WCTS/World Cup Leeds: reacties van Rachel, van Donald, van Jetze en van Marget. Vreugde en verdriet liggen soms dichtbij elkaar – WTJ 1883

MAANDAG – De wedstrijden in Leeds  zullen we ons nog lang heugen. De historische winst van Maya Kingma werd vanochtend breeduit gemeten in alle landelijke kranten. Regionaal zagen we vooral in Limburg (Maastricht) en West-Brabant (Breda) veel aandacht in de media voor haar topprestatie. In combinatie met de fabelachtige 29.06,82 van Sifan Hassan was het opnieuw een Girl Power-weekend van jewelste! Dank Maya en Sifan voor zoveel sportvreugde. We spreken Maya nog in alle rust thuis later deze week.

Rachel: Afgelopen anderhalf jaar veel energie gekost

We spraken al wel de andere atleten die meededen aan de World Championship Triathlon Series. Rachel en Donald. Voor hen bracht de wedstrijd niet wat ze ervan verwacht hadden. Rachel kwam als 31e en voorlaatste over de finish (let wel: 11 atletes werden gedubbeld, twee stapten uit), dat is uiteraard niet het niveau wat ze gewend is. Tot aan de tweede wissel zag het er nog best goed uit en was top 10 nog mogelijk. Het lopen was een lange lijdensweg, ze zette door, maar zwaar was het wel. Na afloop zegt ze een aantal fouten gemaakt te hebben, die niet hadden gemoeten. ,,Met lopen kreeg ik echt pijnlijke steken, waardoor ik ruim een kilometer grotendeels heb gewandeld. Ik dacht dat ik echt niet verder kon, maar uiteindelijk werd het minder en ben ik weer begonnen met lopen. Het ging natuurlijk nergens meer om.” Op zoek naar een verklaring voor haar tot dusverre matige seizoen kan Rachel van alles bedenken. ,,De realiteit is dat de afgelopen anderhalf jaar mij zoveel energie hebben gekost dat alles nu te zwaar aan voelt. Hopelijk kom ik er weer bovenop.”

Daar hopen we met z’n allen op. Twee triatletes in topvorm op de Spelen, die elkaar mogelijk nog naar een topklassering kunnen helpen, dat zou fantastisch zijn. Insiders weten wel hoezeer Rachel het afgelopen jaar mentaal op de proef gesteld is, dat mag nooit onderschat worden zelfs wanneer fysiek alles op orde is. In topsport worden atleten afgerekend op hun prestaties, het achterliggende verhaal telt niet. Helaas.

Vallende triatleet dwarsboomt aspiraties Donald

Voor Donald Hillebregt begon de wedstrijd buitengewoon goed. Doodzonde dat hij die zwempositie niet verzilverde met een plekje in de tweede groep. Bij het verlaten van Roundhay Park zagen we dat Donald net niet kon aanpikken. Hij vertelt zijn verhaal zelf. ,,Top gezwommen, was ik oprecht blij mee. Ook de wissel verliep prima. Net na T1 kwam er een klimmetje. Op het moment dat ik op mijn fiets spring, valt er voor me een atleet, waar ik omheen moest. Meteen mijn aanvangssnelheid verloren en een te zwaar verzet voor die uitwijk snelheid. Omdat we meteen omhoog moesten was ik net niet snel genoeg weer op stoom gekomen.”

De val van de atleet kost de enige Nederlander in het mannenveld de aansluiting met de groep, waarin ook latere winnaar Alex Yee. Een paar kilometer fietst Donald tussen de groepjes in, daarna formeert zich ene derde groep, die echter minder rouleert dan de mannen vooraan. Donald: ,,Ik ben er daarna niet meer bij gekomen. Bij het lopen mijn best gedaan om in de punten lopen, zodat ik kan opschuiven naar de top 140. Om mezelf te laten zien ben ik vol gas door gegaan. De bondstrainers heb ik overigens tijdens het lopen niet meer gezien. Op enig moment merkte ik dat World Raningpunten niet meer haalbaar waren en ben ik tandje terug gaan schakelen om de race wel uit te lopen. Wel balen, ik had bij de eerste groep kunnen zitten. Nu volle focus op de World Cup Huatulco volgende week. Het is nog niet over!”

