmen nooit haar sterkste onderdeel zal worden. Bijna negen minuten scheidden haar van Lauren Brandon na het zwemmen. Op de fiets schoof ze maar langzaam op: vertrokken als 23e lag ze negentig kilometer verder 21e. Over de halve marathon (1.23) kon ze alleen maar tevreden zijn, Lenny schoof op naar de 14e plaats op een krap half uurtje van de winnares. ,,We zijn weer terug in competitie, alleen dat al is winst in deze turbulente tijden.”, aldus Lenny, die ook genoot van de Texaanse zon.