Lydia Dant wint Ironman Lanzarote; Heleen Moes vierde, Lenny Ramsey zesde – WTJ 2864

ZATERDAG – Nog twee Nederlanders deden een gooi naar de eerste Europese slots voor het WK Ironman. In hun geval op Hawaii dit jaar, want het betrof Heleen Moes en Lenny Ramsey. Een select gezelschap van negen pro’s ging zaterdagochtend van start op Playa Grand, Lanzarote.

Lydia Dant was de grote favoriete, titelverdedigster en de Britse maakte het ook waar. Al bij het zwemmen ging ze aan de leiding met alleen Jeanne Collonge uit Frankrijk nog in haar kielzog. Alexandra Tondeur volgde kort daarna, maar zij zou later tijdens het fietsen uitstappen. Op 4,5 minuut volgde al Lina-Kristin Schink, vice-Europees kampioene in Almere vorig jaar. De Ierse Hilary Hughes verliet samen met Heleen Moes als vierde/vijfde het 3,8 km. lange zwemwater. Zij hadden 4.53 minuut achterstand op Dant. Lenny Ramsey sloot als negende de rij. Werk aan de winkel voor de in Amerika woonachtige Nederlandse: 13.53 minuten was het verschil.

Dant op drift

Op de fiets raakte Lydia Dant op drift. Na 45 km. lag ze 7 minuten voor op Collonge, 11,5 minuut op Schink en vervolgens kwamen de Belgische Liesbeth Verbiest en Heleen Moes voorbij op resp. 12.42 en 15.21 minuten. Lenny moest daar 25 minuten toestaan. Er volgde voor beide Nederlanders een zwaar gedeelte op het parcours vol hoogteverschillen. Na 90 km. was Heleen terug gevallen naar de zevende plaats, Lenny sloot nog steeds het rijtje af.

In de wisselzone kon Lydia Dant al bijna niks meer gebeuren. Haar lange solo sloot ze af met een voorsprong van 13 minuten op Collonge en 19 op de sterk fietsende Verbiest. In het tweede gedeelte herpakte Arnhemse Heleen Moes zich, zodat ze toch als vijfde aan de marathon begon op 35 minuten achterstand. Lenny Ramsey zou 47 minuten goed moeten maken, wilde ze deze Ironman naar haar hand zetten. Uiteraard een onmogelijke opgave.

Belgische Liesbeth Verbiest de sensatie van de dag

Terwijl Collonge meer terrein verloor op Dant, was Liesbeth Verbiest de sensatie van de dag. Ze snoepte na 18 km. lopen toch maar mooi 3,5 minuut van haar achterstand af. Heleen lag nog steeds vijfde. Opmerkelijk: ze verloor geen tijd. Nog steeds 35 minuten. Lenny zette er wel de pas in en was 5 minuten korter geraakt en daarmee ook twee plekjes opgeschoven: zevende. Na 28 km. had ze nog 40 minuten achterstand zelfs en ook Heleen kwam ietsjepietsje korter, nog wel steeds op de posities vijf en zeven. Maar de marathon ging de Nederlandse vrouwen goed af.

Hoewel Dant stevig door bleef lopen, ging de concurrentie uit de lage landen dus harder. Op 32 km. lag Verbiest op minder dan tien minuten van de leidster. De achterstand van de derde lopende Collonge was inmiddels opgelopen tot 17 minuten. En Heleen passeerde kort daarvoor Schink en kwam daar op een vierde plaats te lopen.

Mooi verhaal heeft die Britse natuurlijk. Toen ze een aantal jaren terug als AGer aan haar eerste Ironman mee deed had ze nog nooit langer dan 10 km. kunnen hardlopen. Maar haar ster rees snel. Vorig jaar al de winst in haar favoriete race op Lanzarote en daar kwam vandaag een tweede streepje bij. Ook de Zwitserse Petra Eggenschwieler passeerde de Duitse Lina-Kristin Schink (al zeven keer deelneemster in Almere) op dit punt en zelfs Lenny Ramsey ging haar voorbij: hier zesde op 39 minuten.

Zeker zo veel lof en waardering voor de nummer twee de Belgische Liesbeth Verbiest, haar beste resultaat op een Ironman-race. De vrouwen waren overigens beduidend minder snel t.o.v. de mannentijden. Geen records gebroken dus: Dant was de enige onder de tien uur, zij het nipt: 9.59.13 uur. Op bijna zeven minuten eindigde Liesbeth Verbiest op een verbazingwekkende tweede plaats in 10.06.10 uur. Derde bleef nog de Francaise Jeanne Collonge in 10.20.53 en tien minuten later was daar al Heleen Moes met een fraaie vierde plaats in 10.30.13 uur. Niet slecht voor een eerstejaars pro.

Achter de Zwitsere Petra Eggenschwiler volgde Lenny Ramsey op plaats zes. Haar tijd: 10.37.06 uur, zodat de verschillen in de top van de vrouwen uiteindelijk niet zo heel groot waren.

 

 

 

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.

nl_NL_formalDutch