De grote inhaalrace is begonnen: WK aquathlon met titel Rob Kwaaitaal, zilver Suzanne Brummel; medaillespiegels WK aquathlon en long distance – WTJ 2526

23/08/202223/08/2022 Wim van den Broek 0 reacties

DINSDAG – Een illusie om te veronderstellen dat, nu ik niet meer speaker, er mee tijd vrij komt om races te volgen en Trikipedia-verhalen te maken. Integendeel zou ik haast zeggen, komt ook wel omdat er genoeg andere leuke dingen voorbij komen. Goede journalisten willen niks missen, dus in het weekend lag de focus zowel op de Vuelta als op de triathlons. En toen er toevallig uit mijn piepkleine dorpje nog een jonge meid geweldig presteerde op het WK voetbal U20, gingen we ook dat toernooi in Costa Rica uitgebreid volgen. Donderdagnacht de halve finales tegen Spanje. Wekkertje wederom gezet.

WK Samorin

Dat was afgelopen weekend niet per se nodig voor het WK in Samorin, Slowakije. Deze ervaren organisatie (Challenge en later ook de PTO bij gekomen voor de Collins Cup) nam het stokje over van het Australische Townsville, dat eigenlijk al in 2021 aan de beurt was. We kennen het verhaal. Almere schoof op van 2020 naar 2021, Ibiza was de locatie voor 2023 en Townsville ambieerde liever 2024 in plaats van 2022. Samorin sprong in het gat en zo konden we vanaf donderdag tot en met zondag op de X-Bionic Sphere genieten van topsport in optima forma.

Wereldtitel Rob Kwaaitaal, zilver voor Suzanne Brummel

Van het WK aquathlon hadden we de elites, U23 en junioren meegenomen. Mooie prestatie voor Silke de Wolde, die haar tweede internationale medaille pakte. Eerder haalde ze zilver op het EK duathlon in 2021. Waar we nog niet bij stil stonden waren de agegroupers, maar ook daar kwamen nog enkele Nederlandse medailles bij. Twee agegroupers reisden af naar Slowakije. Vader Rob Kwaaitaal mede omdat zoon Roel mee deed. Een week na het zilver op het EK Munchen was het nu goud voor Rob. De sterke Nijmegenaar bewees andermaal zijn kracht op het explosieve werk: wereldkampioene M50 in de aquathlon. Als we goed geteld hebben was het de achtste medaille voor Rob op een WK/EK. Dat kunnen er niet veel zeggen. En daar bleef het niet bij want er was ook nog zilver voor voormalig topzwemster Suzanne Brummel. De Nederlands kampioene open water zwemmen in 2014 was in de zwem-loopcombinatie de nummer twee bij de agegroupers F25. Opgeteld met het brons van Silke bracht TeamNl dus drie medailles mee naar huis.

Dat brengt ons bij de medaillespiegel van het WK aquathlon 2022:

1. GB 8-11-8
2.USA 6-3-7
3.Italie 4-4-1
4.Hongarije 4-3-3
5.Slowakije 3-0-1
6.Spanje 2-2-0
7.Duitsland 2-1-3
8.Frankrijk 2-1-2
9.Ierland 1-2-0
10.Nederland 1-1-1
11.Israel 1-1-0
12.Oekraine 1-0-2
13.Oostenrijk 1-0-1
14.Roemenie 1-0-0
Singapore 1-0-0
16.Buylgarije 0-1-0
17.Nieuw-Zeeland 0-1-0
Polen 0-1-0
19.Brazilie 0-0-1

Daarna was het op zaterdag de beurt aan de PTO Collins Cup in hetzelfde Samorin. Tweede editie met weer meer geld in de pot. Het miljoenenbal werd voor de tweede keer gewonnen door de Europeanen, zoals we in de marathonuitzending van Eurosport en daarna als verslag van diezelfde Eurosport-man Ruud de Haan konden lezen. 53 punten dat was een royale marge ten opzichte van team Internationaal (38 pt) en Team US (22,5 pt.). De Yankees kwamen er geen moment aan te pas.

Paar andere conclusies: Flora Duffy is op het langere werk nog niet van het niveau Daniela Ryf. De twee Noren blijven graag onder elkaar de pot verdelen. En met de vierde snelste tijd nam Nicola Spirig op een waardige manier afscheid van het internationaal toneel. De snelste drie vrouwen waren overigens Daniela Ryf, Ashleigh Gentle en Paula Findlay. Bij de mannen waren de drie tijdsnelsten overduidelijk Kristian Blummenfelt, Gustav Iden en Lionel Sanders. Ben wel benieuwd of zo’n formule met steeds 3 atleten tegen elkaar strijdend ook elders navolging krijgt. Je hebt dan immers wel heel lang voor een klein plukje triatleten het parcours vrij te houden.

