Alles over wintertriathlon Groningen; Cyprus-tri; Tibor met Jan in Girona; Sarissa is in Florida; Geen NTB-congres – WTJ 2071

DINSDAG – Een terechte reactie van Jan van der Sleet onder onze berichten: ,,Leuk hoor, al die prestaties van onze toppers in al die verre oorden, maar de wintertriatleten en dus de wedstrijden in eigen (Groninger) land komen er dit keer maar bekaaid vanaf.” De eerlijkheid gebiedt te zeggen Jan, dat we aanvankelijk niet wisten van de nieuwe datum van deze prachtige wintertriathlon. Terugkijkend contstateren we dat het bestuur op 5 september via social media het goede nieuws: t goat deur (Gronings voor it giet oan). Op zaterdag 30 oktober.

Gelukkig waren de doorgewinterde wintertriatleten wel op de hoogte, want zo’n 170 sporters wisten de weg naar sportpark Kardinge te vinden, alwaar de schaatsbaan ligt en ook het loop- en fietsparcours waren uitgerold. Op 8 februari 2020 – een week voor corona kwam – was op Flevonice de laatste wintertriathlon gehouden. De specialisten in lopen, fietsen en schaatsen moesten dus ruim anderhalf jaar geduld hebben voor er weer een wedstrijd kwam. Misschien wel daardoor kreeg je verrassende resultaten en winnaars.

Martijn en Marchien verrassende, maar overtuigende winnaars

Om met dat laatste te beginnen. De winst ging naar Martijn Veling en Marchien Goldhoorn. Voor allebei hun eerste grote zege op een wintertriathlon. Martijn was jaren terug al eens zevende geworden op het NK (Enschede 2015) en datzelfde jaar negende in de allerlaatste wintertriathlon van Assen. Daarna zagen we de Amersfoorter nauwelijks nog aan de start, hij ging vooral wielrennen en werd bijvoorbeeld vierde in de Ronde van Algerije. Maar zie, als herboren pakte hij zaterdag in zijn Oranje/Nederland-outfit overtuigend de winst. Van de Afrikaanse woestijn naar het Groninger ijs! Tweede werd Richard Kramer uit Hoogkarspel, op papier meer favoriet. Toch keek Kramer na afloop tegen een achterstand van zeven minuten aan. Wel beste master. Brons ging op Kardinge naar een van de meest prominente Friese triatleten Tiedo Tinga, tevens tweede master.

Het is bekend dat masters het altijd goed doen in de winterse variant van de driekamp, want vierde werd Jan-Willem Bolderdijk, derde M40 en tevens beste Groninger. En vijfde was zelfs al de eerste 50-plusser Jack van Honschoten. Eigenlijk komen alleen de winnaar en de nummer zes – Marijn Abbenhuis – nog bij de senioren uit. Want na de man uit Delft volgden opnieuw drie M40ers te weten Maarten de Ruiter, Gerard Ypma en Eddy de Boer. Tiende van de in totaal 43 deelnemers op de kwart afstand (10/46/20) was al de eerste vrouw, Marchien Goldhoorn dus.

De Groningse mag dan in onze sport nog niet zo bekend zijn, ze is wel van alle markten thuis. Ze is zowel langebaan- als marathonschaatster, maar ze komt evengoed ook uit voor de Groninger studenten roeivereniging Gyas of gaat 500 kilometer hard fietsen langs alle Nederlandse studentensteden om geld op te halen voor het longfonds. En nu blijkt ze ook nog eens een sterk wintertriatlete te zijn, deze 23-jarige studente. We gaan ze volgen.

Martijn Veling meteen vooraan en nog snelste op ijs ook

De natte, herfstachtige (of winterachtige?) wedstrijd werd geopend door de Groningse hardloper Hessel Wijnja, die bij het fietsen uitstapte, maar later nog wel ging schaatsen buiten mededinging. Martijn Veling volgde als tweede en hij trok wel door op zijn racefiets. Na de 46 kilometer rondom de recreatieplas was zijn voorsprong al gegroeid tot vijf minuten op de snelste fietser Jan Willem Bolderdijk. Kramer volgde als derde en Abbenhuis als vierde. Ondanks zijn comfortabele voorsprong versnelde de 29-jarige Amersfoorter op het ijs zodat hij met een vliegensvlugge 35.50 minuten ook de snelste schaatstijd liet noteren. Het verklaart zijn grote voorsprong op de rest.

