Marloes Vos, adaptive triathlete (23): Wie gaat er met mij op avontuur?
Marloes Vos, 30 jaar, adaptive triathlete, ging 10 jaar door het leven in een rolstoel. In 2016 ging de knop om en in 2018 begon haar triatlon avontuur. Na haar 1ste hele triatlon in 2021 is de geest uit de fles, Marloes is niet meer te stoppen. Naast haar fulltimebaan als productmanager zet ze zich in voor toegankelijke sport. In een maandelijks terugkerende blog voor Trikipedia.nl vertelt Marloes waar haar reis als adaptive triathlete verder heen leidt.
En dan slaat de klok 00:00 uur en stromen de appjes binnen. Happy New Year! 2021 is ten einde. Het jaar dat wéér in teken stond van lockdowns en afgelaste evenementen, maar met ook een mooie sportieve zomer waar iedereen weer losging. Een jaar vol mooie records, toffe avonturen en samen buitenspelen. En nog belangrijker, het jaar dat ik 5 jaar rolstoelvrij ben en waarin ik mijn eerste hele triatlon finishte waarna ik mijzelf een Gelre(wo)man mag noemen.
En dus neem ik tijd om zowel terug- als vooruit te kijken. Welke lessen heb ik geleerd, welke herinneringen zijn mij dierbaar, maar ook wat ga ik veranderen. In deze terugblik over 2021 concludeer ik dat het net zoals in 2020, een jaar van vallen en opstaan was, met flexibele plannen en nieuwe avonturen. Vooral was het een jaar vol mooie, nieuwe en waardevolle vriendschappen. Dit jaar groeide het vertrouwen in mijn lichaam, wist ik mijn mindset te veranderen en durfde ik echt te gaan geloven in de mogelijkheden. Afgelopen jaar ging ik meer op mijn gevoel af en beschouwde ik mijn plannen als een leidraad, maar niet perse “carved in stone”. Eind 2020 was er natuurlijk de hoop dat 2021 er anders uit zou zien. Door 2020 leerde ik met flexibele plannen mijn doel te bereiken en kreeg vooral het vertrouwen in mijzelf een boost waardoor ik in 2021 nog beter in staat was obstakels te overwinnen. Inmiddels weet ik ook wat belangrijk is voor mijzelf om mijn doelen te bereiken, om te kunnen finishen.
Een goed supportteam is essentieel voor mij. Mensen waar ik mee kan sparren, waar ik mee kan trainen en die er voor mij zijn als het nodig is. Josta Bolhuis, mijn coach heeft echt een top plan neergezet. En inmiddels bewijzen de testen uit het ziekenhuis dat dit echt de juiste weg is geweest en blijft. Er is enorme progressie geboekt, het bewijs ligt er dat duursport voor mij écht het beste medicijn is wat er bestaat. Het team van Trispiration is echt voor mij een super support, deze dames helpen mij te zijn wie ik mag en wil zijn. Ze steunen mij in mijn droom en helpen mij een mooier mens te worden. De vele triatleten die mij afgelopen jaar gesteund hebben en ook een aantal die samen met mij op avontuur zijn gegaan in Nederland, en dat hopelijk blijven doen. Want zonder jullie zijn de lange duurtrainingen voor mij lastig. Jullie hebben mij ontzorgd in het meefietsen, meelopen en meezwemmen. Het bedenken van de routes en het opletten op het verkeer. Echt, dat maakt voor mij een enorm verschil.
Terugkijkend op 2021 zijn de avonturen vooral virtueel en zelfgeorganiseerd geweest. Beginnend in Januari door met aantal coachees van Trispiration de halve van Egmond zelf te lopen. Het was mijn eerste echte halve marathon en het begin van een reeks van 21+ km hardloop uitdagingen. Tot aan de Gelreman heb ik elke maand minimaal 1 en soms 2 keer per maand de halve marathon gelopen op mooie plekken. Egmond, Schoorl, Dwingelderveld, Ameland, Amsterdam en natuurlijk ook op het Gelreman parcours en zo nog een aantal mooie gebieden. Mooie trails in het bos, of zelfs in de sneeuw. Nooit gedacht dat mijn lijf dit zou kunnen. Bedankt lieve buddies dat jullie deze lange afstanden met mij hebben afgelegd.
