Geen Stadstriathlon Weert in 2021; Mijmeren over eerdere edities in de Limburgse stad – WTJ 1807

ZATERDAG – Vandaag valt dan ook het doek voor de Stadstriathlon Weert. Het tweede weekend van juni stond bij vele triatleten al weer ingevuld als het moment om voor Teamcompetitie of op individueel niveau te vlammen op deze sfeervolle wedstrijd. Een wedstrijd ook met een prachtige historie, want zoals we eerder deze week voor 2021 afscheid namen van Holten doen we dat ook met pijn in het hart van Weert.

Beide plaatsen mochten zich in het verleden gastheer (of -vrouw) noemen van een Europees kampioenschap triathlon. Holten in 2009 en Weert exact tien jaar later. Het was de wedstrijd waar Alistair Brownlee zijn plezier in triathlon weer hervond. Het was ook de doorbraak van Beth Potter, Europese titel en daarna toch enige tijd ondergeschikt aan enkele landgenotes. Anno 2021 lijkt het erop alsof de Britse triathlonbond niet om Bert Potter heen kan. Het was ook de zondag van de Mixed Relay, voor het eerst in ons land op zo’n spectaculaire wijze tentoon gespreid en met brons voor het Nederlands kwartet, zoals het ook aantreed op de Spelen in Tokyo. Het was tevens het weekend waarin we Maaike Caelers geheel ontspannen als vrijwilliger meemaakte. Met de bladblazer over het blauwe ETU-tapijt, zodat het schoon was voor de volgende wedstrijd.

Het waren in 2019 in elk geval twee warme weekends. Eerst het EK met alles erop en eraan. Een EK waarop oude bekenden weer in beeld kwamen. Simon Lessing liep er rond, Dimitri Gaag als coach van de Russen, vrijwel alle Olympische Nederlandse triatleten uit voorgaande jaren: kortom een reünie zoals je dat mag verwachten op een EK. Agegroupers in alle leeftijden met tal van bekenden. Ook het tweede weekend was top met de Teamcompetities op alle niveaus. Wie had toen kunnen denken dat het voorlopig de laatste editie van Weert zou zijn.

Maar de Stadstriathlon was natuurlijk ook in de jaren voorafgaand aan het EK al een toprace geworden. Hartje stad, met twee keer het NK en veel publiek. Daarna de ETU Cup races. Anders dan Holten, maar toch met diezelfde internationale topbezetting en dat Limburgs sfeertje. Culminerend in het Europees kampioenschap 2019 dus. Met wellicht grotere bravoure dan de Weertenaren gewend waren, maar toch. Het stond er toch maar mooi. Sportief, technisch was er niets op aan te merken. Voor mezelf sprekend waren de spontane interviews met Alistair Brownlee in de finishzone (geheel tegen alle protocol in), de sensationele opmars in het slotstuk van Jelle Geens (en dus ook het interview met hem), de prettige samenwerking met Paul Groves en Ruud Stijnen en uiteraard dat sensationele EK Mixed Relay (nooit eerder zo mogen verslaan) echt een herinnering om nooit te vergeten. Jammer dat mijn hotel wat ver van het wedstrijdterrein vandaan lag, maar ook dat was te overzien.

Het is niet de eerste organisatie, die voor het tweede opeenvolgende jaar moet cancellen en we vrezen dat het nog een aantal organisatoren zal overkomen. Gelukkig doen Wilfried Weekers en zijn mensen in het videofilmpje al de belofte om in het tweede juniweekend van 2022 grootser dan ooit terug te keren. De organisatoren kennende zal dat inderdaad ook gebeuren en lukken. Tot die tijd: veel sterkte in Weert en we spreken elkaar!