Marchien eveneens overtuigend

Ook Marchien had aanvankelijk weinig te vrezen. Ze was met de 16e looptijd al veruit de snelste vrouw. Knap was dat ze die 16e positie bij het fietsen wist vast te houden, terwijl vaak dan een aantal mannelijke atleten harder trappen. Zes minuten lag Danielle Bekkering uit Stadskanaal na het fietsen achter op Goldhoorn, duidelijk uit op ‘gold’. Bekkering kon nog enigszins vertrouwen op haar schaatskwaliteiten, knabbelde er op de gladde ijzers nog een minuut af, maar echt een bedreiging werd de eerste winnares van Flevonice nooit meer voor Marchien. Het brons ging naar Jet van Mensvoort, winnares van de laatste Groninger editie begin november 2019. Ook hier weer ‘masters boven’ want Danielle is F40 en Jet F5o. En ook de nummers vier en vijf Hanneloor van der Weijden en Jeike Wallinga mogen zich tot de sterke masters rekenen. Voor de ‘jonkies’ bleef wel de titel over.

Sprint voor Fokke Stoel en Marijke Harmsma

Beste trio was nog net even sneller dan Martijn Veling trouwens. Hij deed 2.22.26 over de afstanden, het trio Voor Spek en Bonen met Rens Oldenkamp, Gerben Oldenkamp en Andries Oldenkamp tikte na 2.21.09 uur aan. De sprint-afstand (zeg maar de halve kwart-afstanden) werd gewonnen door Fokke Stoel uit Delft, reeds winnaar van het hoofdprogramma in 2006 te Groningen. Hij versloeg wintertri-promotor Martin Veenhuizen en Rick Marsman. Vijfde kwam het jonge talent Marijke Harmsma uit Bovensmilde al over de laatste meters schaatsbaan. Op dat onderdeel maakte ze indruk met de derde tijd overall. Sophie Alsem en Carla Ketellapper waren de nummers twee en drie. De jeugdcategorie over de mini-afstanden werd gewonnen door Maarten Beute, zoon van organisator Robert. Beste meisje was Eva-Sofie Elferink en aan de top in de estafette stond STH De Ijster Team met Tim Elferink, Peike Joeri Gemser en Cor Borst. Zij klopten de zusjes Britt en Milou van den Hoven die nota bene als duo meededen. De kids-afstand werd gewonnen door Rune Stoel, inderdaad zoon van Fokke. De appel valt nooit ver van de boom.

Dat het achteraf toch enigszins schortte aan goede reclame vooraf, bleek uit de oproep die het bestuur deed. We plaatsen hem hier: Het organiseren van een wintertriathlon is een hele uitdaging. Helaas is het huidig bestuur niet helemaal compleet. Bij deze dan ook een oproep voor een nieuw bestuurslid PR & Communicatie. Lijkt jouw het leuk om ons te helpen en vind je het leuk om ons event te promoten, neem dan snel contact met ons op! Bovendien kregen de deelnemers het advies mee lekker door te trainen tot 19 maart, want dan is de Winter Triathlon Twente in Enschede.

Australische en Griekse winst op Cyprus

Gaan we toch weer even over de landsgrenzen, want de grootste triathlon van Cyprus stond zaterdag ook op het programma: in Ayia Napa een halve, kwart, sprint enz. De Australische triatleet Joel Wooldridge won de langste afstand op het eiland. Samen met de nummer twee, de Brit Simon Fear, bleven ze als enigen onder de vier uur. Grote vreugde bij het publiek toen als derde de Cyprioot Andreas Yiafas na 4.12 uur binnenliep. Een internationale top drie ook bij de vrouwen met de Griekse Nantia Sintzanaki als winnares, de Russische Olga Romanets als tweede en de Britse Rebecca Lineker als derde. Dit keer geen Nederlandse inbreng, twee jaar terug haalde Berber Bergsma er nog een fraaie 15e plaats weg.

Het avontuur van Tibor Gijssen in Girona

Nog even terug naar Girona, want vandaag spraken we de Nijmeegse reus Tibor Gijssen nog even over de SGRAil 100, waarin hij zevende werd. Een klassering die er volgens de ‘Tibornator’ niet echt toe deed. ,,Het was officieel non competitive, maar ja met startnummer en ranking is het toch zoiets als ‘wie het hardst kan fluisteren’.” Tibor is veelal buiten de landsgrenzen actief, deed een aantal XTerra races in Europa, maar dit was toch wel weer apart. ,,Vooral de afstanden en dan als crosstriathlon zijn tamelijk ongewoon. Op een gegeven moment haalde ik veelvuldig Embrunwinnaar Marcel Zamora in, daarna vormden we een mooi groepje dat steeds verder naar voren opschoof.”

Aan het eind dus zevende en uiteraard nog een goed gesprek met de organisator van dit mooie spul. Tibor was onder de indruk hoe toegankelijk Jan Frodeno voor iedereen is. ,,Ik kende hem tevoren niet persoonlijk, maar oprecht een aardige gast.” Op de foto vallen het mondkapje bij Tibor op (hij was de persconferentie van dinsdag al voor) en de kop koffie van Jan. Uiteraard koffie voor Jan met zijn bekende La Comuna café, hartje Girona.

