Beschouwing: geen bijltjesdag bij de bond; het snoeiharde oordeel van erkend atletiektrainer – WTJ 2091

DONDERDAG – Een echte bijltjesdag mag je deze elfde van de elfde niet noemen. In navolging van de zeven bestuursleden van de NTB vernemen we vandaag via een persbericht dat Adrie Berk opstapt en Louis Delahaije dat feitelijk al eerder gedaan heeft. Voor het eerst sinds de crisis ontstaan is, legt de Technisch Directeur een verklaring af. Nou ja, verklaring. Het is de combinatie van de huidige omstandigheden en zijn naderende pensioengerechtigde leeftijd, die hem deed besluiten te stoppen.

Vraagtekens bij uitleg

Uit zijn uitleg valt niet op te maken in hoeverre Adrie Berk zich herkent in de door Fijbes & Consultancy geconstateerde misstanden. In de aanbevelingen staat ook dat de technisch directeur moet werken aan het verbeteren van de sociale veiligheid en specifieke didactische, pedagogische en sociale competenties nodig heeft.

,,De combinatie van de huidige omstandigheden en het feit dat ik graag al eerder wilde stoppen, heeft mij doen besluiten om nu ruimte te maken voor een opvolger. Ik zal zorgdragen voor de opstart van het seizoen 2022 en werkoverdracht richting de nieuwe technisch directeur. Ik werk mee met het vervolgonderzoek naar het NTC en ik zal Rita van Driel ondersteunen bij de uitvoer van de aanbevelingen uit het rapport totdat een opvolger die taak overneemt.”

Ik probeer deze lezing een beetje tot me te laten doordringen. De huidige omstandigheden zijn dan wel meegenomen in de afweging van Adrie, hij vult meteen aan met het gegeven dat hij toch al eerder wilde stoppen dus niet door te gaan tot en met de Spelen in Parijs. Dat kan, ik geloof niet dat iemand ooit gevraagd heeft hoe lang de technisch directeur nog door wilde gaan. Dat weten we van de hele staf eigenlijk niet. Adrie zit het dichtst tegen zijn pensioen aan, mogelijk is met hem financieel de meest gunstige afvloeiingsregeling af te spreken. En dat is in tijden van crisis ook wat waard.

Het is geen onmiddellijk vertrek. Adrie draagt zorg voor de opstart van het seizoen 2022 en werkoverdracht richting zijn opvolger. Hij werkt mee aan het vervolgonderzoek en ondersteunt Rita van Driel in haar functie als onafhankelijk adviseur sociale veiligheid bij de NTB totdat een opvolger die taak overneemt. Volledige medewerking kennelijk en ook om de continuïteit te waarborgen.

Geen excuses

Toch mis ik iets. Geen enkel woord van excuus, geen zelfreflectie. Maar goed, elk woord in dit stadium kan er 1 te veel zijn. Er zijn in veertien jaren NTC ongetwijfeld veel dingen goed gegaan, maar ook genoeg dingen fout. Coaching blijft mensenwerk. In een steeds verdergaande wereld van robotisering heb ik nog geen machines gezien die onze topsporters aan het trainen zetten.

Louis

Dat Louis Delahaije de groep vaarwel zegde, was kort na Tokyo al bekend en is toen ook al wel op deze site gemeld. Het persbericht wekt de indruk dat de ‘head coach’ nu pas kenbaar gemaakt heeft zijn aflopende contract niet te willen verlengen. Volgens mij is Louis al wat langer buiten het NTC met een aantal sporters (triatleten en wielrenners) in de slag. Geen nieuws onder de zon derhalve. In hoeverre zijn naam veel valt in de interviews, die zijn uitgewerkt op de ‘geheime pagina’s’ van het Fijbes-rapport, weten we uiteraard niet.

 

Trainer/innovator Henk Kraaijenhof leverde eerder vernietigend oordeel:

Zoals al eerder gememoreerd: zelf zijn we nooit binnen de poorten van het NTC geweest. We moeten het hebben van uitlatingen/ervaringen door atleten en trainers. Recentelijk vroeg een collega-journalist nog om rond te mogen kijken op het terrein in Sittard. Daar voelde de bond weinig voor.

Trikipedia kreeg via-via een tamelijk vernietigend oordeel in handen van Henk Kraaijenhof, bij het publiek bekend als atletiektrainer van onder meer Nelli Cooman en Troy Douglas. Hij kreeg in 2019 (!) een aantal verslagen van NTC-staf toegespeeld over hoe het er aan toe gaat binnen NTB/NTC met de vraag er eens naar te kijken. Zijn conclusies waren niet mals.

Kraaijenhof staat bekend als een ‘out-of-the-box’ denker met een zeer scherpe kijk op allerlei onderwerpen. Vijftien jaar lang verdiepte hij zich in het diagnosticeren van stress- en vermoeidheidsklachten in de topsport. Enige autoriteit kunnen we hem dus wel toedichten.

Op een A-viertje zette hij zijn bevindingen op een rijtje. Een paar citaten uit die onthutsende feedback:

• Ik heb de documenten doorgeworsteld, maar ik eindig in een moeras van nietszeggende informatie. Informatie die geen enkel inzicht geeft van hoe het er werkelijk aan toegaat bij de NTB/NTC. 
• Er wordt niet gesproken over doelstellingen (behaald of niet( in de rapportages.
• De toon is bijna die van een kinderopstel: en toen…en toen…
• Ik lees geen enkel cijfermatig inzicht in ontwikkeling, progressie, plaatsen, ranking van de atleten die er trainen.
• Wie iemand selecteert moet zich afvragen: hoe goed doen de talenten het die je hebt gescout en hoe goede doen anderen het die je niet hebt gescout?
• Hoeveel zij-instromers zijn er die je niet hebt gescout, maar toch goed presteren?
• Ik lees nergens hoeveel triatleten bij het NTC trainen en hoe ze het doen en ook niet hoe goede triatleten buiten het NTC trainend het doen.
• Het komt mij eerlijk gezegd voor als bezigheidstherapie waar een aantal mensen een leuke baan aan hebben.
• En wellicht lopen ze toevallig tegen een talent aan die goed wordt ondanks het systeem in plaats van dankzij.
• De verslagen staan vol van het idee dat men zich in Sittard meer bezighoudt met randzaken en zogenaamde beleidsplannen. Vragen als: ‘hoe sta ik de pers te woord, hoe ga ik om met sociaal media.’ Vreemd, want dat is geen kerntaak voor trainers omdat er nog geen fatsoenlijk trainingsplan of periodisering aan ten grondslag ijkt te liggen.
• Een trainer moet een fatsoenlijke training geven of een beweging kunnen analyseren.
• Er wordt in de verslagen gesproken over lactaat-testen. Dat is echt behoorlijk Twintigste Eeuw. Niemand gebruikt die meer om inspanning te meten.

En dan aan het slot, die snoeiharde conclusie van Henk Kraaijenhof, gedaan in 2019:

Mijn conclusie is dat, als dit het beste is aan training en begeleiding dat de triathlon-structuur aan Nederland te bieden heeft, dat er niet veel hoop is voor de toekomst. Tijd voor een andere wind?