Forza Italia op EK aquathlon; derde titel op rij Seregni; toprace Silke de Wolde – WTJ 1910

DONDERDAG – Hoe meer kampioenschappen een evenement aan zich weet te binden, hoe hoger de subsidie. Dat hadden ze bij de Powerman Venray destijds goed begrepen. De duathlon was steevast Europees en Nederlands kampioenschap en zelfs het Luxemburgs kampioenschap werd er beslecht. Het was genoeg om de subsidiekraan in Maastricht flink open te zetten.

Met Oud Gastel maakten we het ooit mee dat de provincie persoonlijk aandrong om het Nederlands kampioenschap paratriathlon (toen met 11 deelnemers) van een financiële injectie (lees: subsidie) te voorzien. Sindsdien begrijp ik waarom er over de hele wereld zoveel wereld-, continentale en nationale kampioenschappen gehouden worden.

Kampioensinflatie

Ik moest eraan denken nu we koud bekomen zijn van het Europees kampioenschap sprint triathlon of het volgende dient zich al weer aan. En niet alleen in Walchsee, waar vandaag de aquathlon was, zondag de halve en de aquabike. Op diezelfde dag is ook het EK Ironman 70.3 (da’s ook een halve) in het Deense Elsinore. Nog een geluk dat het EK Ironman in Frankfurt zondag en het EK Challenge in Roth volgende week niet doorgaan. Maar niet getreurd: ze keren in het najaar allemaal terug. Plus nog een hele trits andere kampioenschappen.

Overzichtelijk en met de beste atleten

In de beginjaren was het overzichtelijk: 1 WK en EK Olympische afstand in de oneven jaren een EK hele, in de even jaren een EK halve. Klaar. Ik zeg het niet gauw, maar in dat opzicht zouden we een voorbeeld kunnen nemen aan voetbal. Bovendien staat op zo’n EK voetbal meteen het beste van het beste op het veld. Bij de EK’s triathlon is dat al lang niet meer het geval en voor het EK aquathlon is de algemene belangstelling al helemaal niet om over naar huis te schrijven.

Bortolamedi en Sergni zorgen voor Italiaanse dubbelslag

Dat gezegd hebbende, mag het Italiaanse duo Michele Bortolamedi en Bianca Seregni zich een jaar lang Europees kampioen aquathlon (bij ons ook wel zwemloop geheten) noemen. De aquathlon op het WK Madeira, waar ik destijds de boel aan elkaar mocht praten, stak anders in elkaar: 500 meter zwemmen-5 kilometer lopen en weer 500 meter zwemmen. Redelijk spectaculair, maar te ingewikkeld kennelijk. Nu is het 1 kilometer de 22,5 graden warme Walchsee in en 5 kilometer lopen met de bergen van Heidi als fraai decor.

Bortolamedi en Seregni werden ‘dubbel kampioen’ omdat ze nog behoren tot de U23. Daarmee zetten ze een traditie voort, want deze kampioenschappen worden veelal gewonnen door jonge talenten als een opstapje naar meer. De gevestigde elite waagde zich de voorbije jaren steeds minder aan het ‘voorprogramma’. Met 34 mannen en 27 vrouwen is de kwantiteit nog redelijk trouwens.

Varga valt terug

De Italiaan kwam gelijk met Richard Varga uit het water. De Slowaak viel terug naar een vierde plaats. Achter Bortolamedi kwam de Servische titelverdediger Ognjen Stojanovic over de finish. Brons ging naar de Wit-Rus Mikita Katsianeu, een van de snellere lopers in het veld. Een krappe twee minuten na de winnaar bolde Roel Kwaaitaal als 19e over de meet. De andere Nederlanders volgden kort daarna: 24e Hugo Jan Bosscher (14e), 28e Pim Bakker (18e) en Lucas Goene sloot de rij als 34e (22e). Tussen haakjes staat de klassering in de U23 van het laatste drietal.

Derde Europese titel voor Bianca Seregni

Ze keek misschien wel verrast bij de finish en kreeg er ook vragen over, maar Bianca Seregni zal dat niet echt geweest zijn. Het was voor de Italiaanse immers haar derde opeenvolgende titel bij de elite plus bij de U23. Dat klinkt inderdaad ongelofelijk voor iemand die net 21 jaar geworden is. Ze stamt uit de zwemsport, loopt als een bezetene alleen fietsen is niet haar ding. Weinig prominente triathlonuitslagen, maar aquathlons des te meer. Hier wel Slowaaks succes met zilver voor Ivana Kuriackova en de Ierse Erin McConnell.

Silke de Wolde magistraal naar vierde plek

Vier zwemsters waren vooruit. Silke de Wolde voerde de achtervolgende groep aan uit het water. De Almeerse hield zelfs stand in de kop van het veld en zou als zesde finishen. De elites eruit gefilterd stond Silke zelfs pal naast het U23-podium als vierde. Magistrale race dus voor de talentvolle Almeerse, die er gewoon nog een studie medicijnen op na houdt. Voor Joyce Caro en Anna Witteveen duurde het zwemmen anderhalve minuut langer en het viel ze niet mee om daar lopend nog veel vanaf te snoepen. Joyce finishte 17e, Anna 21e. Sec de U23 was de vierde plek van Silke supersterk, vond Joyce zichzelf op een achtste plaats terug en was Anna de nummer 11 van de beloftes vanavond in Oostenrijk. Eva Cornelisse stapte na het zwemmen uit.

Spaanse Armada op 1-2-3; vierde looptijd Olaf-Jan

Allebei onze junioren finishten in de top tien van hun EK. Op een totaal van 32 atleten lang niet slecht. De sterk lopende (4e looptijd) Fries Olaf Jan Bosscher werd negende, Niels van Lanen na het geslaagde EK triathlon nu wederom tiende op het EK aquathlon. Een Spaanse hattrick trouwens bij de jongens met goud-zilver-brons voor Esteban Basanta Fouz, Joan Reixach Abril en Igor Bellido Mikhailova. Geen garanties dat ik die drie namen morgen nog uit mijn hoofd weet, maar het podium zag er wel fraai uit zo met die rood-gele kleuren.

Gedegen race voor Aniek

De juniores tenslotte. Bijna ook een 1-2-3tje voor de Spanjaarden, maar daar stak Marta Kropko een stokje voor. Net als in Kitzbuhel zwom Peters dochter het allersnelste. Bij het lopen werd ze enkel nog voorbijgestreefd door Maria Casals Mojica, vorige week in Kitzbuhel brons, nu goud. Helena Moragas Molina maakte het feestje compleet. Aniek Mars revancheerde zich op haar triathlonoptreden vorige week. Prima negende plaats voor de Overijsselse atlete. Merel Veltman was vandaag aan de juniorenploeg toegevoegd en scoorde een 15e plaats. En dankzij Merels ma hebben we weer fraaie foto’s gekregen. Dank. Voor Robin Dreyling zat een heroptreden kort na de flinke val in Kitzbuhel er helaas nog niet in.