Alles over Challenge Gran Canaria: Nicola, dekselse Sarissa, Diede en Marlene. Frodo wint en Aziatische titels met Mo – WTJ 1825

ZATERDAG – Bij het wekelijks redactieoverleg op woensdag (in Middelharnis of Oud Gastel) was mijn voorstel een voorverhaal met Sarissa de Vries te maken over haar verwachtingen van Challenge Gran Canaria. ,,Doe maar niet”, zei Ruud. Hij had haar reeds gesproken en ze gaf aan ‘low profile’ de wedstrijd tegemoet te zien. Een gevoel wat veel triatleten zullen hebben na zo’n lange periode zonder competitie. Hoe sta ik er voor? Train ik voldoende? Wat doet de tegenstand? Niemand durft vol overtuiging aan te geven dat hij/zij gaat vlammen.

Tussen goud en zilver van de Spelen!

Dus lieten we Sarissa met rust, legden we de lat ook niet te hoog. Het was al winst om de Limburgse weer in actie te zien. Of ze nu vijfde, tiende of twintigste ging worden, was niet relevant. En dan rolt er op de laatste zaterdagochtend van april een formidabele wedstrijd uit, resulterend in de tweede plaats tussen nota bene de nummers 1 en 2 van de Olympische Spelen in Londen.

Super-Sarissa

Het was Nicola Spirig, die vandaag een maatje te groot was voor de concurrentie. Op zo’n zes minuten achter de Zwitserse ontspon zich een van de meest boeiende duels sinds tijden in een vrouwenveld. Sarissa en Lisa Norden streden op het scherpst van de snede. Uiteindelijk zat er slechts 36 seconden tussen de Nederlandse en Zweedse. Maar wel in het voordeel van Super-Sarissa. Imponerend, de sprong gemaakt naar de mondiale top op de langere afstand: superlatieven schieten tekort om de prestatie van de geboren Lekkerkerkse te omschrijven. Zelfs vertelt ze haar verhaal tegen Ruud elders op onze site. En zoals we dat van Sarissa kennen altijd weer de bescheidenheid, de nuchterheid zelve. Maar meid, meid: wat mag je trots zijn op deze race.

Diede wederom in top tien

Voor Diede Diederiks liep zich wederom naar een sterke top tien klassering in een grote internationale wedstrijd en dan te bedenken dat de Rijnmondse nog maar recentelijk de sprong naar de pro’s maakte. Op 21 minuten van Nicola Spirig finishte ‘Double D’ als tiende, vijf minuten was het aan de streep in Mogan vervolgens wachten op de elfde triatlete, Tessa Kortekaas meteen de derde Nederlandse. Overigens klasseerde Marlene de Boer zich met haar eindtijd feitelijk nog tussen Diede en Tessa. De snelle pupil van Yvonne van Vlerken werd er meteen snelste agegrouper mee.

Het zijn Nederlandse successen, waar we niet iedere week mee verblijd worden. Juist daarom stemt deze coup van de Oranje-vrouwen positief voor de toekomst. Dat Robert de Korte niet in de top 15 finishte, was in dit ultrasterke veld ook niet verwacht. Robert kwam als 37e over de finish in een race, waarin Jan Frodeno opnieuw triathlonles gaf.

Spirig verrast al bij zwemmen

De vrouwenrace begon al verrassend want kort na topzwemster Sara Perez Sala kwam Nicola Spirig al uit het water met in haar kielzog Sarissa de Vries. Spirig moet het normaliter niet van het zwemonderdeel hebben, maar dit geeft wel aan dat ze na goud in Londen en zilver in Rio opnieuw op medaillekoers ligt voor Tokyo. Lisa Norden moest veertig seconden toestaan op Nicola en Sarissa. Voor Diede en Tessa was er ook werk aan de winkel na de zwemtocht in de Atlantische Oceaan, ze verspeelden in de golven dik vijf minuten.

