Irene Kinnegim doet na 134 km. Pieterpad een dutje; Mark Slats ook into triathlon – WTJ 1844

MAANDAG – Aan het gezicht van Irene Kinnegim zie je nooit of ze afziet. Niet toen ze drie keer de Holland Triathlon/Challenge Almere won en ook niet nu ze ’s lands beste ultraloopster is. Wat zeg ik, Irene is een van ’s werelds beste ultraloopsters. Maar altijd is er dat vrolijke gezicht, die blije blik als ze weer eens aan een dubbel marathonnetje, rondje Texel of IJsselmeer bezig is.

De meeste mensen worden al moe bij de uitdagingen die Irene elke keer weer aangaat. Na elf keer Almere en nog heel wat hele triathlons elders zou je verwachten dat een sporter het wat rustiger aan gaat doen. Zo niet Irene Kinnegim. 45 lentes jong en sinds vanochtend bezig aan het Pieterpad. De beroemde route tussen Pieterburen en de Sint Pietersberg is al door legio wandelaars afgelegd. Die trekken er dan een hele zomervakantie voor uit of smeren de etappes uit over meerdere jaren. Je ziet wat van de omgeving, neemt hier en daar een Bed & Breakfast of hotelletje en trekt weer verder.

 

Pieterpad: eerst Gerben, nu Irene

Alleen zo zit de utraloopwereld niet in elkaar. Gerben Oevermans uit Ridderkerk stroopte vorig jaar de mouwen op en liep in 88.45.56 uur van het hoogste puntje in Nederland naar het meest zuidelijke. In Ultraloopkringen komt het dan als FKT oftewel Fast Known Time te boek. Lengte van het kronkelende Pieterpad is 498 kilometer. De route loopt immers niet loodrecht omlaag.  Wat Gerben kan, moet ik ook kunnen, zal Irene op enig moment gedacht hebben. Vier dagen trekt de Haagse uit voor de monstertocht waar ze maandagmorgen om 9 uur vol goede moed op het Pieterplein in Pieterburen aan begon.

Coevorden eerste rustplaats

Via Eenrum, Mensingeweer, Winsum, Alinghuizen, Wierumerschouw kwam ze in hoofdstad Groningen aan. Haren, Glimmen, Zuidlaren, Tynaarlo, Gasteren, Rolde, Schoonloo, Sleen, De Haar en Daarlerveen werden ook ‘overlopen’ en toen was het half elf ’s avonds en werd Coevorden een eerste slaapplaats voor Irene. 134 kilometer zijn afgelegd, dat is al heel wat meer dan Gerben op zijn eerste dag. Maar Ultralopers zijn nooit zo met (virtuele) tegenstanders bezig, maar vooral met zichzelf. Morgen staat ze ongetwijfeld weer opgewekt op voor de tweede etappe door Overijssel en een stukje Gelderland wellicht al. Slaap lekker Irene en succes op dag twee. De klok tikt door, maar ze staat er uitstekend voor. Al zegt dat in ultraloopkringen weinig natuurlijk.

Mark Slats staat ’s ochtends op met het idee: ik ga een triathlon doen

Irene behoort tot een ras, waar wij gewone stervelingen slechts met verwondering naar kunnen kijken. Kaliber Maarten van der Weijden, alleen iets anoniemer. Over Maarten gesproken. Maatje Ruud was vandaag weer eens met hem op stap voor een goed gesprek en plannetjes smeden. Daarover in de toekomst meer hier op Trikipedia. Maar Maarten wees ons ook op Mark Slats. En dat was wel komisch, want we kennen Mark natuurlijk als zeilende en roeiende Oceaanbestormer, maar nu heeft ie weer een nieuwe uitdaging: opstaan naar buiten kijken en dan beslissen of hij een hele triathlon gaat doen die dag. Inmiddels zijn er drie dagen verstreken en heeft ie er drie hele triathlons op zitten. Maarten is dol op dit soort monsteruitdagingen – hij wil immers zelf komende zomer ook wat heles achter elkaar doen. Dagelijks volgt hij mensen als James Lawrence en andere grensverleggende sportlieden.

Zeezeiler en oceaanbestormer

Mark Slats is een 44-jarge timmerman uit Wassenaar (!). Na zijn solo zeiltocht over de wereld zonder moderne navigatiemiddelen deed ie het vorig jaar al weer over, maar dan roeiend samen met Kai Heiner. Toen werden we Mark enigszins gewaar. In WTJ 1670 maken we melding van deze monster roeitocht, maar dat vooral omdat Kai een triatleet is en ook omdat ze geld inzamelden voor de Maarten van der Weijden Foundation. Het balletje is toen gaan rollen, want Mark mocht dan geen ervaring hebben met de zwem-fiets-loopcombinatie. Pas dan is het voor deze supersporter een extra uitdaging om zich ook daarin te bekwamen.

Tja, en dan voel je het al aankomen. Die man gaat niet voor een kwart of half triathlonnetje, die moet meteen op de volledige afstand en dat dus al drie dagen achtereen. Wat er morgen gebeurt? Geen idee, alles hangt af van hoe Mark uit bed zal komen…..

 

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.