Het is goed geweest- Rachel Klamer en Richard Murray nemen afscheid van de topsport.

Speciale mensen, speciale behandeling. Kondigde ik onlangs aan te stoppen met mijn bijdrage aan Trikipedia, zie hier dat zulke uitspraken niet voor alles en iedereen gelden.
Het geldt zeker niet voor Rachel Klamer en Richard Murray, het Nederlandse triathlonkoppel op het allerhoogste niveau die mij onlangs vertelden hun sportieve carrière op het allerhoogste niveau te stoppen.
Ik ken Rachel al sinds haar eerste deelname als junior in Holten in 2008 en logischerwijs volgde de kennismaking met Richard later. Immer met hen een goed contact gehad, in hoogtepunten en diepe dalen. Door de fijne samenwerking bij Eurosport intensiveerden die contacten met Rachel en Richard. Tijdens één van de uitzendingen, met de microfoon even uit, kwam het hoge woord er uit; “Het is goed geweest”! Hun officiële afscheid moest natuurlijk via Trikipedia bekend gemaakt worden.

Rachel Klamer, geboren 8 oktober 1990 in Harare , Zimbabwe
Richard Murray, geboren 4 januari 1989 in Kaapstad, Zuid Afrika
Beiden zijn 4^e geworden op de Olympische spelen (Tokyo en Londen)
Beiden kwalificeerden zich voor 4 Olympische Spelen
Beiden wonnen een WTS wedstrijd (Abu Dhabi, Hamburg, Edmonton, Edmonton)
Beiden hebben rond de 300 wedstrijden gedaan op het allerhoogste niveau
Beiden zijn nationaal kampioen
Beiden wonnen de Nederlandse toprace in Holten
Beiden rond 20 jaar actief op internationaal niveau
Beiden hebben twee trouwdata 😊 (23/3/20 en 21/12/21)
Beiden deden ze mee aan de O.S. Mixed Relay in Parijs, het eerste echtpaar ter wereld!

Samen nemen ze afscheid van de topsport en kijken naar een toekomst waarin de sport nog steeds een aanzienlijk aandeel zal zijn.

Heel veel overeenkomsten maar natuurlijk ook verschillen, het komt allemaal aan de orde in dit artikel van twee ambassadeurs van de triathlonsport.

Het is genoeg geweest!, dat geldt voor de talloze uren die besteed moesten worden aan training, het duizenden reiskilometers, de onderhandelingen met sponsoren, de leeftijd in combinatie met prestatiesdruk, bonden, trainingsschema’s van coaches, het vele van huis zijn, de wedstrijdstress en nog veel meer facetten van het leven van een topsporter.
“Het is tijd voor andere leuke dingen, iets wat we trouwens ook altijd hebben gedaan tijdens onze actieve carrière. We hebben beiden niet het idee dat we iets gemist hebben in de sportieve afgelopen jaren, alles is wel aangetikt”.

De toekomst
We spreken over hun carrière, de hoogte- en dieptepunten, de wedstrijden, de coaches, het moment dat Cupido zijn pijl afvuurde, maar we beginnen natuurlijk met hun toekomstplannen, waarin de sport ook zeker een voorname rol zal innemen.

Sinds twee jaar zijn ze eigenaar van een oude boerderij uit 1650, die helemaal verbouwd wordt. Niet alleen een woonhuis verschijnt in het monumentale pand. Er zijn ook een gym, trainingsfaciliteiten, slaapaccommodatie, terras voor gasten en voorbijganger, en een natuurzwemvijver Op speciaal verzoek is er zelfs inmiddels sprake van een camperplaats Dit alles om in de begeleiding van atleten een geweldig trainingscentrum te realiseren, echter ook zijn “normale” gasten van harte welkom.

Het stel wil mensen inspireren, hun kennis van de topsport overdragen, atleten begeleiden en coachen. Daarnaast ook een fraaie locatie bieden voor mensen om te kunnen ontspannen en relaxen.
“Als toptriatleet denk je tijdens je carrière vaak alleen aan jezelf, het wordt nu tijd om ook meer te denken aan anderen. We kunnen p deze manier iets terugdoen wat de topsport ons gebracht heeft. Natuurlijk sporten we nog heel regelmatig, maar het heilige moeten is er af. Ook zullen we wedstrijden blijven doen, maar niet meer op het allerhoogste niveau. Er bestaan wel wat ideeën voor 2026, maar we zien wel wat op ons pad komt”.
Richard houdt zich inmiddels fulltime bezig met alle bouwperikelen; zelf bouwend of als bouwbegeleider. Rachel is onlangs haast per ongeluk aan een baan gekomen.
“Ik hoorde via iemand die op het zwembad werkte dat er een functie vrij kwam en bedacht laat ik eens gaan solliciteren, want dat heb ik nog nooit gedaan en dat zal ik ook moeten leren, ik werd uitgenodigd en aangenomen, ik ben nu werkzaam als personeelscoördinator in het zwembad in Oldenzaal. Daarnaast ben ik bezig met trainersopleidingen, onlangs behaalde ik het TTN3 diploma. En natuurlijk af en toe aanschuiven bij Eurosport voor het commentaar bij de T100 races. Iets wat ik heb moeten leren, maar wel geweldig leuk is om te doen. Wel is het zo dat ik af en toe met heimwee kijk naar de beelden, een dubbel gevoel. Het begin was lastig, maar net als in de sport is alles te leren en vormen we inmiddels een leuke commentator combi en voelt het vertrouwd.
Ook de atletenbegeleiding is inmiddels een feit, er zijn al atleten die begeleid worden door Richard en de aanmeldingen blijven binnen komen.
Het doel qua faciliteiten is om in 2027 zoveel mogelijk gerealiseerd en operationeel te hebben.

