Records in Wings for Life WorldRun; Maya Kinga leert snel in Japan – WTJ 1846

WOENSDAG – Aan de Wings for Life Run van afgelopen zondag kwamen we helaas nog niet toe. Maandag hadden we de meeste triathlonwedstrijden wel verwerkt, maar meteen begon Irene Kinnegim aan haar avontuur op het Pieterpad. We weten de afloop, maar de ex-triatlete blijft van ongekende klasse in de ultraloop-wereld. Daar doet het uitstappen nu niets aan af.

World for Life Run voor Zweed en Russin

Goed, de WfL Run dus. Maar liefst 184.236 deelnemers zamelden wereldwijd 4,1 miljoen euro in voor onderzoek naar ruggenmergletsels. Nooit eerder namen zoveel mensen deel aan een loopevenement. Het was de 8e editie van de Wings for Life World Run. In 134 landen werd gelopen.

Dit keer was het dus een virtuele World Run, zoals het evenement eigenlijk van origine al een virtuele finishlijn heeft, namelijk de Catcher Car. In de jaren dat we in onze regio de Run hadden vanuit Breda zaten onder andere Max Verstappen en Kjeld Nuis achter het stuur. Op deze negende mei kon je op een zelfgekozen locatie mee doen. De Catcher Car reed natuurlijk niet op 184.000 plekken, via een app kon de ‘veegwagen’ je inhalen.

66,8 kilometer voor Catcher Car uit

Deelnemers moesten wel overal op hetzelfde tijdstip starten. Zodra de Car een deelnemer inhaalt, is de run voorbij. De winnaar was voor de derde keer de Zweedse wheeler Aron Anderson, die maar liefst 66,8 kilometer voor de virtuele Catcher Car kon blijven wheelen. De Russin Nina Zarina liep ook stug door en hield het 61,1 kilometer vol. Ook voor haar was het de derde zege op de Wings for Life Worldrun. Met de 8e editie erbij komt het totaal aantal geregistreerde deelnemers over alle edities al bijna op 900.000, afkomstig uit 195 landen. Zij liepen samen 7 miljoen kilometers zo hard mogelijk en waren goed voor 30 miljoen euro aan het goede doel de Wings for Life Foundation.

Kirsten Nuyes tweede Nederlandse; Els blijft langer

Nina Zarina had trouwens de vierde tijd van allemaal. Alleen Anderson, de Pool Dariusz Nozynski (snelste hardloper met 66,2 km.) en de Duitser David Schonherr (62,4) waren sneller. Beste Nederlander was Christian Niemand op een 270e plaats en 40,3 km. Trouw deelnemer Erben Wennemars kwam tot 30,9 km. Verrassend ook de deelname van Kirsten Nuyes, goed voor de 307e plaats bij de vrouwen. Haar run was voorbij na 27,5 km. Ze was er tweede Nederlandse mee. Els Visser had ook ‘Run-plannen’, maar spendeerde op Moederdag net even wat meer tijd aan haar zwemtraining. Bovendien heeft Els besloten er nog twee weekjes training op Gran Canaria aan vast te plakken. Met de nog kwakkelende weersomstandigheden in ons kikkerlandje geen verkeerd besluit.

Samenvattend was het een zeer geslaagd evenement – coronaproof zelfs nog beter dan de voorgaande edities. En als er dan zoveel geld binnenkomt…dan is er alle lof voor deelnemers en globale organisatie. Dat Kirsten trouwens meedeed had ook te maken met haar ‘patron’ Marc Herremans, die uiteraard het onderzoek naar ruggenmergletsel met zijn To Walk Again meer dan ondersteund. 9 mei was dus een dag met louter winnaars.

Olympisch Japan verkennen via WTCS Yokohama

Triatleten maken zich op voor de eerste grote confrontatie van het jaar in het ‘gekke Olympische jaar 2021’. De World Triathlon Championship Series in Yokohama is voor Maya Kingma in meerdere opzichten een belangrijke wedstrijd. ,,Het is onderdeel van onze WK serie en een OD, dus wil ik er goed presteren. Daarnaast denk ik dat het tijdens de Spelen niet heel anders gaat zijn qua corona protocollen en is dit dus een goede kans voor Olympische sporters om te zien hoe dat er hier aan toe gaat.”