Fietsend heb ik ook vele provincies gezien, van Zeeland en Limburg tot Friesland, en alles daartussenin. Het rondje Gelreman kan ik bijna dromen, maar wat fijn om ook thuis heerlijk te kunnen trainen. Ik ben de Posbank overgefietst, en heb ook zelfs in Valkenburg de Cauberg beklommen. Dank aan Angela Krijgsman, mede-Trikipedia lady die mij door de 160 km loodste in goed gezelschap van vele andere TVS’ers. Op een mooie zonnige dag met hilariteit rondom mijn spasmes. Richelle die ervoor zorgde dat ik in Brabant en Zeeland mooie uitzichten heb gezien en Marije met wie ik de Flevopolder al vliegjes happend rondfietste. De lokale ritjes met Maurits die zich dit jaar echt tot mijn lokale buddy in de buddycrew ontpopte waren echt super. Al was voor mij het hoogtepunt wel echt dat ik samen met Josta de Zuiderzeeroute in 3 dagen heb gefietst inclusief rugzak op de rug. Het toewerken naar een hele en dat combineren met mooie fietsroutes en sportdates maakt het zoveel mooier.
In 2021 veranderde zwemmen van overleven naar genieten. In de zomer werkte ik aan de lange duur en in de winter ging ik weer voor de techniek het zwembad in. Op dit moment zoek ik weer geregeld het De Miranda bad op om het technisch beter leren zwemmen te kunnen voortzetten. In 2022 wil ik toch wel wat sneller worden en we gaan daarvoor mooie basis leggen in de zee van Lanzarote. Over een paar weken mag ik daar voor een periode gaan genieten, herstellen en sterker terugkomen.
Wat ga ik anders doen in 2022? Een aantal dingen zeker niet, want wat ik in 2021 in gang heb gezet houd ik vast. Ik blijf buitenspelen, ik blijf op avontuur gaan en ik blijf vooral genieten.
Wat gaat er wel anders worden dan? Meer balans, fysiek en mentaal. De keuzes die ik in de sport heb gemaakt ga ik nu ook maken in het dagelijks leven. De balans die er in de sport is en de harmonie van de drie sporten, die wil ik verder integreren. Door de klap van november, de mentale terugval die ik ervaarde, krijg ik nu de kans om dat ook op een goede manier te doen. Een ander aspect is dat ik wat harder mag worden naar mijzelf in de sport, meer lef mag tonen en mezelf wat meer uitdagen. In 2021 trainde ik om de finish te halen. Nu ik dat blijk te kunnen, mag er wel tandje bij worden gezet. Ik kan meer uit de comfortzone stappen, want door al het trainen in 2021 is er nu eenmaal een nieuw normaal gegroeid. De eerste stap van ‘uit mijn comfortzone stappen’ is het doel voor 2022! Na de Gelreman heb ik enorm getwijfeld over mijn volgende stap, maar zoals jullie weten is de keuze gevallen op Almere. Een race waar het volle bak is met veel meer atleten op het parkoers, waar het weer parten kan spelen op voor mij onbekend terrein. Ik zeg, dát is een keuze uit mijn comfortzone en daarmee een goed doel om stapje meer voor te doen.
Daarnaast blijf ik mijn in 2022 inzetten voor inclusie in de sport. Via de blogs van Trikipedia, mijn eigen social kanalen, maar ook word ik geregeld benaderd om mijn verhaal te delen. Zo ben ik laatst geinterviewd door de nieuwe podcast Triathlon – the story behind time. Daarin vertellen triatleten het verhaal dat schuilgaat achter hun race. Van DNF verhalen tot net voor cut-off tijden binnen zijn, maar ook de bijzondere verhalen zoals die van mijzelf. Ik blijf graag mijn verhaal delen, en zet de strijd voort voor inclusie van adaptive atleten in deze fantastische sport.
Rest alleen nog de vraag: “Wie gaat er mee met mij op avontuur? Wie vindt het leuk om vanaf maart samen te trainen?” Want ontdek je plekje in Nederland zet ik ook zeker voort.
