Lucy blijft thuis, Gwen zit in de wacht en de Noren doen veel; Races TradeInn 70.3 met Wouter enz. – WTJ 2860
DINSDAG – Ken je die mop van die Britse toptriatlete, die naar Parijs en Hawaii gingen….? Die ging niet. Zo grappig als de mop bedoeld is, is het voor Lucy Charles natuurlijk niet. De Britse loopt tegen die zo merkwaardige Brexit-regels aan, die voorschrijven dat je maximaal drie maanden uit de UK weg mag blijven en in een Schengen-land wonen, werken, trainen.
Visa
Lucy was voor lange tijd op Lanzarote om zich voor te bereiden op de internationale races. Voor haar begon het Europese seizoen met PTO Europe op Ibiza en vervolgens had ze races als Kraichgau, Samorin en Challenge Roth in haar agenda rood omcirkeld. Maar het ziet de Britse niet mee, want de trainingstijd op Lanzarote (Spanje, dus Schengen) was bijna drie maanden. Ze heeft voor nu amper meer de gelegenheid om nog races buiten het Verenigd Koninkrijk te doen. Alle inspanningen (via advocaten) om alsnog een visa te krijgen, zal de internationale topper (3e PTO Ibiza) voorlopig even aangewezen zijn op wedstrijdjes in eigen land. Gek idee. Bij visa dachten wij altijd aan Oostbloklanden, nu komt het dus ook gewoon op de Britse eilanden voor. Sport en politiek….ze zullen wel nooit los komen van elkaar.
Een andere gedupeerde is Gwen Jorgensen. De Amerikaanse mag dan wel kunnen reizen, in Japan bleef ze onverrichterzake langs de kant staan. Want oud-Olympisch en tweevoudig wereldkampioen of niet, Gwen moet weer gewoon van onder af aan beginnen. Ze reisde wel naar Yokohama in de hoop te kunnen starten. Haar doel: meedoen in het Amerikaanse team voor de Mixed Relay te Parijs 2024.
Gwen langs de zijlijn
En dus moet ze World Ranking punten vergaren, het liefst in de WTCS-races. Maar om daar te kunnen starten heeft ze wel voldoende punten nodig, want anders gaan hoger gekwalificeerde landgenotes voor. Haar 3e plaats in Taupo, 14e in New Plymouth en tweede in St. Peters waren op sprint afstanden en nog niet toereikend om weer op het hoogste niveau mee te strijden. ,,Ik heb de gok genomen om hier naar toe te gaan en zien of ik via de wachtlijst binnen kon rollen. Het was afwachten of er op het laatste moment nog een deelneemster zou afvallen, wiens plaats ik kon innemen.” Helaas was de anino zo groot dat alle geplaatste triatleten ook daadwerkelijk in Japan aan de start stonden. Gwen Jorgensen, de groots kampioene, stond niets anders te doen dan toekijken langs de zijlijn.
Overigens moet je als triatleet wel van een beetje regen houden als je naar Yokohama afreist. Ook dit keer regende het weer pijpenstelen. Geloof het of niet, maar van de 13 keren dat Yokohama een WTCS dan wel World Cup-race hield, regende het elf (!) keer. Het moge duidelijk zijn: wie in de Japanse stad mee doet, moet stuurvast zijn, want ook nu waren er op het gladde wegdek weer enkele valpartijen.
Rust of juist veel wedstrijden?
Overdaad schaadt zeggen ze weleens. Nederlandse triatleten werden in het verleden voor zo min mogelijk wedstrijden ingeschreven, zodat ze goed uitgerust aan de start stonden van de enige echte Olympische triathlon. Het pakte eigenlijk nooit goed uit. Buitenlandse triatleten, die veel meer wedstrijdritme opdeden in de aanloop naar de Spelen presteerden beter. Fraai voorbeeld is Nicola Spirig, die kort voor haar Olympisch goud in Londen nog aan twee halves mee deed.
Noorse veelvraten
Ook Kristian Blummenfelt en Gustav Iden sparen zich niet. De Noren combineren momenteel zowel de lange afstandswedstrijden als een poging om zich voor de Olympische Spelen te kwalificeren. Big Blu bijvoorbeeld stond eerst zondag nog aan de start van de PTO race Ibiza (tweede) om vervolgens door te vliegen naar Japan, Yokohama. Hij mocht wel mee doen en finishte achtste.
Voor Blummenfelt en Iden voelt zo’n reis- en wedstrijdschema als een wandelingetje door het park, want in augustus maken de Noren het pas echt bont. Kijk maar: op 18 augustus doen ze het Olympisch testevent in Parijs, meteen vliegen ze naar Azie om op 20 augustus mee te doen aan de PTO Asian Open in Singapore en daarna, hup, weer het vliegtuig in om – dichterbij huis – op 27 augustus mee te doen aan het Ironman 70.3 wereldkampioenschap in het Finse Lahti.