Fietsend was Spirig snel de nieuwe leidster in de wedstrijd. Ook Sarissa en Lisa gingen de Spaanse Sara Perez Sala (in Miami nog spectaculair tweede) vlotjes voorbij. Hoewel het achtervolgend duo elkaar in het vizier kon houden, slaagde 38-jarige ‘Niki’ erin steeds verder weg te rijden. In de tweede wissel bedroeg het verschil twee minuten. Met daar weer twee minuten verder achter Perez Sala en de Britse Katrina Matthews.

Vier keer op de Spelen

Met een karrevracht aan ervaring (ze nam deel aan vier Olympische Spelen!) begon Nicola Spirig vol overtuiging aan het lopen, waarop ze haar voorsprong alleen maar uitbreidde. Als de NOS er geweest was, zou de camera naar het duel achter de Zwitserse gevolgd worden. Daar was de spanning enorm. Eerst Sarissa en Lisa zij aan zij, maar met nog 15 kilometer voor de boeg opende Sarissa de aanval. Een sluipende demarrage, waar Lisa Norden (toch niet de eerste de beste) niet direct antwoord op had, maar ze loste ook niet helemaal. Loon naar werken voor Sarissa overigens, want al tijdens het fietsen beperkte Lisa zich tot aanklampen en was de Maastrichtse het ‘werkpaard’. De echte beslissing voor de plaatsen twee en drie viel pas in de slotfase. Zo kreeg de Challenge Gran Canaria een prachtpodium en keken wij als Nederlanders trots mee hoe Sarissa zilver haalde.

Livetiming gaf de geest

Meekijken was niet altijd eenvoudig, omdat de Livestream nog wel eens haperde en de Livetiming op die momenten meestal ook dienst weigerde. Gelukkig hadden wij Yvonne van Vlerken ter plaatse, die ons tussen het coachen (van Per, van Marlene onder anderen) door perfect op de hoogte hield van de gebeurtenissen. Onze dank is groot, Yvonne!

Na het podium volgde de Britse Katrina Matthews op een vierde plaats en daarna Judith Cocharan, die met lopen veel goed maakte en landgenote Sara Perez Sala nog van de vijfde plaats afhield. Aan een solide halve marathon dankte Diede Diederiks haar tiende plaats. Dat ‘buureilander’ Tessa Kortekaas net buiten de top tien viel, was jammer. Maar ook zij had vooral de ‘busvlucht’ van Lanzarote naar Gran Canaria genomen om weer ouderwets te kunnen racen. Alexandra Tondeur was trouwens goed voor een achtste plaats.

Let op Marlene

En Marlene de Boer is gewoon de nieuwe ster aan het firmament. Binnenkort hebben we nog heel leuk nieuws over haar. Snelste van alle agegroupers en tussen de pro’s feitelijk elfde. Even dacht ze nog dat een concurrente haar op de hielen zat, maar die zorg was nergens voor nodig: Marlene Helen de Boer scoort 4.29.51 uur en ‘die concurrente’ bleek de Spaanse Zaira Lorenzo Perez. Eindtijd:….4.50.33 uur.

Twee 38-jarige winnaars

Vanuit Nederlands perspectief gezien is het gerechtvaardigd dat we de mannenrace pas in tweede instantie weergeven. Het was na Challenge Miami opnieuw de dag voor Jan Frodeno. Vier jaar eerder dan Nicola Spirig won Frodo trouwens Olympisch goud in Peking, toch is de Zwitserse langer actief dan de Duitser. Nog een overeenkomst: ze zijn allebei 38 jaar!

Heel groot was de voorsprong van Jan aan de finish niet, maar dat hoefde waarschijnlijk ook niet. De Spanjaard Pablo Dapena Gonzalez en Australier Nick Kastelein volgden op een dikke minuut als de nummers twee en drie. Bij het zwemmen hingen de toppers nog in elkaars tenen: Andrea Salvisberg op kop, favorieten Frodeno, Kastelein, Pieter Heemeryck en Dapena Gonzalez er achteraan. Wie daar niet bij zat, moest zijn krachten aanspreken op de fiets en dat was goed te merken bij oud-wereldkampioen Patrick Lange, die het kleine gaatje maar niet gedicht kreeg.