Kennelijk maken ze daar in dit dunbevolkte gedeelte nabij Bratislava geen punt van, want de dag erna waren de wegen opnieuw afgesloten voor het WK lange afstand. Niet zoals in Almere de originele hele afstand, maar de helft ervan. Ik vond het een knappe prestatie van Sarissa de Vries. Als titelverdediger opnieuw in de medailles vallen, komt de laatste jaren maar weinig meer voor. Het veld is weliswaar iedere keer weer anders van samenstelling, met de inbreng van de twee Britse vrouwen stond Sarissa voor een zware opdracht. En toch wist ze het Lucy Charles-Barclay (in 1 klap weer helemaal terug aan de top!) lange tijd lastig te maken. Intussen maakte Lucy het mooi af op het lopen en kwam ook Emma Pallant nog langszij. De dubbel dus voor de Britten. Charles-Barclay bezorgde haar land het zevende goud bij de vrouwen op het WK lang.

Het negende goud voor de Fransen kwam er dankzij de sterke debutant op het langere werk: Pierre le Corre. De Fransman zegt het World Triathlon-werk nog niet vaarwel, zeker niet met het oog op de Spelen in eigen land. Maar dit WK wilde hij niet laten schieten. De Duitsers Florian Angert en Frederic Funk moesten genoegen nemen met zilver en brons. Dat edelmetaal hoort ook bij de achternaam van Milan, maar die bleef helaas ver verwijderd van brons. Milan had ene off-day, een tough day at the office enzovoorts. Christophe Dekeyser deed het wel goed, hij kwam als zesde aan. Vier en vijf waren nog de Italiaan Gregory Barnaby en de Fransman Clement Mignon.

Zijn reactie: Off day bij het ITU WK lange afstand in Samorin. Geen power in de benen, alsof ik vast zat in een langzame versnelling. Dan wordt het een zware dag als je tegen de beste atleten van de wereld racet. Ik was ready om te racen, helaas dacht mijn lichaam daar anders over. Tijd om fris te geraken na de zware trainingsweken met het oog op het volgende grote doel, mijn thuiswedstrijd; de hele Triathlon van Almere!

Opvallend dat bij de Agegroupers geen enkele Nederlander mee deed. Dit in schril contrast tot vorig jaar toen Almere overspoeld werd met Nederlandse deelnemers en er ook veel medailles binnen gesleept werden. Dit keer moesten we het doen met de bronzen medaille van Sarissa, maar da’s wel een hele waardevolle. Toch even kijken naar de medaillespiegel, waarin zoals zo vaak de Britten de boventoon voeren. Zij sturen immers naar elk WK of EK een vloot vol.

Medaillespiegel van het WK lange afstand triathlon 2022:

1.GB 7-8-6
2.Oostenrijk 5-1-0
3.Duitsland 3-1-2
4.Nieuw-Zeeland 2-1-1
USA 2-1-1
6.Hongarije 2-0-0
7.Frankrijk 1-2-2
8.Slowakije 1-1-1
9.Slovenie 1-1-0
10.Italie 1-0-2
11.Kirgizie 1-0-0
Portugal 1-0-0
Singapore 1-0-0
14.Australie 0-1-2
15.Denemarken 0-1-0
Japan 0-1-0
Roemenië 0-1-0
Tsjechië 0-1-0
19.Nederland 0-0-1
Noorwegen 0-0-1
Spanje 0-0-1

De Nederlandse belangstelling voor het WK aquabike was helemaal nihil. De combinatie zwemmen en fietsen (toch aardig voor atleten, die het lopen vanwege blessures niet meer machtig zijn) leeft totaal niet in ons land. Er is overigens geen elite WK op deze discipline. De agegroupers komen tegen elkaar uit. Wereldkampioen M25 de Duitser Daniel Klosa had de snelste tijd. Zijn landgenoot Jonas Hafemann (M35)was niet veel langzamer en de derde snelste tijd kwam op naam van de Amerikaan Kurt Holt, uitkomend bij de M45. In Almere was Holt nog de snelste. Snelste aquabikester was Amber Smolik uit de Verenigde Staten (F35). Zij was juist de nummer drie in Almere 2021. De tweede snelste vrouw – Maria Powell uit GB komt zelfs uit in de F55 en derde snelste tijd was dan weer voor een ander Britse Kelly Warrington, meteen ook wereldkampioene F40.

In totaal 170 aquabikers afkomstig uit 20 verschillende landen. Met deze medaillespiegel gaan we jullie niet vermoeien, maar ook hier waren het de Britten die grossierden in de plakken.

—————-

In de volgende WTJ de Nederlandse wedstrijden, die we nog hadden liggen….. Ooit komen we weer bij 😉

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.