Nieuwe races IM en Challenge; San Remo had zaakjes niet goed op orde; Elbaman – WTJ 3080
DINSDAG – Terwijl het wedstrijdseizoen nog in volle gang is (zo voelt het althans), maken zowel Ironman als Challenge zich al weer op voor 2024. En dan te bedenken dat Ironman dit jaar nog 24 races te gaan heeft en Challenge ook nog zeven.
Nieuwe races in Tsjechië en Canada
Maar de expansiedrift van beide organisaties is niet te stuiten. Maandag kwam via triathlonlegende Petr Vabrousek het nieuws naar buiten dat in zijn land, de Tsjechische Republiek dus, eindelijk ook een Ironman 70.3 komt. Plaats van handeling is Hradec Králove, waar al langer een halve triathlon wordt gehouden, maar dan op kleine schaal.
En Challenge gaat Canada ontdekken. Het land waar Ironman al wedstrijden heeft in Whistler en Mont Tremblant onder anderen, heeft in juli volgend jaar naar verluid Quebec op het oog voor een Challenge race. Waarschijnlijk valt Mont Tremblant weg en vult Challenge dat gat op. Vorige week al kondigde Challenge aan ook de Israman deel uit te laten maken van de Challenge Family.
Natuurlijk is het goed om als bedrijf – dat zijn Ironman en Challenge immers – altijd toekomstgericht bezig te zijn en voortdurend de horizon af te speuren naar nieuwe races om de community nog groter te maken. Tegenover nieuwe triathlon evenementen staan er immers ook, die weer afhaken bij een commerciële koepel of er zelfs helemaal mee stoppen. Los van hoe aantrekkelijk het is om op de globe steeds weer nieuwe landen te ‘ontginnen’ met een van de labels, is het vooral belangrijk om de kwaliteit van je wedstrijden te bewaken.
Alles moet op orde zijn
Veelal hoor je vooral de mooie kanten van een race en natuurlijk zijn triatleten vaak dankbaar dat er voor hen zo’n zwem-, fiets- en loopparcours op fraaie locaties wordt uitgezet. Anderzijds moet het allemaal wel op orde zijn. Ironman Hamburg was dat pijnlijk genoeg niet, in ons eigen land was Nijmegen vorig jaar een voorbeeld hoe het niet moet. En zondag ging het op cruciale momenten in Challenge San Remo toch behoorlijk mis.
Misschien was het een geluk dat de tweede uitgave van deze Italiaanse Challenge geen enorme deelnemersaantallen op de been bracht. Aan de halve deden 233 atleten mee, ietsje meer dan vorig jaar. Maar het liep niet, zoals je van een professionele organisatie zou mogen verwachten. En dan is een terugblik die als volgt begint toch een beetje bezijden de waarheid:
An announced show (700 athletes on starting line) on a magnificent day of sport that crowned two champions who exalted themselves on a demanding and fun course.
Reactie Youri Keulen
Youri Keulen beleefde er bijvoorbeeld ‘weinig fun’ aan. De Lmburgse topatleet is wellicht een beetje bevooroordeeld doordat hij verkeerd werd gestuurd en later zijn stuur afbrak, maar toch. ,,Het ging al veel eerder mis bij dit evenement. De briefing was chaotisch, er was geen normale zwemstart en in de T1-wissel liepen de atleten alle kanten uit. Ik wisselde als snelste maar had een nog grotere achterstand dan toen ik uit het water kwam. Dan bij het fietsen toch echt verkeerd gestuurd door die man op de motor en vervolgens haast onmogelijk om terug te keren. Mijn stuur brak af op het moment dat er een auto het parcours op kwam. De basics van deze Challenge waren gewoon niet goed.”
Reactie Andre Gieling
De tweede editie van het evenement werd ook door Andre Gieling niet als prettig ervaren. ,,Tuurlijk, ik kies er zelf voor. Had net zo goed in Zwolle mee kunnen doen. Maar wat de Italianen neerzetten was een amateuristische bende met een levensgevaarlijk parcours. Afdaling van 1600 meter hoogte, een weg met ontelbaar veel bochten en nog meer gaten in de weg. Op enig moment heen en weer parcours, dus daar ontstonden de eerste botsingen en valpartijen.”
Andre gaat verder: ,,Geen polsbandjes, geen startmat op het strand, dus de tijd van de Age-groupers (start per vijf) kregen allemaal de begintijd van de eerste vijf. Verder is een zonnige zondag in San Remo een garantie voor veel toeristische drukte. En buiten San Remo kwamen er doodleuk vijf auto’s op de ‘afgesloten’ weg ons tegemoet gereden. Gestayerd werd er bij de vleet. Aan de finish kregen we als souvenir een zwarte bodywarmer, die veel te groot was. Maar kleinere maten waren er niet.”
