Jetze wint World Cup Swansea, zilver voor Geert, Nico en Sanne; Rachel sterk met 12e plek WK – WTJ 2976

ZATERDAG – Waren er vandaag nog grote internationale triathlonzeges voor Nederlanders? Jazeker! Alleen niet in Hamburg, al mag de twaalfde plaats van Rachel Klamer zeer verdienstelijk genoemd worden.

Nee, de overwinningen kwamen in het Britse Swansea tot stand waar de World Cup paratriathlon werd gehouden. En triathlon die overigens door de barre weersomstandigheden in Engeland werd omgezet in een aquathlon. De verre reis naar Canada maakten het koningsduo in de PTWC vorige week niet, de oversteek over de Noordzee wel. En dus heersten Jetze Plat en Geert Schipper als vanouds.

Jetze en Geert blijven heersen, nu weer World Cup Swansea

Jetze kwam 1.20 minuut sneller dan Geert uit het water, maar de ‘Beer uit Spanbroek’ snoepte in de wheelchair toch nog 20 seconden van zijn achterstand af. Goud en zilver dus andermaal voor de beide Hollanders. Louis Noel uit Frankrijk werd op 2.20 minuut derde. Twee andere podiumplaatsen waren er voor Nico van der Burgt (vorige week nog de snelste in Montreal) en Sanne Koopman, allebei in de PTS3-klasse. De Spanjaard Daniel Molina won en in de klasse van Sanne is de Francaise Elise Marc nog beduidend sterker dan Sane. Maurits Morsink ondervond in de PTS2-klasse aanmerkelijk meer tegenstand dan in Montreal waar hij won. Nu was de Zuid-Hollander goed voor een zesde plaats op een veld van twaalf. Er is uiteraard ook een verschil tussen wel of niet handbiken. Jules Ribstein uit Frankrijk won. Nog een Franse zege in de PTWC namelijk Mona Francis. Een vijfde plaats was daar voor Margret Ijdema.

Sander Koomen bleef met guide Daaf Plomp nog wel in Noord-Amerika, want in Long Beach USA was ook een World Cup paratriathlon. De PTVI-klasse werd gewonnen door de Amerikaan Owen Cravens. Sander en Daaf kwamen als zesde over de finish op vier minuten van de winnaars. Toch weer twee plaatsjes beter dan vorige week in Montreal. In de B3-subklasse waren Sander/Daaf de nummers vier van de dag.

Wat Montreal vorig jaar was, was Hamburg nu. Het prachtdecor van het tweede WK supersprint. Series, herkansingen en dan drie afvalreeksen, waarin eerst de beste twintig en voor de ultieme finale de beste tien overbleven. Hamburg, dag drie.

Hayden Wilde van zilver naar goud

Kijken we eerst naar de finales. Daarin veroverde Hayden Wilde de wereldtitel. De Nieuw-Zeelander moest vorig jaar in Canada nog zijn meerdere erkennen in de Brit Alex Yee, die nu brons haalde. Tussen het tweetal knalde de Portugees Vasco Vilaca naar een tweede plaats. Heel verwonderlijk was het podium niet, gezien hun ervaring in de Super League Triathlons, waarin min of meer dezelfde formule van ultrakorte triathlons kort achter elkaar wordt gehanteerd.

Slechts 300 meter zwemmen, 7 km. fietsen en 1600 meter lopen. Dat betekent dat alles nauw luistert inclusief de wissels. Dat kun je Hayden Wilde wel toevertrouwen. Grootste verrassing was toch wel Kristian Blummenfelt, die in de WTCS-races nog niet erg opviel en duidelijk moest omschakelen van de Ironmans terug naar het korte werk. De Noor eindigde in Hamburg vierde en stelt alvast zijn kandidatuur voor een tweede Olympische titel.

Respect voor Big Blu

De kracht die Big Blu uitstraalde dwong respect af. Hij won de tweede finale-heat bijvoorbeeld en was meteen favoriet voor een podiumplaats. In de finale sloot hij soepeltjes aan na het zwemonderdeel en demarreerde zelfs nog een keer. Met tien in de finale en met tien bijeen op de fiets. T2 dan en vol gas lopen richting blauwe tapijt. Daarin was de Kiwi ijzersterk. Hij bleef Vilaca twee tellen en titelverdediger Yee vier seconden voor. Na Blummenfelt volgden Matthew Hauser, Max Studer, Miguel Hidalgo, Tim Hellwig, Tyler Mislawchuk (winnaar eerste finale heat) en Csongor Lehmann. Voor Richard Murray eindigde het avontuur vrijdag reeds. In de eindafrekening stond Richard 40e. Vorig jaar ging het hem in Montreal met een 15e plaats stukken beter af.

