Alles over Ironman Lanzarote: de race, reactie Evert, Nederlanders behalen tien top 10-klasseringen – 2021 WTJ 1926
ZONDAG – We kwamen er – begrijpelijkerwijze zaterdag nog niet aan toe, maar wie gekeken heeft naar beelden van Ironman Lanzarote zag weer de ouderwetse Evert Scheltinga aan het werk. Want vijfde worden in een wedstrijd, waarin ruim 40 pro’s azen op een plekje op Hawaii, dat is wel even een dingetje.
Dat beseft Evert zelf ook. Wat een dag. Vijfde op de Ironman Lanzarote. Ik ben zo blij, ik kan haast niet geloven dat ik zo’n prestatie neerzet in zo’n sterk veld”, zegt Evert. ,,Het was mijn absolute bucketlist wedstrijd en het heeft me niet teleurgesteld. Al was het dan wel zwaar.”
Ter illustratie noemt ie lachend zijn eindtijd: 8.49.39 uur. ,,Het was mijn beste race tot dusverre, maar wel met de langzaamste tijd ooit.” Het fietsen vond hij zwaar. ,,Heuvels en heel veel wind. En ook tijdens de marathon bleef de wind.” Gedragen door het publiek liep Evert een dijk van een marathon: 2.53.02. ,,Dank je wel aan iedereen, die me aanmoedigde, thuis en langs het parcours. Het was heel speciaal. En felicitaties aan Andi Boecherer, een groot winnaar.”
Iets meer dan 51 minuten Oceaanwater wegwerken, dat deed Evert in eerste instantie. Hij was niet alleen, want in zijn ‘borstcrawlomgeving’ waren ook Antony Costes, Pamphiel Pareyn, Nils Frommhold, Pieter Heemeryck en Patrik Nilsson te vinden. Het contact met de voorste triatleten was dus snel gemaakt. Op de fiets op het winderige vulkaaneiland is dat wel mooi meegenomen trouwens. Zoals we vaker in Ironmans was het een Deen, die er op de fiets van door ging. Was dat vroeger altijd al met Torbjorn Sindballe, tegenwoordig kan het Magnus Ditlev zijn of Kristian Hogenhaug. De laatste deed Lanza en ja hoor: meteen er vandoor. Twee achtervolgende groepjes kwamen samen. In de eerste Andi Boecherer, Nick Kastelein en Pieter Heemeryck. In de tweede Evert met nog vijf anderen. Boris Stein was als vanouds een sterk fietser en werkte zich naar voren Hogenhaug mocht nog wel als eerste wisselen met 2,5 minuut later Boecherer en op 5,5 minuut Stein.
Bij Hogenhaug is het vaak alles of niks. Zo zitten die fietsbeesten nu eenmaal in elkaar. Boecherer, Stein en ook Matt Trautman kwamen de dappere Deen alsnog voorbij. Dat was even slikken voor de man, die dacht voldoende voorsprong te hebben opgebouwd. Voor Andi Boecherer was er geen vuiltje aan de lucht. Hij liep naar de overwinning in 8.34.11, de snelste tijd sinds 2011 toen zijn landgenoot Timo Bracht won. Het was de zesde Duitse zege op Lanzarote, de eerste voor Boecherer. Eerder won hij wel de Ironman Italia in 2018. Boris Stein maakte het Duitse succes compleet en oud-Almere winnaar Matt Trautman greep alsnog de derde plaats. Hogenhaug wist zich nog enigszins te herstellen in de slotfase, waardoor Evert uiteindelijk toch niet meer naar de vierde plek wist op te schuiven. Maar hij liet wel mooi Jarsolav Kovacic, Nils Frommhold en alle Belgen (Kenneth Vandendriessche op een tiende plaats de beste) achter zich.
Conclusie van Evert was een logische: ,,Ik was er dus klaar voor. Na Polen had ik al het gevoel goed te zijn, blij dat het er ook uitkwam. Op de fiets wel zware momenten gehad uiteraard, maar de marathon had ik tot de laatste paar kilometer goed onder controle.” Het geeft veel zelfvertrouwen voor volgende wedstrijden na ook wel een periode waarin Evert motivatie moest blijven tanken om er weer ’te kunnen staan’. Edwin Dasselaar presteerde prima met een 20e plaats. Dirk Wijnalda wist niet wat hij kon verwachten, maar ook hij mocht best tevreden zijn. Zijn uitgebreide verslag is op zijn Socials terug te lezen.
