Mo op de radio; Allerlei triathlonboeken; Peptalk Tom/Michiel in Texas; Irene; Roth; Ruth, Michel en Tokyo – WTJ 1806
VRIJDAG – Prachtig gesprek deze middag bij Spijkers met Koppen. Dolf Jansen, die een paar tandjes terug moet schakelen in zijn praatsnelheid, zodat Mohamed Maso hem toch kan volgen. Mo, want zo kennen we hem allemaal, was de afgelopen week al mooi in het nieuws door het pracht-interview van collega Thomas Sijtsma in Trouw. De echt goede verhalen worden altijd opgepikt en dit was zo’n pareltje van Thomas, zelf ook triatleet.
Spijkers met Koppen: Dolf praat langzaam
Het radioprogramma had vandaag Mo te gast en dat leverde een hilarisch gesprekje op met Dolf, die vol bewondering was over de ambitieuze Syrische topsporter, die zijn Olympische droom op 27-jarige leeftijd wil gaan waarmaken. Het zal vast niet het laatste programma zijn, waar Mo in voorkomt. Bij Vincent Meurs, Jolanda Gooijer en Patrick Kingma is Mo in goede handen om hard te kunnen werken aan die ultieme droom.
Overigens terugkijkend in de oude WTJ’s merk ik dat de publiciteit rondom Mo niet van vandaag of gisteren is. Want in 2016 schreven we het volgende:
Interview in het Noord-Hollands Dagblad, reportage vanavond in Nieuwsuur: de triatleet, die in ons land de meeste publiciteit genereert is Mohamed Maso. En ik snap dat wel. De tragiek van een Syrische topsporter, die op de vlucht moet uit een verwoest land, zijn Olympische droom in rook ziet opgaan, hier terecht komt, de trainingen weer oppakt, meteen een eerste triathlon (Heerenveen) wint en dan mogelijk alsnog naar Duitsland moet verhuizen. Daar heeft de media net iets meer belangstelling voor dan een atleet, die vliegensvlug de drie onderdelen afwerkt maar daar geen smeuïg verhaal bij heeft. Dat had Mo aanvankelijk ook niet, maar de omstandigheden dwingen hem ertoe.
Dat was toen. Mo had het juist naar zijn zin in Nederland, kreeg eerste trainingsfaciliteiten en moest toen halsoverkop naar een AZC in Duitsland. Die zorgen zijn gelukkig voorbij. Natuurlijk speelt zijn geboorteland nog altijd door zijn hoofd, maar de opvang motiveert hem zelfs in coronatijd er vol tegenaan te gaan. We zeggen: You go Tokyo Mo!
Triathlonboeken
Scott Tinley, Axel Koenders/Jos Geijsel, Bert Vreeswijk, Dave Scott, Marc Herremans, Benny Vansteelant, Joe Friel (Triathlon Training Bible), Wouter Duinisveld en Els Visser gingen hem voor. En nu komt ook Alistair Brownlee met een boek getiteld Relentless: Secrets of the Sporting Elite. De samenstellers volgens Ali na zijn twee Olympische titel in Rio vier jaar lang op de voet. Zijn trainingen, zijn wedstrijden en alles wat daarbij komt kijken. Ali kijkt met een brede blik op allerlei topsporten en andersom komen ook befaamde landgenoten als Paula Radcliffe, Chris Froome en Steve Redgrave aan het woord. Het boek verschijnt begin juli, dus een paar weken voor de Spelen.
Het is trouwens niet het eerste boek met Alistair Brownlee in de hoofdrol. Uit 2014 hebben we in onze Trikipedia-bibliotheek te Stampersgat het boek ‘Swim-bike-run. Our Triathlon Story’ staan. Deze bestseller gaat over de Brownlee-broers en bevat ook trainingstips.