Cassandre loopt elf seconden weg bij de rest

Rachel Klamer ging juist wel sneller dan vorig jaar. Toen 21e, nu twaalfde en daarmee net geen laatste finale met de beste tien vrouwen. Ook hier ruilde de winnares de zilveren medaille van Montreal in voor goud. Dat de titelverdedigster Georgia Taylor-Brown ontbrak doet daar niets aan af. De Française Cassandre Beaugrand beheerst de extreem korte afstanden als geen ander. En 11 seconden weglopen op 1600 meter is niet niks.

Dezelfde formule als bij de mannen. Eerst kwalificeren, dan eventueel via de herkansingen nog doordringen tot de top 30 en vervolgens ‘concept tien kleine negertjes’, al mag je dat tegenwoordig niet zo maar zeggen/schrijven. Ook het wedstrijdbeeld in de finale vertoonde gelijkenis met de mannen. Behalve Cathia Schär kwam iederen vrijwel gelijk uit het water, de Zwitserse zou aansluiten zodat er met tien aan de slotrun van 1,6 km. werd begonnen.

Potter en Beaugrand meteen los van de rest

Beth Potter en Cassandre Beaugrand wisselden snel en liepen ook het hardst van allemaal. Een volgende versnelling was er ook voor de Britse te veel aan. Maar ook zij schoof een plekje op ten opzichte van Montreal: van brons naar Hamburgs zilver. Toch zat er 11 seconden tussen 1 en 2, best veel. Op 13 seconden volgde de Duitse thuisfavoriete Laura Lindemann, die de eerste final heat won.

Zij ging twee landgenotes vooraf: Annika Koch en Marlene Gomez-Goggel. Nicole van der Kaay klasseerde zich als zesde, waarna Taylor Spivey en Cathia Schär de volgende plaatsen innamen. Holten-winnares Jolien Vermeylen (brons ook op de European Games) had toch veel moeten geven om zich via de herkansingen naar de finales te loodsen. De Belgische finishte als negende met de moegestreden Summer Rappaport als nummer tien. Opvallend dat zowel Jolien als Summer de herkansingsraces wonnen, maar die inspanning dus moesten bekopen met de laatste twee plaatsen in de finale.

Rachel Klamer lijkt klaar voor vierde Olympische Spelen

Rachel Klamer mag trots terugkijken op dit WK ‘sprintgeweld’. Van de vier ‘nestores’ (Gwen Jorgensen, Zsofia Kovacs en Katie Zaferes, die ten val kwam) kwam de Nederlandse het verst. Vrijdag al meteen door naar de finales met een negende plaats. Daarna in de eerste shifting op een veilige 13e plaats en in de tweede twaalfde, zodat ze slechts twee plekjes te kort kwam voor de ultieme finale. En drie seconden….. da’s eigenlijk te verwaarlozen toch?

Met de voorbije weken tweede plaatsen in Schliersee en Holten kunnen we stellen dat de rustperiode en hoogtestage Rachel erg goed hebben gedaan. Ze is terug fit en blessurevrij. En kan dus weer nieuwe doelen gaan stellen. Het smaakt naar meer en het lijkt slechts een kwestie van tijd vooraleer Rachel zich voor haar vierde (!) Olympische Spelen kwalificeert.

Rondje Eilanden voor Nick en Deborah

Straks bespreken we de andere wedstrijden van deze zaterdag, zoals Het Rondje Eilanden in en langs de Vinkeveense Plassen. Nick van Ingen en Deborah Wissink wonnen vanavond deze oergezellige wedstrijd, waar sport gecombineerd wordt met kamperen, live muziek en meer.

Ook op de negende plaats van het U23/juniorenteam in Hamburg komen we nog terug. De concurrentie wordt op alle fronten sterker, want vorig jaar werd het team nog zesde in Montreal.

O ja, als uitsmijter. De Americas Triathlon Cup Long Beach USA. De winst voor de Amerikaan Zach Leachmann, zilver voor de Mexicaan David Nunez en brons voor de Canadees Liam Donnelly. Bij de vrouwen ging de zege naar de Canadese Anja Krueger. Zilver voor de Japanse Hiraku Fukuoka en derde de Canades Desirae Ridenour.