Geduld is belangrijke factor

Een leerzaam proces voor wie in de zomer bij aankomst in Tokyo niet voor verrassingen wil komen te staan dus. Bovendien vindt Maya het goed om de mindset zodanig te krijgen dat ze – ondanks alle beperkingen – toch vol energie en met plezier kan racen. ,,Ik denk dat je situatie in Yokohama best met die van Tokyo kunt vergelijken. Geduld opbrengen is bijvoorbeeld een belangrijke factor. Dat begint al bij aankomst op het vliegveld, waar Rani en ik vier uur verbleven om alle formulieren in te vullen en PCR-tests af te nemen. Daarna richting hotel. Al met al waren we toen al negen uur in Japan.”

Aangekomen bij de hotels waar de triatleten allemaal in bubbles verblijven, begon het riedeltje van inchecken, desinfecteren en gezondheidsvragen beantwoorden weer van voren af aan. Maya: ,,Japan is erg streng hierin en dat snap ik ook wel. De wedstrijdorganisatie is daardoor beperkt in de mogelijkheden die ze ons kunnen bieden. Dat is helaas zeker niet ideaal. Maar ik ben wel blij dat we weer op het hoogste niveau over de OD mogen racen. Datzelfde gevoel hebben Rani en Donald ook. Mooi dat hij op het laatste moment nog aan het startveld is toegevoegd.”

Niet buiten de hotelkamer

Op de vraag of de wedstrijden van aanstaand weekend al een beetje ‘leeft’ onder de bevolking van Yokohama moet Maya het antwoord schuldig blijven. ,,Geen idee, we komen niet buiten de hotelkamer”, lacht ze, ,,Bij mijn vorige deelname hier in 2019 (ze finishte toen al op een sterke zevende plaats, red.) was de ambiance natuurlijk heel anders. Veel publiek, gastvrije vrijwilligers, sterke organisatie. Yokohama draait niet voor niets al lang mee op het hoogste niveau van de wedstrijdcyclus. Het zal nu zonder publiek zijn en allemaal veel strakker, maar we merken dat de organisatie er alles aan doet om ons hier een goede race te bezorgen.”

Gedesinfecteerde fietsen

Alle elite atleten zitten in hetzelfde hotel, op grote afstand van de venue en trainingslocaties, de paratriatleten zitten allemaal in een ander hotel.,,Op vaste tijden worden we opgehaald om naar een conferentieruimte gebracht te worden. Daar kunnen we maximaal 50 minuten op de rollers trainen, onze fietsen zijn daar volledige gedesinfecteerd. Dan keren we terug naar het hotel, waar ons eten voor de kamerdeur wordt gezet. En even later worden we weer opgehaald voor een reis van zeker een half uur naar de gym en het zwembad, waar we ook telkens maximaal 50 minuten mogen trainen. In totaal train ik dus veel minder dan normaal, zelfs voor een taperweek. Verder mogen we onze hotelkamer niet af. Ik heb gelukkig een goed boek bij me.”

Maya vol vertrouwen voor zondag

Kafkaiaanse toestanden zou je zeggen als we niet al anderhalf jaar in deze pandemie verkeerden. Dat maakt het voor jonge sporters als Maya, Rani en Donald ook begrijpelijk dat ze onder deze omstandigheden triathlon kunnen bedrijven. ,,Het is allemaal behoorlijk aanpassen”, benadrukt Maya, ,,Maar ik voel mij goed en ben fit.” “Die zevende plaats van mijn vorige keer hier geeft aan dat ik op dit parcours goed uit de voeten kan. Ik wil de lijn van Hamburg en Karlovy Vary hier alvast doortrekken. Maar de uitslag hangt wel af van het wedstrijdverloop. Bijna alle toppers zijn er, maar net een aantal atleten uit mijn vaste kopgroep met zwemmen en fietsen ontbreken helaas,  namelijk Flora Duffy, en de geblesseerde Jessica Learmonth. Ik heb er ondanks alles wel erg veel zin in.”

Er is in elk geval een tegenstander, die niet eenvoudig Yokohama weet te bereiken. De Amerikaanse Taylor Spivey mist haar bagage nog. Ze vloog met Air France. Voor de Amerikanen is de race in Yokohama beslissend voor de drie Olympische tickets. Hopelijk kan ook zij mee doen.