Patrick Lange razendsnelle (7.45) winnaar IM Tulsa; Van Berkel 2e; Derk 33e – WTJ 1863
ZONDAG – Pandemie of niet, aan snelheid hebben de lange afstands triatleten nog niets ingeboet. Die conclusie mag je trekken bij het zien van de eindtijden van de Ironman Tulsa, die vandaag gehouden is. Vanaf winnaar Patrick Lange in 7.45.22 uur tot Andy Potts nummer acht in 7.59.55 uur. Allemaal binnen die magische acht uurs grens.
De meeste credits gingen uiteraard naar Patrick Lange. De Duitser moest geduld uitoefenen om zijn spectaculaire wereldtitel van 2018 weer eens extra glans bij te zetten. Vandaag in het regenachtige Tulsa, waar de legendarische Route 66 begint, was het zover. Lange verbeterde het parcoursrecord, hield de Zwitserse/Nederlander Jan van Berkel op vijf minuten en de Deen Daniel Baekkegard op zeven minuten en was tot in tranen geroerd aan de finishlijn. Hij verklaarde later dat hij deze prachtoverwinning opdroeg aan Carmen Lange, zijn vorig jaar overleden moeder en allergrootste fan.
Lange nog voor topzwemmer Potts uit het water
Een indicatie van zijn kunnen, kregen de volgers al tijdens het zwemmen in de rivier Arkansas. Want als Patrick Lange na 47.05 ui het water komt op slechts een halve minuut van snelste zwemmer Baekkegard, dan is er iets bijzonders aan de hand. Denis Chevrot, Antony Costes, Mattia Ceccarelli en landgenoot Florian Angert gingen Lange nog voor. Maar dat voormalig Olympisch zwemmer (en snelste triatleet in het Griekse water op de Spelen van 2004) Andy Potts nog achter Lange uit het water kwam, tja dat had Patrick zelfs in zijn stoutste dromen niet verwacht. Bovendien raakte de 34-jarige Duitser op de eerste 3,8 kilometer al enkele belangrijke concurrenten kwijt: Sam Long, Joe Skipper en Bart Aernouts bijvoorbeeld, verloren te veel tijd in het water.
Vier man vooraan bij het fietsen
De 180 kilometer fietsen bracht verschillende mannen aan de kop van de Ironman in Oklahoma. Eerst Baekkegard, vervolgens Costes en toen Angert. Al die tijd had Lange de leiders in het vizier, want feitelijk vormden de Deen, de Fransman en de twee Duitsers het kwartet wat weg reed van de rest. In de tweede wisselzone kwam Costes als eerste aan, binnen een minuut hadden ook Baekkegard, Angert en Lange voet aan de grond gezet. Drie minuten later volgend Bart Aernouts, Jan van Berkel, de verrassende Kennet Peterson, Kristian Hogenhaug, Joe Skipper, Sam Long en Samuel Huerzeler.
Alleen snel lopende Jan van Berkel keert terug in top drie
Hoewel die zeven achtervolgers ook best van elkaar kracht hadden kunnen profiteren, moesten ze toch van goede huize komen om nog een top drie klassering te halen. Lange nam het heft snel in handen en stond de koppositie niet meer af. We gaan uit van de juiste lengte van ook de marathon (42.195 km.), maar dat deze snel gingen moge duidelijk zijn: Lange maalde stug door en klokte 2.36.46, Jan van Berkel kwam uit de achterhoede en scoorde 2.39.05 zodat ook hij zijn persoonlijk record verbeterde naar 7.50.58. Jan probeerde in 2008 voor Nederland (zijn vader is Nederlands) de Spelen te halen. Toen dat niet lukte haalde hij zijn Zwitsers paspoort weer tevoorschijn en ging zich bekwamen op de langere afstanden. Baekkegard liep ook nog een 2.44er en finishte als derde in 7.52.59 uur.
Chevrot verrast op marathon
Verrassend was de terugkeer vooraan van de Fransman Denis Chevrot, die vooral als sterk zwemmer te boek staat maar nu een 2.36-marathon en zodoende 7.54.27. Zelfs Bart Aernouts kon de Fransman niet bijbenen, maar toch werd hij nog vijfde in 7.55.13. Voormalig Europees kampioen Joe Skipper klokte de zesde tijd in 7.57.40 en Florian Angert was tweede Duitser in 7.58.17. Beste Amerikaan in eigen land was Andy – still going strong – Potts in 7.59.55 uur.
Beste Nederlander was Derk de Korver op een 33e plaats in 9.17.20 uur. Derk, geboren in Den Haag woonachtig in Los Angeles, kwam als 42e uit het water, waar hij iets meer dan een uur in lag. Het is meestal op dat nummer waar Derk net te veel terrein moet prijsgeven en dus aan een lange solorace moet beginnen. Hij kwam trouwens ook als 42e van zijn Trek-fiets af na bijna 5 uur trappen. Geen positiewijziging dus. Zijn marathon ging daarentegen in een vlotte 3.13.57 uur en zodoende kon hij nog negen plaatsen stijgen.
Voor Michel de Wilde eindigde het Ironman-avontuur na ongeveer 130 kilometer fietsen met een lekke band. Hij was als 40e van de 55 pro’s uit het water gekomen met een achterstand van 10 minuten op Baekkegard. In aanvang reed Michiel een solide fietsrace, maar op den duur liep zijn achterstand op tot bijna een uur. In posities klom hij niet meer, het werd worstelen en dan moest de marathon nog komen. Michiel besloot op 2/3e van het fietsparcours dat dit niet zijn dag ging worden en gaf de pijp aan Maarten.
Bij de vrouwen is Daniela Ryf hard op weg naar de overwinning. Met nog vier kilometer te gaan ligt de Britse Katrina Matthews acht minuten achter. Zij is op haar beurt nog in een felle strijd verwikkeld met de Amerikaanse Skye Moench. Bij het zwemmen lag de Braziliaanse Pamella Oliveira nog 20 seconden voor op de Zwitserse en op de Amerikaanse Kelsey Withrow. De eerste vijftig kilometer bleven Oliveira en Ryf samen fietsen, daarna viel de Braziliaanse terug en werden de verschillen groter en groter.
Skye Moench, Kimberley Morrison, Sarah Crowley en Katrina Matthews trapten zo hard ze konden, ze kwamen geen spat dichterbij de ontketende Angry Bird. Voor de Zwitserse triathlonsport was het dus een gouden dag: Spirig in Lissabon, Ryf in Tulsa.