Kopgroep van vijf, Lange achtervolgt

Een kopgroep van vijf man ontstond met naast Frodo, Heemeryck en Dapena Gonzalez ook de Brit Sam Laidlow en Italiaan Giulio Molinari. Even later kwam Laidlow ten val, maar sloten de onbekende Italiaan Mattie Ceccarelli en Andi Boecherer aan. Graag was Patrick Lange als derde Duitser bij de kopgroep terecht gekomen, maar het zwemonderdeel deed hem dus gedurende 90 kilometer min of meer de das om. De halve marathon begon en eindigde als eerste voor Jan Frodeno.

De verschillen waren bij aanvang klein, alsof het een World Cup-race betrof. Binnen een minuut hadden zeven atleten de tweewieler voor loopschoenen verruild. Frodo dus als eerste, Lange als zesde. Snoeihard uit de startblokken: het is een veelbeproefde strategie van Jan. Ook nu deed ie alsof hij aan de 100 meter sprint begon. ,,Daar schrikken ze altijd weer van”, beweerde de grootmeester eerder. En inderdaad, voordat iedereen het goed en wel beseft was de drievoudig Hawaii-winnaar vertrokken. Ettelijke kilometers later had hij al zijn ‘veilige marge’ van een minuut te pakken. En vervolgens doet de in Girona woonachtige Duitser niets anders dan zijn tempo vasthouden. Het klinkt simpel en bij het zien van Frodeno is het dat ook. Alleen niemand kan het hem nadoen.

Pablo Dapena Gonzalez ontpopt zich meer en meer tot een vaste waarde aan de top van de langere afstanden. De Spanjaard kwam snel op een tweede positie en handhaafde zich daar ook, hoewel hij nog even werd gepasseerd door Nick Kastelein – ook in Girona neergestreken om daar te leren en te trainen met Frodeno.

Jan op zeker naar winst

In de finale liep Jan op zeker, kwam Dapena Gonzalez weer terug op stek twee en was Patrick Lange te gretig geweest in het achterhalen van zijn tegenstanders. Even lag de Duitse uitdager van Frodeno op een tweede plaats, maar de lange achtervolging op de fiets en een pittige halve marathon eiste toch zijn tol. Lange moest op zoek naar zijn tweede of laatste adem en zag vervolgens toch het zilver en zelfs brons aan zijn neus voorbij gaan.

23 seconden nadat Nick Kastelein de derde en laatst overgebleven podiumplek in de wacht sleepte kwam Patrick Lange over de finish. Maar het is duidelijk: de man die gedesillusioneerd de Hawaii-race 2019 verliet is weer op de goede weg terug. Het belooft een prachtige 2021-editie Hawaii te worden, zoveel is zeker. Andi Boecherer werd vijfde, Albert Moreno Molins dankzij een heel sterk loopnummer zesde en vervolgens was het snelste zwemmer Andrea Salvisberg op een zevende plaats. De Brit James Teagle was de verrassende nummer acht, waarna routiniers Nils Frommhold en Giulio Molinari de top tien compleet maakten. Beste Belg was niet Pieter Heemeryck, maar Kenneth Vandendriessche op een 18e plaats. Wat was er gebeurd met Pieter? Welnu, hij verloor tijdens het fietsen een van zijn bidons met energiegels. Dat brak hem vrijwel direct op bij het lopen. De voormalig Gran Canaria-winnaar miste alle macht om partij te bieden aan de andere triatleten uit dit topveld. Per van Vlerken had op een kortere klassering gehoopt, hij eindigde 23e. Per zat net boven de vier uur, negentien minuten na zijn illustere landgenoot. Voor Robert de Korte kwam de finish 42 minuten na ‘Der Jan’ in beeld.