Carrière Rachel
Het was voor Rachel een bliksemstart in de triathlonsport, haar eerste triathlon deed ze op 1 mei 2008 in Forbach (Frankrijk), haar eerstvolgende wedstrijd was negen dagen later tijdens het EK in Lissabon waar ze individueel 26^e werd bij de junioren en een dag later in het Relay team 7^e werd. In totaal 17 overwinningen leverde al die jaren op absoluut topniveau op, 34 maal kon Rachel zich na de wedstrijd op het podium melden. Als eerste jaar junior pakte ze in haar eerste optreden in haar “thuiswedstrijd” in Holten een vierde plaats. Er zouden nog 6 overwinningen bij de elite volgen in het walhalla van de korte afstand triathlon in Nederland, een record in de 40 edities van de Holten Triathlon wat waarschijnlijk nog wel een aantal jaren zal blijven staan. Ze werd vaste waarde in het Nederlandse Olympische triathlon team, kopvrouw van dit elite team.

Het absoluut allerhoogste, winst in een WTC wedstrijd, kwam in  2018 Abu Dhabi, waar ze de winst pakte. Zelf heeft ze nog altijd de gedachte: had ik de wedstrijd ook gewonnen als….. Immers het was een tumultueuze  race met valpartijen en uitvallers.
Vier optredens tijdens de Spelen heeft Rachel op haar palmares staan, voorwaar een bijzondere prestatie.  De twee vierde plaatsen in Tokyo 2021 zijn de meest aansprekende, immers zo hoog had een Nederlandse triatlete nog nooit gescoord en de persoonlijke omstandigheden in de voorbereidingen waren alles behalve ideaal. Covid openbaarde zich, maar nog veel meer impact had het feit dat haar moeder ongeneselijk ziek werd en kwam te overlijden. “Covid zorgde er voor dat ik niet hoefde te kiezen tussen familie en sport, het was simpelweg onmogelijk te reizen, dus kon ik in de voorbereiding thuis zijn in deze periode. Een hoogtepunt, maar ook een dieptepunt”.

Een ander hoogtepunt in haar sportieve carrière noemt Rachel haar podiumplaats in Hamburg 2016: Voor mij nog altijd de allergrootste wedstrijd in Europa . We hadden samen op het podium kunnen staan, maar een onduidelijke DQ voor Richard gooide roet in het eten (red. later meer daarover).
Tenslotte noemt Rachel haar eerst maar ook zeker haar laatste kwalificatie voor de Spelen als een bijzonder moment. Het relayteam (Barbara de Koning, Mitch Kolkman, Richard en ik ) was echt een team. In de wedstrijd in Huatulco was het erop of eronder voor de plaatsing op de Spelen en met zijn vieren lukte het. Heel bijzonder. De mooiste race van het seizoen. We plaatsen ons voor de Spelen, terwijl in het seizoen ervoor ik niet eens wist of ik ooit nog aan wedstrijden op het hoogste niveau mee zou kunnen doen.
Achteraf gezien is het ook de laatste wedstrijd geweest waar ik alles heb kunnen geven, het begin van het einde.
In diezelfde periode richting Parijs 2024 speelde het proces om ervoor zorg te dragen dat Richard voor Nederland uit kon komen, we hebben bijna alles zelf moeten regelen, dat heeft zo veel energie gekost. Richard zijn geboorteakte was door de Zuid Afrikaanse overheid kwijt, dit opnieuw te krijgen vanuit Zuid Afrika duurde bijvoorbeeld één jaar. Twee maanden voor de Spelen was het tenslotte toch voor elkaar.

Als ik terugkijk op mijn carrière wil ik natuurlijk ook de coaches en de bond bedanken met wie ik gewerkt heb. Onder andere Eric van der Linden, John Hellemans, Jordy Meulenberg , Joel Filliol  en Louis Delahaye die in de loop der jaren mij begeleid hebben.
Met de bond en Eric leerde ik een triatleet te word in de beginjaren, maar dat bracht wel veel blessures omdat mijn lichaam nog niet gewend was aan het fietsen en hardlopen. Vervolgens volgde ik Richard om de topsport een kans te geven en sloten we ons aan bij de traininggroep van Joel Filliol. Joel Filliol, die me sterker maakte en tenslotte de combi Louis en Jordy, waarbij ik meer invloed kreeg op trainingen en wedstrijden en er immer een luisterend oor was.
De meest speciale band had en heb  met Louis Delahaye, met wie ik nog steeds regelmatig contact heb, al gaat het al lang niet meer over schema’s.

