Blummenfelt, Matthews, maar ook Skipper en Spirig tillen triathlonsport naar nieuwe dimensie; Europese titel Ironman voor Laura Philipp – WTJ 2335

ZONDAG – Kristian Blummenfelt brengt de triathlonsport keer op keer naar een next level. Olympisch kampioen, wereldkampioen WTCS, wereldrecordhouder na zijn eerste hele in Cozumel, wereldkampioen Ironman St. George en nu vandaag op de – in Nederland druilerige Eerste Pinksterdag – een nieuwe wereldbesttijd op de volledige/Ironman-afstand: 6.44.26 uur. Buitenaards, onnavolgbaar, de man is een machine. Hij flikt het keer op keer. Hawaii nog en er valt absoluut niets meer te wensen. Dan is zijn carrière compleet en zou het me niet verbazen als de Noor nog een tijdlang profwielrenner gaat worden met als volgende doel de Tour de France winnen…..

Het was een bijzonder concept. Een aanval doen op het wereldrecord van 7.21.12 uur van Kristian Blummenfelt en op het al wat oudere record van Chrissie Wellington van 8.18.13 uur. Maar feitelijk ging het om tijden onder de 7 en 8 uur. Dat is het illustere kwartet glansrijk gelukt met misschien Katrina Matthews nog als de grootste verrassing. Zij klopte in het duel Nicola Spirig en liet een supertijd van 7.31.54 noteren. Kristian moest heus stevig aan de bak om Joe te weerstaan, maar uiteindelijk slaagde ook hij in zijn opzet en behoudt Big Blu feitelijk zijn eigen wereldrecord: 6.44.25 uur! De winnaars waren dus de triatleten, die een paar weken terug nog mee deden aan het WK St. George. Joe Skipper (toen ziek) en Nicola Spirig waren daar niet bij. Voor de Zwitserse was het pas haar tweede – tevens laatste – hele triathlon.

Maar ontzettend knap hoe Joe Skipper met nauwelijks een week voorbereiding tot een spectaculaire 6.47.36 uur kwam. Kijken we terug naar het duel Jan Frodeno en Lionel Sanders vorig jaar, dan moeten we constateren dat de Noor en de Brit een nieuwe dimensie aan de Ironman-distance hebben toegevoegd. Goed, daar ging alles zonder pacers/hazen en tuurlijk maakt dat een enorm verschil. Maar als kijker/volger was het spectaculair genoeg. We hoeven de vergelijkingen met de ‘gewone’ Ironmans ook niet te maken, deze discipline was teamwork pur sang.

Kristian zwom op met Lars Botelier, waar Alex de Boer voor Trikipedia al een praatje mee maakte. Joe had de geblesseerde Alistair Brownlee in zijn zwemteam. De tweevoudig Olympisch kampioen moest zijn poging staken vanwege een blessure, die een snelle marathon onmogelijk maakte. Jammer want de strijd tussen de Olympisch kampioenen van de voorbije 12 jaar had iets extra’s. Het wedstrijdverloop hebben de meesten van jullie ongetwijfeld gevolgd/kunnen volgen. Al te uitvoerig erop in gaan hoeft niet meer. De spectaculaire beelden spreken voor zich.

Tevoren stond dit op de borden van de coaches: 45 – 3.49 – 2.25 voor Blummenfelt en 49 – 3.20 – 2.37 voor Skipper. Eigenlijk klopt het aardig met de werkelijkheid in die zin dat Skipper achterbleef bij zijn schema zwemmen en te weinig tijdwinst boekte bij het fietsen, waar Blummenfelt liefst 24 minuten onder zijn verwachte fietstijd bleef.

Kristian Blummenfelt: 48.21 – 3.24.22 – 2.30.50: 6.44.25
Joe Skipper: 53.24 – 3.16.42 – 2.36.43: 6.47.36

De vrouwen hadden hun verwachtingen als volgt geboekstaafd: 50 – 4.19 – 2.45 voor Spirig en 50 – 4.00 – 2.40 voor Matthews. De Britse blufte geenszins, want met name bij het fietsen dook ze dik onder de vier uur. Spannend was het bovendien doordat de toptriatletes elkaar voortdurend in het oog hadden. De verschillen waren soms minimaal: bij zwemmen slechts 7 seconden, bij het fietsen een minuutje of drie en vervolgens kwam Spirig weer terug op de marathon, waarop Matthews de tegenaanval weer in zette. Sportpromotie van de bovenste plank. Al zijn we nog wel benieuwd of de hele sportwereld het zo enthousiast oppikt zoals wij ’tridioten’ dat doen…..

Katrina Matthews: 54.43 – 3.50.06 – 2.46.09: 7.31.54
Nicola Spirig: 54.50 -3.53.16 – 2.45.07: 7.34.19

EK Ironman Hamburg 

Op de Ironman van Hamburg prolongeerde Laura Philipp haar Europese titel. Ze klokte een onwaarschijnlijk snelle tijd van 8.18.20 uur, slechts 7 seconden boven de tijd van Chrissie Wellington, wat ook na de Sub8-race nog wel de wereldbesttijd blijft op een individuele hele uiteraard. De tweede plaats ging naar de Amerikaanse Chelsea Sodaro, die uiteraard voor het EK niet meetelde. Derde en zilver op het EK was voor Manon Genet uit Frankrijk. Europees brons ging naar de als vierde gefinishte Finse Heini Hartikainen. Janien Lubben is hard op weg naar de achtste plaats.

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.