205 deelnemers op Challenge

Was Marlene de Boer elfde geworden, mocht ze tussen de pro’s uitkomen, de agegroup-winnaar bij de mannen scoorde de 34e tijd, een fractie sneller dan Sarissa de Vries. Het was de Zwitser Lucas Holler, die de Portugees Luis Moleiro klopte. Derde daar de Spanjaard Raul Lecuona Gil Roldan. Marlene kwam in het totaalveld (M/V) zelfs al als 13e over de finish. Wij snappen goed dat ze de hele race liep te genieten. Op een 28e plaats was Filipe Lino bij de mannen beste Nederlander. Op een zevende plaats bij de vrouwen kwam Sabine Hayn over de meet. Aan de Challenge Gran Canaria deden 205 triatleten mee, minder dan voorgaande jaren. Maar u raadt vast wel waarom.

Nummer twee Kahina Mebarki woont in Maastricht

Max Studer was de royale winnaar op de kwart met een voorsprong van liefst tien minuten op de nummer twee. Het was de tweede Zwitserse zege van de dag. De winnares bij de vrouwen was de Zwitserse Julie Derron met de Algerijnse Kahina Mebarki op een tweede plaats. Ook dat zilver heeft een Nederlands tintje, want de in Algiers geboren sportvrouw was eerst een sterk zwemster en switchte in 2016 naar triathon. Kahina studeerde informatica aan een universiteit in Frankrijk en werkt nu voor een multinational in Maastricht. Ze komt in de Nederlandse Teamcompetities dan ook uit voor TC Maastricht. Voor haar land deed ze wel twee keer meer aan de African Games. In Rabbat werd ze twee jaar geleden al tweede.

Aziatische titelstrijd: Mohamad Masoo 17e

Dan gaan we terug naar afgelopen nacht. Het moment van de waarheid voor Mohamad Masoo, hoewel er nog wel kansen zijn. Het verhaal van Mo is genoegzaam bekend. Syrische triatleet op de vlucht voor de oorlog in zijn land, komt in Nederland en Duitsland terecht en probeert daar zijn sport zo snel mogelijk weer op te pakken. Met succes. Mo ligt op Olympische koers. Zaterdagnacht probeerde hij alvast zijn visitekaartje voor Tokyo af te geven op de Aziatische kampioenschappen in Hatsukaichi.

Mo eindigde op een 17e plaats van de 26 deelnemers en dat had een reden. Nadat hij als negende in de juiste groep uit het water kwam, sprong hij op zijn fiets. Prompt zakte zijn zadelpen in en moest de Syrier de kopgroep laten gaan. Bezorgd reed hij verder omdat punten belangrijk zijn voor de verdere kwalificatie en landgenoot Mohamad Alsabbagh ook Olympische ambities heeft. Hij zat er immers wel vooraan bij.

Winnaars Kenji Nener en Mengying Zhong

Geluk bij een ongeluk was dat de Japanse winnaar Kenji Nener zo ver voor de rest uit ging dat zijn eindtijd van 1.48.59 bepalend was voor te vergeven punten aan de achtervolgers. Toen bleek dat alleen de top zes punten haalde. Alsabbagh eindigde tiende, Masoo zeventiende. Maar feitelijk is er niets aan de hand en is Mo nog steeds op koers voor Tokyo. Nener dus Aziatisch kampioen, hem zien we terug in eigen land op de Spelen. Zilver en brons gingen naar zijn landgenoten Takumi Hojo en Jumpei Furuya. Aziatisch kampioen bij de vrouwen werd Mengying Zhong uit China. Zilver en brons waren voor de Japanse vrouwen Yuka Sato en topfavoriete Ai Ueda, die de slag bij het zwemmen compleet miste. Nog een favoriete Juri Ide had materiaalpech en eindigde achtste.