Carrière Richard
Richard begon zijn duur sportcarrière als duathleet en een zeer verdienstelijke. Zijn internationale wedstrijdreeks opende hij op 17 jarige leeftijd tijdens het WK in Newcastle in 2005. Duathlon bracht hem diverse titels, de meest belangrijkste; de wereldtitel elite in 2016 en bij de junioren in 2007 en 2008.
Oorspronkelijk komend uit de mountainbike en motorcross sport, werd hij getraind door zijn vader en vervolgens door Lindsey Parry. Hij was het die tegen hem zei; als jij leert zwemmen kan je Pro worden. “Als je tegen mij zegt dat ik iets niet kan, ga ik er vol voor, dus werd zwemmen in de beginjaren mijn focus”. Ik ging in mijn uppie op jonge leeftijd 3 maanden alleen naar Europa, heb meegetraind met een trainingsgroep in Wollongong (AUS) en vanaf 2012 bij Joel Filliol, Daarna kwam ik bij Louis Delahaye en Jordi Meulenberg. Niet voor niets is mijn lijfspreuk; Topsport is hard, dus deal er mee!
Ik heb lastige periodes meegemaakt, maar wist er altijd beter uit te komen. Mijn haat/liefde verhouding met de Spelen bijvoorbeeld. Ik wist me 4 x te plaatsen, maar vaak was er iets aan de hand . Drie maanden voor de Spelen van Rio brak ik mijn sleutelbeen, maar kon door hard werken toch starten en werd 4^e. De Spelen van Tokyo waar de individuele wedstrijd te vroeg kwam door hartproblemen, maar ik van start zou gaan in de Relay voor Zuid Afrika, tot bleek dat Schoemann geblesseerd raakte tijdens de individuele wedstrijd en we als Team niet mee konden doen (red. Murray organiseerde in het Olympische dorp zijn eigen triathlon). Mijn hartproblemen in 2020/21, in de aanloop naar Parijs. Natuurlijk sport je daarna met angst, ik durfde niet meer te puschen tot het absolute uiterste, maar ik heb toch ook Parijs weer gehaald. Achteraf bleek wat mij betreft toch wel de aanzet tot de beslissing om te stoppen op het allerhoogste niveau.

Natuurlijk benoemt Richard ook de hoogtepunten in zijn sportieve loopbaan; overwinningen in 2012 Hamburg en Edmonton 2015 in de WTS serie tegen Gomez. Leeds 2018 won hij in de topserie tegen Mola. Natuurlijk zijn drie wereldtitels in de duathlonsport, maar ook de winst in die hele belangrijke wedstrijd in Huatalco en de geweldige teamwedstrijd aldaar, waarbij deelname aan de Spelen van Parijs werden afgedwongen.
Er had zelf een vierde overwinning in de WTS serie bij kunnen zijn. Hamburg 2016 liepen opnieuw Mola en Murray aan de leiding en tijdens de eindsprint moest Murray een tijdstraf nemen. Mola won, Murray protesteerde na zijn finish fel omdat hij geen idee had waarom hij de tijdstraf moest nemen. DQ volgde, echter sinds die wedstrijd wordt de reden van tijdstraf wel bekend gemaakt aan de atleten.
Als laatste voegt Richard toe dat hij een apart gevoel heeft bij zijn afscheid van de topsport, dat heel lastig onder woorden valt te brengen; Vele jaren uitkomen voor Zuid Afrika en zijn carrière beëindigen als Nederlander.

Cupido
Sinds 2013 zijn Rachel en Richard een stel, een liefdes/triathlon koppel, die onafscheidelijk zijn. Een trainingskamp van het Nederlandse team in Blauwberg, Zuid Afrika, gaf Cupido de gelegenheid de juiste pijl af te vuren. Er waren wel eerdere pogingen gedaan door Richard, echter gaf Rachel aanvankelijk niet thuis. De wedstrijd in de Africa Cup in Kaapstad was onderdeel van het trainingskamp. Twee dagen voor de wedstrijd had Richard thuis een feestje van een sponsor. Hij trok de stoute schoenen aan en vroeg Rachel om ook te komen. Tot zijn verbazing zei Rachel ja en vertrok vanuit het trainingskamp naar huize Murray. Coach van der Linden was hier alles behalve blij mee. Het resultaat; vanaf die dag een stel en blijkbaar gaf de prille liefde beiden dermate inspiratie dat ze de wedstrijd in Kaapstad wonnen.
Op 23/3/2020 trouwde het stel in Nederland zodat Rachel haar moeder het mee kon maken, 21/12/2021 trouwden ze in Zuid Afrika.

 

Tenslotte
Trikipedia dankt Rachel en Richard voor de ontelbare mooie momenten in de triathlonsport en wenst beiden een fantastische toekomst, met al hun mooie plannen. Gelukkig hebben zij gekozen om hun ervaring in de topsport door te geven aan de jongere generatie, in woord en daad.