Pontevedra komt in het rijtje van Rotterdam: Grand Final 2023-organisatie; steeds sneller signaleren – WTJ 2098

DONDERDAG – Ook niet aardig. In het rijtje van vorige gaststeden van de Grand Final triathlon vermeldt World Triathlon (voorheen ITU) nooit Rotterdam. Hebben we daar zo onze stinkende best voor gedaan om in 2017 duizenden triatleten uit de hele wereld te ontvangen? Organisatorisch was het een hoogstandje, al zie ik het nog niet gauw terugkeren in ons landje.

Het viel me op toen World Triathlon vandaag het persbericht de wereld in slingerde dat Pontevedra in 2023 de World Triathlon Championships Finals heeft toegewezen gekregen. Dat betekent de finale voor de elite van de wedstrijdreeks WTCS aangevuld met de wereldtitels voor U23, paratriatleten, agegroupers standaard-afstand, sprint-afstand en – nieuw – ook het WK standaard afstand aquabike. Dan mag je dus na 1,5 kilometer zwemmen en 40 kilometer fietsen al stoppen.

 

Kroonjuweel na zes eerdere internationale topevenementen

De kroonjuweel noemt World Triathlon het evenement. Het wordt een thuiswedstrijd voor WT-president Marisol Casado in Spanje. Ze is dan ook blij met de keuze en verwijst naar eerdere grote organisaties in Pontevedra. In het persbericht wordt alleen verwezen naar het WK Multisports dat de stad in Galicië in 2019 mocht organiseren. Maar Pontevedra had ook de ETU-Cup races in 2008, 2009 en 2019, het EK triathlon in 2011 en het WK run-bike-run in 2014.

En nu we toch bezig zijn gelijk maar even het rijtje Grand Finals of zoals het tegenwoordig heet WTC Finals. Zodat we het voortaan niet meer vergeten: Gold Coast (2009), Budapest (2010), Beijing (2011), Auckland (2012), Londen (2013), Edmonton (2014), Chicago (2015), Cozumel (2016), Rotterdam (2017), Gold Coast (2018), Lausanne (2019) en Edmonton (2021). In 2020 was er alleen een rechtstreeks WK in Hamburg, zoals dat ook altijd voor 2009 plaats vond.

Historisch besef

Dus niet meer vergeten: World Triathlon (Marisol en Martin!) en ook de verdere media niet. We vergeten snel, maar af en toe kan een beetje historisch besef geen kwaad. En wat we ook niet vergeten is de fabelachtige overwinning in 2019 van Javier Gomez op de lange afstand (toen min of meer de half distance) in zijn eigen stad Pontevedra. Gomez is bovendien de enige triatleet ter wereld, die aan alle twaalf Grand Finals heeft meegedaan. Vijf ervan won ie.

Pontevedra telt 85.000 inwoners, Javier is er een van. Het is wel meteen de kleinste stad ooit die een Grand Final organiseert. We kunnen ons het enthousiasme van Javier Gomez – overigens geboren in het Zwitserse Basel maar al op jonge leeftijd naar Pontevedra verhuist – voorstellen. ,,Ik ken de stad, ik ken de organisatoren en ik beloof dat we allemaal klaar zijn om de belangrijkste triathlon ter wereld in 2023 neer te zetten.”

Gewenste resultaat

In eigen land is de stabiliteit rondom NTB en NTC nog ver te zoeken al horen we ook dat Rita van Driel goed op weg is in haar begeleiding om op alle fronten de rust terug te krijgen. In zulke gevallen is het goed om niet elke mail, tweet of app op haar merites te beoordelen. We weten ook wel dat sommige fouten moeilijk te herstellen zijn, zeker als het door dezelfde mensen gebeurt. Maar soms moet je een broedende kip even niet storen om het gewenste resultaat te bereiken. ,,We moeten ook door”, is een uitspraak, die je nogal eens hoort. En dat is wel zo natuurlijk, de internationale aansluiting is er nog steeds. Laten we die niet kwijtraken. Overigens niet ten koste van alles.

Wat ik wel goed vind, is dat steeds meer sporters niet langer zwijgen. Belgische wielrenners, Nederlandse hockeyvrouwen… De trieste lijst wordt steeds langer. Maar het goede nieuws is: men trekt sneller aan de bel. Het hockeyverhaal stamt van afgelopen zomer de Olympische Spelen. Laat dat een aanmoediging zijn voor iedere sporter om de mond open te blijven doen, een signaal af te geven en nooit angst te hebben voor represailles of wat dan ook. De eerste de beste, die vind dat hij/zij op basis van prestaties wel thuishoort op een WK/EK, maar toch niet geselecteerd wordt mag mij onmiddellijk bellen. Dan stellen we het publiekelijk aan de kaak.

Het rommelt overigens ook bij het failliete Stichting Topsport Limburg waar het tussen provinciehuis en Huis van Sport Limburg over en weer beschuldigingen regent. Recentelijk beschuldigde oud-directeur Geert Ruigrok voormalig gedeputeerde Ger Koopmans van valsheid in geschrifte. Ruigrok richtte zijn pijlen ook op zijn opvolger Eric Bessems, over wie hij eveneens aangifte deed van frauduleus handelen. Ik herhaal wat ik een tijdje terug zei: haal het NTC weg uit Sittard in ‘deze Limburgse slangenkuil’ en begin op Papendal opnieuw.

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.

nl_NL_formalDutch