Nieuwe feature Oranje-kwartet; Irenes Pieterpad; Geen Belman; Selectie EK Kitzbuhel – WTJ 1845

DINSDAG – In dit Olympisch jaar met de zekerheid van Olympische deelname op de Mixed Relay vonden we het tijd worden om onze ‘profielfoto’ aan te passen. Daar stond al een tijdje Rachel Klamer. Rachel blijft uiteraard staan, ze maakt zich immers op voor haar derde Olympische Spelen. Zo’n reeks kan geen enkele Nederlandse triatleet overleggen. Maar naast Rachel hebben we haar teamgenoten Maya Kinga, Jorik van Egdom en Marco van der Stel geplaatst. De foto is van het trotse team na het behalen van de derde plaats op het thuis EK in Weert. Tot zeker de Spelen van Tokyo blijft de foto staan, mogelijk komen daarna de Paratriatleten aan de beurt.

Dit weekend komt met de WTCS in Yokohama het ‘spel op de wagen’ zoals een collega-microfonist dat zo mooi uitdrukt. Met een nieuwe uitstraling/logo gaat World Triathlon het seizoen 2021 in. Er zijn nieuwe topraces in Montreal en Bermuda, terwijl Hamburg het vierde lustrum viert als gaststad van ’s werelds beste triatleten. ,,Na twaalf maanden zijn we klaar om de atleten in de wedstrijden te ontvangen om ’the greatest show in the triathlon world’ te laten zien: World Triathlon Championship Series.”, aldus president Marisol Casado, ,,De series komen tot een apotheose in een spectaculaire finale in Edmonton.” Yokohoma heeft het topcircuit voor de elfde keer in huis.

Zeven Nederlandse troeven mogen hun ‘Olympische waarde’ bewijzen: Maya Kingma, Rani Skrabanja en – op de valreep – Donald Hillebregt bij de elites, Jetze Plat, Geert Schipper, Nico van der Burgt en Maurits Morsink. Eerder deze week vlogen ze naar het Land van de Rijzende Zon. Vanuit het verre Nederland wensen we hen allemaal veel succes.

Irene is weer thuis

We hadden de tweede aflevering van Irene Kinnegims Pieterpad-avontuur al weer een beetje in de steigers staan. Ze was immers dinsdagochtend na een korte powernap in een B&B te Coevorden vol goede moed vertrokken voor de tweede etappe. De eerste 134 kilometer waren vlekkeloos verlopen. Op naar Overijssel naar schitterende passages over de Lemelerberg en de Holterberg en dan verder afzakken naar Gelderland.

Helaas liep het anders. In de vroege ochtend wachtte ze eerst een hoosbui in Coevorden af alvorens weer vol goede moed op pad te gaan. Nog altijd had ze een voorsprong op Gerben Oevermans. In het koppie van Irene was alles oke, ze had er zin in, maar voelde na 10 kilometer plots een pijnscheut in het linker bovenbeen. Hardlopen werd wandelen. Gelukkig was er wat support van meelopende atleten, maar de twijfel sloeg wel toe. ,Ik dacht eerst nog: het gaat wel weg, pijnstiller erin en gaan! Maar nee hoor. Tot 40 kilometer nog redelijk kunnen rennen, maar elke stap deed pijn. En ook nog uit de categorie verkeerde pijntjes.”

 

Reddende engel aan de kant

Op kilometer 219 stond wat Irene noemt ‘mijn reddende engel’. ,,Een onbekende man stond me op een landweg aan te moedigen, maar hij zag wel meteen dat het serieus mis was. Verstandige keuze is niet altijd de leukste, maar deze moest gemaakt worden. Hoefde ik ook niet de 20 volgende kilometers tot Vorden door te lopen, maar in plaats daarvan in zijn auto naar station Deventer. Ik had al een nieuw plan gemaakt om te wandelen tot het einde in Limburg, maar dat zou met deze pijn gekkenwerk zijn. Al is het Pieterpad rennen dat sowieso al natuurlijk.”

