Dubbele Franse winst in Europe Tri-race Melilla; Barbara en Dorian goed bezig; Michel en Ruth in Marathon; Lucy zwemt naar Tokyo? – WTJ 1820

ZONDAG – En dan was de koek nog niet op, want halverwege de middag en begin van de avond kon World/Europe Triathlon eindelijk weer eens wedstrijd presenteren. In de Spaanse enclave Melilla streden 137 triatleten afkomstig uit 25 landen om de eerste overwinningen voor de Europese beker. Nog net niet op het Europese continent, want Melilla is dus een stukje Spanje in Marokko tegen de Middellandse Zee aan.

Marco lachend: ,In Melilla kan ik alleen maar verliezen!’

Het is de wedstrijd, die drie jaar geleden gewonnen werd door Marco van der Stel. Op de vraag aan Marco of hij niet liever in Melilla was deze zondag in plaats van Rotterdam antwoordde hij: ,,Dank je de koekoek Wim! Melilla! Daar ga ik niet meer naartoe..! Kan je alleen maar verliezen!” De Nederlandse honneurs werden waargenomen door Dorian Horsten, een van de jongste deelnemers en debutant bij de elite. Twintig jaar pas. Dan mag je nog niet alles verwachten.

Veertig seconden na de Amerikaan Seth Rider en Fransman Dorian Coninx kwam Dorian in het voorlaatste groepje uit het water. Fietsen ging hem al beter af en de vijf kilometer gingen in 16.24 minuten. Al met al kon de in Polen woonachtige Oranje-triatleet nog geen potten breken. Hij finishte als 59e van de 68 deelnemers op 6 minuten van de Franse winnaar Leo Bergere, die bijvoorbeeld al eens deel uitmaakte van het wereldkampioen team bij de Mixed Relay.

Tactische race van Fransen, zege Bergere

Het waren dus Rider en Coninx, die de wedstrijd openden in het 19 graden warme Middellandse Zeewater, waarbij de wetsuits aan mochten. De buitentemperatuur was met 20 graden niet veel warmer (in ons land steeg het kwik hier en daar ook tot 18 graden trouwens). Op de fiets ontstond een kopgroep van 18 man met alle grote favorieten bijeen. De Fransen speelden het tactisch. Met vijf man in de kopgroep en drie die in de tweede groep afstopwerk deden kwamen Coninx en Bergere in een zetel op het loopparcours terecht. Daarop was Bergere de betere loper: 13.32 om 13.40 voor zijn landgenoot Coninx. De Israeliet Shachar Sahiv verhinderde dat de Marseillaise voor drie Fransen gespeeld moest worden. Vierde werd namelijk Louis Vitiello, de Zwitser Adrien Brifford maakte de top vijf compleet. Favoriet Rotislav Pevtsov moest genoegen nemen met een zesde plaats. De Belgen volgden even later: Noah Servais finishte 13e, Erwin Vanderplancke 27e en Arnaud Mengal 33e. De Hongaarse favoriet Bence Bicsak zakte door het ijs en eindigde 23e.

Lekke band voor Dorian

We spraken Dorian na afloop. ,,Ja dit was inderdaad een zware race. Ik heb behoorlijk goed gezwommen, maar had vervolgens een hele slechte eerste wissel en daardoor gefietst in een klein groepje. Vervolgens ook nog lek gereden in de laatste ronde en dus met een half lekke band het fietsen afgemaakt. Het lopen had veel harder gemoeten en gekund maar ik had last van steken, waardoor ik niet fatsoenlijk kon ademen.” De debuterende Horsten merkte wel meteen het grote verschil met ETU Junior Cup-races, waaraan hij voorgaande jaren mee deed. ,,Een heel groot verschil. Hoewel het ook een bijzonder sterk veld was met een aantal atleten die normaal World Cups en WCS wedstrijden doen, omdat er nu eenmaal een klein wedstrijdaanbod is.”

Frankrijk rules in Europe Triathlon Race: Beaugrand

’s Middags zette Cassandre Beaugrand al de Franse toon door de vrouwenrace met overmacht te winnen. Ook in die sprint triathlon domineerden de Franse formatie met vier triatletes in de top vijf. Enkel de Italiaanse Angelica Olmo kon het Franse feestje enigszins verstoren: ze werd tweede. Brons ging naar Leonie Periault.

Barbara de Koning deed ook voor het eerst ’tussen de grote meiden’ mee. En dat is natuurlijk even wennen. De veelvuldig juniorenkampioene van ons land deed het toch lang niet gek: ze kwam 29e binnen, ruim in de bovenste helft van de 72 deelneemsters. Reeds als zestiende was de Barbara uit de Zee geklommen op 25 seconden van Beaugrand en Summer Rappaport, de Amerikaanse die uiteindelijk zesde zou finishen. Jammer dat Barbara net niet bij de voorste fietsgroep kon aansluiten. Het lopen ging trouwens voortreffelijk bij de Nederlandse. Van haar lichting (geboortejaar 2002) waren aan de streep alleen twee Spaanse triatletes sterker.