Grappigste triathlonboek
Op de vraag wat mijn favoriete triathlonboek uit eigen Triki-kast (daar staan er nu een kleine honderd in) is, antwoord ik steevast dat van Jos en Wicky Bakker. Alleen al de titel: ‘Als je tijdens een halve triathlon ingehaald wordt door je vrouw’. Erg grappig, goed leesbaar en ideaal voor elke beginnende triatleet. Jos en Wicky beschrijven er hun voorbereiding op de halve Challenge-triathlon van Almere 2017 in. Overigens is ook ‘De hemel. De Hel. De Triathlon’ van Ardy Felius een aanrader. En uiteraard was het bijzonder om nu eens het volledige verhaal van Els Visser te kunnen lezen.
Texas here we come!
Ze zijn er klaar voor. Tom Oosterdijk en Michiel de Wilde staan in de startblokken voor hun pro-race in Galveston, Texas. Voor Tom zijn eerste. Vier jaar geleden pas begon hij deze reis teneinde gewicht kwijt te raken. En nu – grote successen als agegrouper in Maastricht, Hawaii en Nieuw-Zeeland later – staat hij aan de start als pro. Zoals het echte professionals betaamt drukt hij zich op z’n socials in het Engels uit: Milestone! My first professional race! Four years ago I started this journey because I wanted to lose weight. And now here I am, about to line up as a professional. I’m Super excited to toe the line in one of the biggest start-fields ever for a 70.3 IRONMAN race. The next step in my career is finally about to kick off and I want to say a big thanks to all my sponsors and everybody that has supported me along the way to get where I am today. Mozzarella lives for this!
Michiel van Dubai via de TrueBike naar Texas
Michiel de Wilde heeft al iets meer ervaring als pro. Sinds kort komt hij uit voor de nieuwe TrueKinetix-formatie, waarvan ook teamgenoot Matt Russell morgen mee doet. Michiel heeft na Texas ook Ironman 70.3 Florida en Ironman Tulsa in zijn wedstrijdschema opgenomen. Voor Michiel begon het trouwens ook in Florida, waar hij in 2019 debuteerde op de hele met een uitstekende 16e plek. In januari was hij nog in de Arabische staten voor een paar korte races en vooral veel trainen, morgen begint het echte werk. Trainen doen ze trouwens met z’n 3en: Tom, Michiel en Joe Skipper, die hen overhaalde naar de States te komen omdat daar toch steeds wedstrijden door bleven gaan. Joe is uiteraard favoriet voor een top vijf-klassering, Tom en Michiel lijken aan elkaar gewaagd en mogen wellicht al ‘ruiken’ aan de top 20 van Ironman 70.3 Galveston Texas. De wedstrijd met als ‘dubieuze reputatie’ dat het de laatste overwinning voor Lance Armstrong in de sport betekende.
Irene dendert lekker door Limburgs heuvellandschap
Veel tijd aan zwemmen en fietsen is ze niet meer kwijt: Irene Kinnegim houdt (net als Mariska Kramer trouwens) het tegenwoordig bij hardlopen. Maar ja, hardloopwedstrijden duren meestal geen acht uur of langer. Tenzij je ultraloopster wordt en da’s precies waar Irene een landelijk topper in geworden is. De ultrarunners hebben evengoed te lijden onder de pandemie. Ook voor hen nauwelijks wedstrijden. Geen nood, want eigenlijk lopen zij toch al nooit in de massa. Irene had vrijdag het Krijtlandpad op het oog. Gelegen tussen Maastricht en Vaals. Met de auto een stukje van nog geen 28 kilometer over de N278, maar het Krijtlandpad kronkelt zich als een Amstel Gold Race over bergpaden en heuvels. Vijf jaar geleden legde ze de fraaie route al eens af in 9 uur en 18 minuten. Maar toen stond Kinnegimmetje nog aan het begin van haar ultraloopbaan. Bovendien was haar tijd al eens met acht minuten verbeterd en dus wilde ze graag terug in de boeken van Fastest Known Time. Ze ging verbluffend snel vanaf de Vaalserberg naar de Limburgse hoofdstad: 8.28 uur. Vijftig minuten rapper! Zo’n tijd blijft nog wel even staan, denken we zo. Overigens sluit Irene nog steeds niet uit dat ze ooit weer eens een hele triathlon wil doen. ,,Maar nu nog even niet.”