Gave tocht en mooie ervaring

We spreken Irene als ze vanuit Arnhem de trein westwaarts naar huis in Den Haag neemt. ,,Een wijs besluit is niet altijd het leukste besluit”, relativeert ze dan al enigszins. ,,Maar 498 kilometer is loodzwaar en als je op 219k al met pijn moet wandelen is dat iets te vroeg, helaas. Wandelen is ook niet per se mijn dingetje. Toch was het een gave tocht en een mooie ervaring. Verder voelde alles ok. Ook het koppie en da’s het allerbelangrijkste.”

De hardnekkige blessure kwam uit onverwachtse hoek. ,,Gisteravond had ik op die plek nog nergens last van. Ik liep superchill gisteren, heel gemakkelijk. Was ook niet echt moe. Ik heb niet echt geslapen, maar wel lekker uitgerust alvorens de nieuwe dag te beginnen.”

Oogjes staan nog steeds op guitig

Zichzelf in de vernieling lopen was het laatste wat Irene wilde. ,,Het was een pijn die alleen maar erger kon en ging worden. Soort spierscheurtje. Daar is geen kruit tegen gewassen.” Ook op het station van Deventer wachtend op de trein naar de Randstad staan Irenes oogjes nog steeds op guitig/vrolijk. ,,Logisch, ik genoot nog steeds. Het mooiste gedeelte had ik nog voor de boeg. Machtig toch om dit te doen, te mogen doen. Maar ook een blessure kan gebeuren. Daar doe je niks aan. Hoort bij sport. Maar I’ll be back.”

Of dat laatste bedoelt is voor een volgende poging van het Pieterpad laat ze de meervoudige triathlonkampioene in het midden. ,,Maar als je het niet probeert weet je zeker dat het niet lukt.” Uit het ultraloopwereldje ondernemen deze week nog twee mannen een poging de Fastest Known Time te verbeteren. Teun Geurts is dinsdagmorgen begonnen, Addie van der Vleuten onderneemt zaterdag een poging. ,,Nauurlijk ga ik die mannen volgen en aanmoedigen”, zegt Irene, ,,Het is een klein wereldje in de Ultraloop, iedereen kent elkaar. Ik hoop dat ze het halen.”

En wij hopen jou, Irene Kinnegim, spoedig weer aan de start te zien bij nieuwe uitdagingen in jouw immer avontuurlijk leventje. Om met de woorden van jouw begeleider Peter de Vriese te spreken: ,,Je bent een blijft een kanjer, geen mens die daar aan twijfelt.”

Geen Belman in september

Voordeel van zo’n Pieterpad-onderneming is dat je er ook in coronatijd best aan kunt beginnen. Het woord annulering kennen ze niet. Helaas geldt dat niet voor triathlonevenementen. Vandaag wierp de Belman triathlon, de enige hele bij onze zuiderburen de handdoek in de ring. De organisatie kwam met de volgende mededeling:

Beste vrienden, Beste liefhebbers, Hier staan we dan aan de vooravond van het BELMAN INTERNATIONAL TRIATHLON, ook dit jaar zijn we “gedwongen” de voor september 2021 geplande BELMAN af te gelasten! Wij hebben 6 maanden gewerkt om te hopen op een goede ontvouwen van dit prachtige sportevenement. Wij danken de Triathlon Federatie FR & NL Wij danken de gemeente Waimes en de Dienst voor Toerisme van Robertville Wij danken de scheidsrechters, motorrijders en vrijwilligers. We danken de badmeesters, de redders Wij danken al onze leveranciers – partners en SPONSORS! Wij danken de pers – media – TV En vooral onze atleten!!! Belman Team !

Jesse, Niels, Barbara en Robin naar Kitzbuhel EK

We hadden al de uitslagen en de foto’s. Alleen lieten we nog even in het midden wie van de sterke triatleten na de selectiewedstrijd in Sittard zich op mogen maken voor het EK in Oostenrijk. Bij de U23 en elite is dat ook nog niet duidelijk, bij de junioren wel. Jesse Cuijpers en Niels van Lanen waren zondag 1 en 2 bij de jongens en zijn er straks bij in Kitzbuhel. Dat geldt bij de meisjes voor Barbara de Koning en Robin Dreyling. Een mooi kwartet dat net als al die neerstrijkende artiesten in Rotterdam op jacht gaat naar Europese roem. De uitslagen zetten we hieronder nog eens op een rijtje.