Barbara: Heel erg tevreden

Ook Barbara vond nog tijd om ons even te spreken, kort voor ze het vliegtuig terug naar UK pakte. ,,Ik ben heel erg tevreden met mijn resultaat en erg dankbaar dat ik eindelijk weer kon racen. Ik ben 29ste geworden van 72 starters en dat in een extreem stacked field met Olympiers en Wereldkampioenen en Wereldbeker- en Europese bekerwinnaars zoals Cassandre Beaugrand, Summer Rappaport en Yuko Takahashi.”

Barbara realiseert zich dat ze nog alle tijd van de wereld heeft. ,,Ik ben nog steeds junior en in theorie zou ik nog twee jaar bij de junioren moeten hebben, aangezien ik van eind 2002 ben. Ik heb geweldig gezwommen – slechts 1-2 seconden de eerste fietsgroep gemist. Hoewel er in het UK de hele winter zeer beperkt kon worden gezwommen. De zwembaden zijn net op maandag de twaalfde april geopend, nog steeds met veel beperkingen.” Over het tweede onderdeel zei ze het volgende: ,,Fantastisch kunnen fietsen vandaag, ik leidde ook mijn kleine fietsgroep eigenlijk de helft van het fietsparcours samen met een andere atleet het kopwerk gedaan, zodat we nog wat grote namen konden bijhalen zoals Claire Michel.”

Reis naar Melilla was een nachtmerrie

En daarna ging ook het lopen gesmeerd. ,,Ik had een super run, kon wat mensen inhalen, maar ook atleten van wereldnaam konden mij passeren. Het weer op de racedag was erg warm, ik ben er nog niet aan gewend, een paar dagen geleden sneeuwde het nog in de UK. Vanwege de beperkingen kon ik nergens heen sinds vorige zomer. En dit is ook nog mijn examenjaar. Het reizen was een absolute nachtmerrie tot de avond ervoor dat ik niet zeker wist of ik kon gaan vanwege beperkingen en vliegtuigcapaciteit. Dat was erg stressvol, om de reis te regelen duurde weken en weken, de dag voor de reis moest ik van vlucht veranderen zodat we straks een hele nacht op de luchthaven zitten.”

Als je dat allemaal in ogenschouw neemt, dan heeft ze een dijk van een wedstrijd afgeleverd en hebben we met Barbara de Koning heus een topper voor de toekomst. Maar dat wisten de insiders al langer natuurlijk.

Veldrijders aan de top in Amstel Gold Race

Terug naar eigen land, want naast de Arena Games Rotterdam waren de Amstel Gold Race en de Mission Marathon natuurlijk de duursportevenementen bij uitstek. Deze zondag kon al niet meer stuk voor onze zuiderburen (met Marten van Riel en Bart Aernouts), maar het werd nog mooier toen Wout van Aert de opvolger werd van onze Mathieu van der Poel in de AGR. Poeleke was er niet bij, zoals we weten. Hij richt zich weer op het mountainbiken. Tweede was vandaag in Limburg de Brit Thomas Pidcock, hetgeen nogmaals onderstreept hoe sterk de veldrijders zijn op de weg! Voor de beste Nederlander moet de vinger flink omlaag op de uitslagenlijst: Wilco Kelderman eindigde 37e. Wel mooi dat Marianne Vos het nog niet verleerd is: ze won. Demi Vollering en Annemiek van Vleuten werden tweede en derde.

Michel Butter kansrijk op deelname Spelen Tokyo

De NN Mission Marathon op Twente Airport is zondagmorgen gewonnen door Eliud Kipchoge. De wereldrecordhouder finishte in een tijd van 2.04.29 uur. De Keniaanse topatleet maakte zijn status dus meer dan waar. Hij is de belangrijkste kandidaat voor de Olympische titel op de marathon. Belangrijk was natuurlijk hoe de Nederlanders het deden. Michel Butter was feitelijk gestopt, maar dankzij mountainbiken hervond hij het plezier van sporten en daarmee hardlopen ook weer. Hij was van het Oranje kwartet als eerste terug: 2.10.29, daarmee is hij de vijfde Nederlander die voldoet aan de limiet voor Tokyo (2.11.30). Probleem is: er mogen maar drie Nederlanders mee doen en Abdi Nageeye is er daar 1 van. Butters tijd is de vierde op dat lijstje. Halverwege zaten de Nederlanders op het vliegensvlugge vliegveld van Enschede nog op een tussentijd van 1.04.47 uur! Mohamed Ali kwam zondag als tweede Nederlander over de meet, maar voldeed niet aan de olympische limiet. Ali noteerde een tijd van 2.15.57. Marathon-debutant Roy Hoornweg haalde de eindstreep niet.

 

Jill loopt limiet; Ruth blijft er 1 minuutje van verwijderd

In het vrouwenveld gingen Ruth van der Meijden en Jill Holterman op limietjacht. Andrea Deelstra (soms ook duatlete!) is al zeker van Tokyo. Jill finishte zesde en dook daarbij onder de limiet van 2.28.30 uur, door 2.28.18 uur te lopen en kan zich opmaken voor een reisje Japan. Of dat ook geldt voor Ruth van der Meijden, die we nog kennen als duathlontopper. Daarin maakte ze vooral furore door erg hard te lopen. Zo hard dat ze de fiets aan de wilgen hing en nu vanochtend in Twente die sensationele NN Mission Marathon 2.29.30 uur op de klokken zette. Een minuutje boven de limiet slechts. Tiende op 3,5 minuut van de Duitse winnares Katharina Steinrueck.