Actie-reactie: de zonneparken van Roth
O ja, en toen Ironman deze week nogal theatraal een nieuwe sponsor bekend maakte, kon Challenge Roth natuurlijk niet achterblijven. Het evenement krijgt een langere titel. DATEV stond er al voor, maar er komt ook ‘powered by hep’ achter. Dus voluit: DATEV Challenge Roth powered by hep. Ik garandeer niet dat de event-naam steeds volledig zullen uittikken. DCRPBH is echter ook geen optie, dus het zal Challenge Roth blijven. Dat ‘hep’ zijn zonneparken en daar liggen er in Duitsland vele duizenden hectares van. Duurzaamheid is het parool de komende jaren als we van coronacrisis in klimaatcrisis belanden. En dus is het goed dat alle niet-fossiele energiebronnen worden aangeboord. In ons kleine kikkerlandje zijn we wat secuurder met de aanleg van deze solars. Eerst op de daken en als het niet anders kan ook grondgebruik. Maar zeker geen natuurlandschap, hoe belangrijk zonne-energie ook is voor de toekomst. Overigens is niet alleen Roth gebaat bij de zonnepark-eigenaar ook triatleten als Kienle, Clavel, Baekkegard en Philipp hebben ‘hep’ op hun ‘hemdje’ staan.
Ruth van der Meijden op jacht naar Olympisch ticket
,,Doen er alleen maar mannen mee?”, vroeg Mariska Kramer toen we de affiche van de NN Mission Marathon Enschede op onze socials plaatsten. Terechte opmerking, want daar stonden wel alle mannelijke wereldtoppers op die op 18 april niet in Hamburg, maar in ons eigen Twente Airport op deze bijzondere marathon uitkomen. Echter de vrouwen ontbraken. En juist daar zit voor onze sport nog iemand bij, die we bijzonder koesteren: Ruth van der Meijden. Voormalige duathlontopper (Europese en nationale titels), maar een aantal jaren terug de racefiets aan de wilgen gehangen. Ruth heeft een persoonlijk record van 2.31.15 uur staan. De limiet ligt op 2.28.30 uur, tot dusverre behaald door Andrea Deelstra (2.28.28). Andrea loopt geen marathon meer tot aan Tokyo, sterker nog ze ontspant zich met bijvoorbeeld een crossduathlon zoals vorige week in Nunspeet. Op papier zijn 14 tegenstandsters van Ruth sterker, maar het gaat uiteraard om die limiettijden voor de Spelen. De Mexicaanse Madai Perez is met 2.22.59 in theorie de snelste. De Zweedse Hanna Lindholm kwam ook ooit uit op duathlons. Ruth heeft vanuit Nederlandse zijde Bo Ummels en Jill Holterman als collega’s.
Michel Butter zien we na marathon Tokyo graag op de duathlons
Op het hermetisch afgesloten vliegveld gaan de atleten op jacht naar de mogelijk laatste tickets voor Tokyo. Dat wereldrecordhouder Eliud Kipchoge er ook bij is, is een bonus. In hoeverre Michel Butter, Björn Koreman, Mohamed Ali en Roy Hoornweg in zijn buurt blijven is de vraag. De selectieprocedure bij de mannen is wat ingewikkelder. Abdi Nageeye is met zijn Nederlands record van 2.06.17 zeker, Bart van Nunen ook wel met 2.10.14 uur. Feitelijk hebben ook Björn Koreman (2.11.07) en Frank Futselaar (2.11.30) aan de Olympische limiet van 2.11.30 uur voldaan, maar er mogen maar drie Nederlanders mee doen in Japan. En dan is er nog Khalid Choukoud, die meedoet in Siena morgen samen met Futselaar. Deze mannen hebben iets minder met combisporten dan bijvoorbeeld Ruth. Hoewel? Ik zie Michel Butter na de Spelen van Tokyo (mocht hij zich kwalificeren, hij heeft wel een pr van 2.09.58 staat) nog wel eens overstappen op duathlon. Want was hij het niet, die zich juist al mountainbikend terug knokte naar zijn tweede topsportleven? ‘Een mooie wending, ontstaan door het fietsen’, zo sprak Michel zelf. We gaan het zien volgende week naar in Overijssel.
Dutch