Donald hoopt dat het kwartje in Mexico de goede kant uitvalt. ,,Als ik het daar goed doe kom ik alsnog in de top 140 en kan de bond toch keuzes gaan maken voor de Mixed Relay.” In de slotfase ging Donald de grote Alistair Brownlee nog voorbij. ,,Ja, die was aan het joggen, wist natuurlijk dat hij een DSQ had gekregen. Hij is de eerste grote naam die dat overkomt, ik ben benieuwd of er nu wat gedaan wordt aan het ellebogenwerk in het water. Dan gebeurt continu. Ben blij dat aan de hand van de regels, de jury nu ingrijpt en straffen toepast.”

Ruige zwemwedstrijd

Het ging er in het water ruig aan toe, want ook Richard Varga werd gediskwalificeerd omdat hij een stukje afsneed bij het zwemmen. Zo stonden beide atleten onder de uitslagenlijst:

Athlete #45 Varga/SVK was disqualified because he did not follow the prescribed course in the swim.
Athlete #54 A. Brownlee/GBR was disqualified due to unsportsmanship behaviour during the swim segment

Paratriatleten: Jetze, Geert en Margret

Dan over naar de paratriatleten. Jetze Plat moest voor het eerst in zijn loopbaan de prijsuitreiking laten schieten. Het zat hem niet lekker, maar topatleten hebben nu eenmaal met strakke reisschema’s te maken. Het was of de medaille in ontvangst nemen, of de veerboot halen. Net als hij thuis is van Leeds maakt hij zich al weer op om maandag te vertrekken naar Portugal voor het WK handbiken. Zoals altijd neemt hij wel even de tijd om terug te blikken op zijn race. ,,Het zijn drukke tijden en dat was ook de reden dat ik geheel tegen al mijn principes in niet bij de huldiging in Leeds aanwezig kon zijn. Maandag vertrek ik naar Portugal waar ik vrijdag (tijdrit) en zondag (wegwedstrijd) het WK handbiken heb. Het mooie van Leeds is dat ik met de eigen auto kon en al mijn materiaal gemakkelijk mee kon nemen, maar ik moest direct na de race ook wel weg, om de veerboot te halen en tijdig terug in Nederland te zijn. Woensdagavond heen, zondagmorgen weer thuis.”

 

,,Over de race ben ik heel tevreden; drie goede onderdelen afgelegd. De verschillen onderling blijven groot, iets waarvan ik in de toekomst hoop dat dat toch zal veranderen. Natuurlijk ben ik blij met opnieuw een overwinning, maar ik zet me ook in voor de ontwikkeling van de para-sport en een veld korter bij elkaar zou de wedstrijden spannender maken. Ik vind het oprecht jammer voor de ontwikkeling van onze sport. Maar richting Tokyo ben ik niet van plan langzamer te gaan racen, dus dat is een onderwerp om me mee bezig te houden na de Spelen.”

,,Het was een uitdagend, selectief en technisch parcours in een schitterende omgeving, twee wisselzones en heel veel 180 graden bochten. Ik ben zelfs tijdens de verkenning op de handbike twee maal, in dezelfde bocht, ten val gekomen. Dus tijdens de race heb ik me in die bocht toch maar even ingehouden. Ik ben in goede doen, dat is wel duidelijk, maar dat moet ook wel met twee WK’s en de Spelen voor de deur.”

Geert vloog een dag later terug. Hij was content dat de ‘andere concurrentie’ nog altijd op achterstand gehouden wordt door het gouden Oranje-duo. Voor Margret IJdema verliep de race minder goed. Als derde kwam ze uit het water, maar al vroeg bij het handbiken liep ze tegen een kapotte voorband aan. ,,Bovendien ben ik nog herstellende van corona, dus het was verstandiger om te stoppen. Maar wel vet, vet moeilijk om op te geven hoor.” Thuis was ze het leed snel vergeten. ,,Ik zit al weer op de handbike. De knop is weer om, al heb ik het mentaal wel iets moeilijker dan ik van mezelf gewend ben. De blik is nu gericht op de World Cup Besançon. Tokyo wacht niet nog een keer. En ik zal zorgen dat ik er klaar voor ben. Ik moet zorgen dat ik bij de eerste 9 blijf staan op de Olympische ranglijst, sta nu zesde. Geen zorgen: ik wil en ga naar de Paralympics.”