Rob en Els blikken alvast vooruit op Ironman Maastricht; Curaçaose vrienden in halve Clash Daytona – WTJ 2138
WOENSDAG – Om een 100-procent zwemgarantie te hebben, heeft Ironman The Netherlands verschillende scenario’s uitgedokterd voor de Ironman Maastricht. Dat zei race-director Rob Frambach vanavond in een Q&A livestream over het evenement begin augustus 2022. Na vier jaar keert de volledige afstand terug in Limburgs hoofdstad. Het basisconcept is wederom een heen en weer zwemparcours in de Maas. De passage na 1,9 kilometer is echter niet meer een ‘landlap’ over het zogeheten Gouverneurseiland, maar westelijk van het eiland een keerpunt in het water. Dus de volledige 3,8 kilometer blijven de atleten in het water van de Maas. ,,Als de omstandigheden het daar niet toelaten, komt er een alternatief met altijd de intentie om zwemmen, fietsen en lopen mogelijk te maken.”
Keerpunt in het Maaswater
Start en finish zijn ter hoogte van de Wilhelminabrug, De wisselzone is in het Griendpark. Het fietsparcours is identiek aan de race van 2018. Els Visser, door de organisatie ook uitgenodigd voor de Q&A noemde het vanavond een uitdagend en afwisselend fietsparcours met klimmetjes en ook voldoende rechte stukken om tempo te maken. Op het zwemmen van dat jaar kwam ze nog even terug omdat het toch wel speciaal aanvoelde om in eigen land zonder wetsuit een hele af te leggen. ,,Maar de watertemperatuur was dan ook erg hoog” vult Rob aan, die eraan toevoegde dat de kans groter is dat de deelnemers wel met wetsuit aan mogen zwemmen. De laatste editie in 2018 werd inderdaad onder tropische weersomstandigheden gehouden. In het fietsparcours zitten zo min mogelijk verkeersdrempels verwerkt. Twee rondes van 90 kilometer.
Hoge verwachtingen
Ook van het loopparcours hebben Rob en Els grote verwachtingen. De intentie om het hele centrum (Markt, Vrijthof en de andere stadspleinen) weer in het parcours op te nemen is er zeker. Dat betekent zeker ook de passage over de Sint Pieter langs violist/Ironmanfan Andre Rieu. ,,Een zwaar parcours, maar wel enorm sfeervol”, zo weet Els nog toen ze op weg was naar de overwinning. Als het aan haar ligt komt er overigens niet alleen Limburgse vlaai aan de finishlijn, maar ook bij de verzorgingsposten. Maar dat zal eerder als grapje
Vragen waren er vervolgens over het totale programma, waarin volgend jaar 5150-afstand noodgedwongen ontbreekt. Rob: ,,Voor volgend jaar is het schema met de Ironman 70.3 op zaterdag en de Ironman op zondag geheel gevuld en is er geen ruimte meer voor de kortere afstanden. In 2023 keert de 5150 weer terug samen met de Ironman 70.3. Niet helemaal duidelijk is of de Ironman weer voor langere tijd op het menu staat dus. ,,Maar daar gaan we wel ons best voor doen.”
Hamvraag is natuurlijk of de pro’s volgend jaar mee kunnen doen, een vraag gesteld door Milan Brons. Zekerheid kon Rob hem nog niet bieden, maar daar wordt wel hard voor gestreden bij Ironman Europe.
Els vroeg ook nog – in het algemeen belang – vanaf wanneer en hoe deelnemers konden inschrijven. Het antwoord van Rob was kort maar krachtig: dat kan NU al!
Hier is de site om je aan te melden, wees er op tijd bij:
https://www.ironman.com/im-maastricht-limburg-register
Clash Daytona had ook een AG-halve triathlon
Nog even anderhalve week terug naar Daytona, want hoe leuk is het als je als kind mee doet aan een race waarbij je na afloop door Kristian Blummenfelt gehuldigd wordt en ermee op de foto mag. Het overkwam vier kinderen uit Curaçao, die meededen aan het Clash Triathlon Festival waarvan de pro-race natuurlijk de hoofdmoot vormde, maar het bijprogramma ook de moeite waard was. De 7-jarige Eleni Knights was de jongste deelneemster. Tijn Bokhorst (9) werd 34e bij de jongens, Xane Knights (10) zette de 26e tijd neer en Jara Bokhorst (11) deed de dubbele afstand oftewel 200 Z/10 k/1 mijl lopen. ,,Wat was het water koud, dat zijn we op Curaçao niet gewend.” bibberden de kinderen. Maar even later straalden ze naast de Olympisch/wereldkampioen/wereldrecordhouder uit Noorwegen. Maken we de feature-foto van.
Voor Jolinda Bokhorst – geboren in Vroomshoop maar woonachtig in Willemstad – was het haar derde Challenge race na Samorin en Homesteads. Ze werd nu 11e bij de F30. Voor echtgenoot Peter was het zijn eerste halve en ook hun Curaçaose vrienden Shaun Knights en Nathalie Cannegieter haalden keurig de finishlijn. Ook Nathalie heeft daarmee de dubbel Maastricht-Daytona gedaan. De Amerikaanse halve op het racecircuit waarvan we grappige fietsfoto’s kregen, werd gewonnen door de Amerikanen Fabian Roman en Kayla Pokorny in respectievelijk 4.10.01 en 4.21.05. Amerikaan Henry Malachi en Colombiaan Juan Valencia deelden het podium. Bij de vrouwen stonden op 2 en 3 de Mexicaanse Amalia Isabel Sanchez Albo en de Amerikaanse Karen Monuszko. Ruim 500 deelnemers op het autocircuit, evenveel als in de Challenge-jaren. Team Curacao kijkt terug op een geslaagde race en maakt alvast plannen voor 2022. Bovendien kunnen ze lekker door blijven trainen daar.
324.Shaun Knights (CUR) 6.30.45 (52e M40)
332.Peter Bokhorst (CUR) 6.35.34 (61e M35)
V:
75.Jolinda Bokhorst (CUR) 6.10.13 (11e F30)
116.Nathalie Cannegieter (CUR) 7.22.37 (17e F35)