Ze vliegen uit Parijs op 18 augustus weg om 22.50 uur en arriveren om de volgende dag om 18 uur in Singapore waar ze daags erna meedoen. ,,We hopen goed te kunnen slapen in het vliegtuig”, aldus Blummenfelt, die het test-event niet voluit wil gaan. ,,Het gaat erom ervaring op te doen op het parcours. Pas een jaar later gaat het om het echie”, aldus de Noorse veelvraten.
Arubaanse deelnemers in Punta Cana
In de resterende uitslagen van afgelopen weekend komen we niet zo gek veel Nederlanders meer tegen. Wel Arubanen, want in de Americas Triathlon Junior Cup van Punta Cana in de Dominicaanse Republiek deden er enkelen mee. De winst ging naar het Canadese toptalent Mathis Beaulieu. Christiaan Jansen was op een 37e plaats beste Arubaan. Hij lag zeven minuten achter op de Canadees. Jayderick Geerman eindigde 40e. Een derde Arubaan stapte uit. Bij de meisjes won de Mexicaanse Jimena Renata de la Pena Schott. Op een 26e plaats kwam Rebecca Jansen binnen.
De elite race – eveneens America Tri Cup werd gewonnen door de Amerikaan Brent Demares voor zijn landgenoot Ka’eo Krus en de Canadees Filip Mainville. De winnares bij de vrouwen was een goede bekende: Katie Zaferes. Zij klopte de Mexicaanse Anahi Alvarez Corral en de Canadese Dominika Jamnicky.
In het Koreaanse Jeonbuk werden de Asia Pacific Master Games gehouden. Sport verbroedert hier vooral, dus wedstrijdverloop en uitslag zijn niet van belang. Wel mooi trouwens dat sport-grootheid Sergey Bubka de triathlon bezocht en de prijzen uitreikte.
Halve Platja met Wouter Wippert
Behalve de TradeInn 140.6 in het Spaanse Platja d’Aro was er nog een TradeInn 70.3, de halve afstand dus. In het massale veld van 492 deelnemers ook vier Nederlanders. Beste van hen was Wouter Wippert. Als duatleet vorig jaar al sterk presterend, waagde hij zich nu aan de halve triathlon. Het resulteerde in een vijfde plaats op een kwartier achterstand van de Spanjaard Carlos Oliver Vives, royaal winnaar in 4.19.55 uur en Spaans kampioen. De tweede en derde plaats gingen ook naar Spanjaarden: Inaki Baldellou Verdejo en Ricardo Marquez Monzo.
De andere Nederlanders deden mee in de open wave. Snelste vrouw was de Poolse Ewa Komander in 5.11.54. Tien minuten later volgde Steffie le Benezic en 42 minuten (!) later de Spaanse kampioene Nuria Pubill Lleonart.
ZATERDAG 13 MEI: TRADEINN 70.3 PLATJA D’ARO (SPA)
M:
5.Wouter Wippert 4.36.26
82.Maarten van Kooij 5.30.16 (22e open)
260.Hendrik Kasper 6.14.11 (95e open)
349.Pieter de Boer 6.46.42 (150e open)
Ocean Lava Kotor
Aan de Ocean Lava halve triathlon van Kotor deden ruim 200 triatleten mee, maar wel afkomstig uit 29 landen. De Kroaat Dalibor Vujevic won in 4.17.15 uur. De Tsjech Tomas Karabinos en de Hongaar Gergely Nagy stonden naast hem op het podium. Een Kroatische dubbelslag bij de vrouwen: Marija Lukina won in 4.42.13 uur, landgenote Tina Solja eindigde tweede en de Oekrainse Valentyna Synenka derde.
Kleinere Britse en Amerikaanse halves
De Britse Immortal Stourhead was nog kleiner: 84 deelnemers en Britse winst voor Luke Goldsworthy en Amy Wimble. En ook de Poolse Garmin Iron Tri in Zyravdow moest het met 53 triatleten stellen. De race werd gewonnen door de Poolse atleten Lukasz Szyszka in 4.06.49 uur en Anna Peterek in 4.48.24 uur.
Drie Amerikaanse halves stonden op de kalender. De Crystal Coast Half Booty werd gewonnen door de Amerikanen Ryan Siebert in 4.55.29 uur en Eva Kodouskova in 5.50.28 uur. Totaal 77 deelnemers. De HarryMan nabij New York was een prooi voor Tom Lehr in 4.53.16 en Lauren Hoy in 5.13.31 uur. Totaal 79 atleten. En ook ee Kinetic Half in Lake Anna State doet er nog toe. 174 deelnemers aldaar met Chris Naimoli in 4.07.02 en Megan Tuncer in 4.50.19 uur als winnaars. Nergens meer verdwaalde Nederlanders aan de start.