De wedstrijd bij de vrouwen was adembenemend spannend met Michelle Vesterby, Laura Sidall en Justine Mathieux op amper twee minuutjes van elkaar over de finish. Nog een conclusie is dat de mama’s het goed gedaan hebben: Danne Boterenbrood en Michelle Vesterby winnen allebei een zware wedstrijd immers! Tessa Kortekaas kon op haar eigen eiland lang meekomen. Ze liep behoudend, omdat de marathon het laatste jaar het grote struikelblok geworden lijkt voor Tessa. Nu kwam ze er redelijk goed doorheen, resulterend in een zesde plaats bij de pro’s. Ilona Eversdijk stapte uit.
Met Ilona hebben we het meteen over de twintig Agegroupers, die de reis naar het warme Lanzarote maakten. Niet alle Ironman Lanza-fans deden dat. Cornee van Loon en Albert Corveleijn bijvoorbeeld vonden het toch net even een te warme periode om erheen te reizen. Feit is dat de wedstrijd nog nooit in juli is gehouden en dat is niet bepaald de maand om heel veel te gaan sporten op het sporteiland bij uitstek. Evengoed deden twintig anderen dat wel en het is alleszins meegevallen qua omstandigheden, gezien ook de eindtijden.
Tien top 10-klasseringen maar liefst voor de Nederlanders. 1 zege voor M50er Peter-Johan Dillo. Een tweede plaats was er voor Thijs Gipmans. Beiden verzilverden hier hun Hawaii-ticket. De derde plaats voor Olaf van den Berg mocht er ook wezen bij de M25, qua tijd niet eens zo gek ver achter Dirk. Geert Kruiter werd vijfde M60. Bij de vrouwen een derde plaats voor Marieke Jacobs en een vierde voor Wenda Zuiddam. Lanzarote moest het wel met beduidend minder finishers stellen. Twee jaar terug nog ruim 1400, nu 692.
De Nederlanders op een rijtje:
5.Evert Scheltinga 8.49.39
27.Edwin Dasselaar 9.33.34 (20e pro)
32.Dirk Wijnalda 9.38.27 (21e pro)
35.Olaf van den Berg 9.44.55 (3e M25)
45.Peter-Johan Dillo 10.00.39 (1e M50)
49.Thijs Gipmans 10.05.15 (2e M45)
173.Pascal Timmermans 11.23.33 (9e M25)
189.Henk-Jan Verkaik 11.33.52 (10e M25)
288.Tim Soetens 12.22.12 (69e M40)
302.Willem de Vos 12.29.40 (73e M40)
309.Peter Borst 12.33.10 (76e M40)
380.Jasper Veen 13.08.01 (16e M25)
427.Geert Kruiter 13.37.45 (5e M60)
526.Rogier Doodeman 14.39.55 (21e M25)
568.Johan Gosse Wagenaar 15.12.12 (193e M40)
602.Roderik Pradel 15.55.43 (85e M35)
V:
10.Tessa Kortekaas 11.15.15 (6e pro)
24.Wenda Zuiddam 12.29.26 (4e F35)
31.Marieke Jacobs 13.10.01 (3e F25)
Ilona Eversdijk DNF
Nog even terug naar die betreurenswaardige editie van ChTriman te Gravelines, want ook de halve triathlon kreeg bijna 900 deelnemers over de vloer, waaronder een vijftal Nederlanders. Beste prestatie kwam op naam van Brenda Schuurkamp. De triatlete van RTC Den Haag wed vijfde in 5.07.41, dat was een half uur langzamer dan de Belgische winnares Jonie van Houtte. Zo kwamen er dus drie zeges bij de zuiderburen terecht, maar nogmaals alles overschaduwd door de dood van de Belgische triatleet bij het zwemmen.
De winst bij de mannen ging naar Emile Blondel Hermant, die toch maar mooi even de oud-wereldkampioen Cyril Viennot versloeg. Francois Martin werd derde. Over de hele afstand hadden we het al in de vorige WTJ. De Nederlanders staan hieronder:
254.Bart Wijn 5.20.14
622.Marco Zonneveld 6.25.05
V:
5.Brenda Schuurkamp 5.07.41
81.Ivon Schijf 6.23.02
90.Sophie Gerlich 6.36.12
We hebben nog wel meer in te halen, maar dat dan weer in een volgende WTJ. Zo houden we het spannend.
Dutch