In de enige review op de Challenge site ook een positief geluid: Well orgnized and thought through in every aspect, although the bike track at times was a bit hard to navigate through. The running is also impressive an spectacular inside the tunnel. Definitely a must-do for any triathlete. Also worth noting the it is one of the few races were drafters were punished for real.
Alleen was deze deelnemer teleurgesteld in het publiek. Of beter gezegd: geen publiek. Hij/zij schrijft: it felt like the local crowd was not interested in this event at all: there very few people cheering, even at the finish line.
Samenvattend zijn er veel verbeterpunten en is het ook aan de top van Challenge om de lokale organisatie daarin te begeleiden. Want het decor met een laatste stukje van de wielerklassieker Milaan-San Remo erin biedt toch veel potentie.
Moraal: naast het steeds weer nieuwe wedstrijden binnenhalen is het ook zaak de races op kwaliteit te beoordelen. It’s all about the athlete, zo luidt de leus van Challenge. Dus dan moet die atleet ook over een veilig parcours beschikken, goede service en in de juiste sfeer kunnen sporten. Als het niet leeft in San Remo, dan krijg je dat ook niet snel veranderd; ook niet met vele dollars aan prijzengeld.
Dat gezegd hebbende, kijken we nog even naar de uitslagen. De Duitser Maximilian Sperl boekte zijn eerste pro-zege in 4.12.15 uur. De Fransman Simon Viain eindigde drie minuten later als tweede en de Belg Jonathan Wayaffe volgde als derde. Hij liet 0p zijn beurt landgenoot Bart Aernouts achter zich. Sven Thalmann verraste met een vijfde plek. De Deen Kristoffer Visti Graae scoorde dankzij de tweede fietstijd een zesde positie met daar weer achter Fransman Arnaud Guillox en de leider in de Challenge World Bonus Caleb Noble.
De top drie van de vrouwen mocht er ook wezen. De Zuidafrikaanse Magda Nieuwoudt won in 4.50.10, een dikke minuut later de Francase Charlene Clavel en daar weer achter de Oostenrijkse Lisa Maria Dornauer. Topfavoriete Jodie Stimpson stapte uit. Niet alle Nederlanders hadden pech. Giel Meesen was de snelste landgenoot, maar ook niet echt tevreden over zijn 18e plaats. Stefan Timmermans scoorde een mooie 23e plaats en de zege bij de M25. Colin Fleming en Alexey Savelyev waren ook podiummannen.
ZONDAG 24 SEPTEMBER: CHALLENGE SAN REMO (ITA)
M:
18.Giel Meesen 4.37.33 (17e pro)
23.Stefan Timmermans 4.52.05 (1e M25)
25.Colin Fleming 4.53.13 (3e M20)
48.Alexey Savelyev 5.26.26 (2e M40)
65.Thijn Vrielink 5.44.28 (6e M25)
74.Felix Boorsma 5.52.42 (8e M25)
80.Andre Gieling 5.57.49 (8e M50)
Youri Keulen DNF
V:
27.Claire van der Riet 6.44.23 (5e F25)
28.Olga Appelo 6.50.43 (4e F35)
Elbaman
Ook in Italië, maar dan op het eiland Elba voor de Toscaanse kust was de Elbaman. Een echte klassieker, die zich nooit heeft geconformeerd aan een label. Toch wordt de Elbaman al sinds begin deze eeuw georganiseerd. Onder meer Chris Brands boekte er een paar mooie successen. Dit keer was er slechts een Nederlander van de partij, niet op de hele maar de halve.
Daar deden 374 atleten aan mee. Marco Carozzo won in 4.50.43 uur. De Italiaan schudde in de slotfase landgenoten Marco Capocci en Luigi Antonucci van zich af. Snelste vrouw was Federica Schianchi in 5.20.40 uur. Ook hier een Italiaanse tricolore met Erika Ritucci een kwartier na de winnares als tweede en Ilaria Perassolo als derde.
ZONDAG 25 SEPTEMBER: ELBAMAN 70.3, ELBA (ITA)
M:
200.Ewoud Meijers 6.35.03 (6e M25)
De hele afstand, Elbaman dus, werd gewonnen door een andere Duitser met als voornaam Maximilian. Hier betrof het Maximilian Kirmeier, die 9.32.02 uur over de klassieke afstand deed. Zijn landgenoot Andreas Lenz volgde twee minuten later als tweede en dankzij Andreas Posch werd het een half uur (!) later een clean sweep voor de Duitsers. Hij was in 10.03 uur klaar.
Een internationaal podium bij de vrouwen waar de vrij onbekende Belgische triatlete Anna Muller won in 11.42.45 uur. De tweede plaats bij de Hongaarse Mirjam Sved terecht kwam in 12.14 en Veronika Malagni de Italiaanse eer redde met een derde plaats in 13.17 uur.