Sarissa is op haar bestemming

Met enige opluchting meldt Sarissa de Vries dat ze gearriveerd is in de Verenigde Staten. ,,We (Sarissa en Maarten, red.) hebben de USA gehaald!! Het duurde een dag langer dan gepland om hier te komen, maar we zijn blij dat we eindelijk zijn aangekomen op Panama City Beach en ons klaarmaken om aanstaande zaterdag Ironman Florida te racen. Ik ben echt opgewonden om deel uit te maken van deze race en wat ervaring op te doen met racen in een groot en sterk veld van vrouwen!”
Mooi dat ze er voor ons feitjesverzamelaars nog een leuk weetje aan toevoegt: Ironman Florida wordt mijn eerste volledige afstand zonder thuis publiekvoordeel aangezien al mijn vijf eerdere volledige afstanden Nederlandse races waren (2x Ironman Maastricht (2015, 2016), 3x Challenge Almere (2017, 2019, 2021). Dat daar al grote resultaten geboekt werden met als kers op de taart de wereldtitel weten we ook. Nu kijken hoe ze het gaat opnemen tegen Skye Moench, Imogen Simmonds, Heather Jackson, Carrie Lester, Jocelyn McCauley, Michelle Vesterby en Hannah Wells om er maar eens een paar te noemen. Als we dan toch bezig zijn, ook het mannenveld van zondag onder de loep nemend. Want zonder Frodo blijft het een startveld om van te smullen: Gustav Iden debuteert met Lionel Sanders als grootste uitdager. Verder: Cameron Wurf, Arnaud Guilloux, Justin Metzler en Robert Kallin. Totale prijzenpot 100.000 dollar, de winnaar gaat er met 15.000 vandoor.
NTB-Congres verplaatst naar voorjaar
Zorgvuldigheid is een goede eigenschap, tegelijkertijd moet je wel ooit een keer naar buiten komen. De Triathlonbond worstelt duidelijk met hjet onderzoeksrapport van Fijbes Consultancy, anders was er heus al wel iets meer over bekend. Er is, hoe dan ook, geen ruimte voor het jaarlijkse NTB-congres. Afgezet tegen de huidige sfeer en hoogspanning, snappen we dat nog ook. De bond bracht het volgende bericht naar buiten:
Het NTB-congres, dat traditiegetrouw plaatsvindt in november, wordt verzet naar komend voorjaar. Na de oplevering van het onderzoeksrapport over sociale veiligheid op het NTC bekijkt het bestuur welke vervolgstappen nodig zijn en hoe daarover gecommuniceerd wordt. Het is van belang dat dit proces met grote zorgvuldigheid doorlopen wordt. In dat proces is momenteel geen ruimte voor een congres zoals wij dat graag met en voor onze leden organiseren. Het bondsbestuur heeft daarom besloten het congres te verplaatsen naar het voorjaar van 2022. Dat geeft tevens extra reden tot hoop op een bijeenkomst op locatie, zoals wij dat gewend waren voor de coronapandemie. Zodra er een datum voor het congres is, zal die bekend gemaakt worden. Als locatie wordt Papendal aangehouden.
Bekend is dat staff en atleten op dinsdag 9 november bij terugkeer uit Abu Dhabi en Quarteira meer te horen krijgt over de inhoud van het rapport en dat de voltallige Triathlonraad (een deel van?) het document op woensdag 10 november onder ogen krijgt. Eerder hebben Triathlonraadsleden al wel iets vernomen van de inhoud, maar daarover dienen ze te zwijgen. Het wordt er al met al niet veel duidelijker op en ook niet of er al lering is getrokken van hetgeen een select (?) gezelschap tot dusverre onder ogen kreeg.

We vroegen Maya Kingma nog naar haar plotse afwezigheid op de WTCS in Abu Dhabi. Ze laat ons weten dat ze voor 2021 een punt heeft gezet achter de wedstrijden en zich opmaakt voor 2022. Het was voor Maya een seizoen waarin de WTCS-overwinning in Leeds natuurlijk het absolute hoogtepunt was. Ook eentje waarin ze besloot niet te starten in Montreal en nu dus ook Abu Dhabi laat schieten. Gezien haar hoge ranking kan ze zich dat permitteren. De Road to Paris is nog lang.

Geen NTB-congres betekent wellicht wederom geen sportman, sportvrouw, talent en agegrouper van het jaar. Vorig jaar hielden we als Trikipedia al eigen verkiezingen en dat gaan we dit jaar weer doen. Maar daar gaan we onze lezers wel bij betrekken. Hoe? Dat horen jullie binnenkort.

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.