Column: Challenge Almere krijgt ook volgend jaar het EK triathlon, maar kan makkelijk zonder – WTJ 2562

MAANDAG – Het was ook voor de commentatoren van de live stream flink zoeken naar referenties over Kieran Lindars en Katharina Wolff. De nieuwe Europese kampioenen beleefden zaterdag het absolute hoogtepunt in hun sportieve loopbaan. De Brit en de Duitse waren niet eerder zo goed op dreef in een lange afstands triathlon. Lindars stond altijd een beetje in de schaduw van zijn landgenoten David MacNamee, Alistair Brownlee enzovoorts. Zijn beste prestatie op een hele tot dan: zesde in Almere in 8.17.14 uur. Daar haalt hij nu dus liefst 22 minuten van af. Ooit nog eens tweede in de Britse klassieker Outlaw Half, maar veel meer podiumplaatsen heeft Kieran niet behaald. Op de long distance ranking van World Triathlon staat Kieran Lindars op een bescheiden 78e plaats.

Ook Katharina Wolff was wellicht meer bekend als het liefje van toptriatleet Florian Angert dan van haar eigen prestaties. Haar beste hele stamt uit 2019, de Ironman Emilio-Romagna waarin ze achtste werd in 9.24.03 uur. Ze werd ook eens negende op het WK lange afstand duathlon in Sankt Wendel op diezelfde ranking komt ze niet voor. Kieran is 25, Katharina 32 jaar. Wie weet hebben ze hun beste jaren nog voor de boeg, zodat hun namen iets langer blijven hangen bij de insiders.

Kritisch noot(je)

Daarom plaatsen we hier een kritische noot bij een overigens wederom perfect georganiseerd evenement. Volgend jaar heeft Challenge Almere-Amsterdam opnieuw het Europees kampioenschap triathlon in huis. Het begint zo wel een beetje het Thialf Heerenveen van de triathlonsport te worden, met alle respect voor de ambities van de organisatie overigens. Persoonlijk denk ik dat het predicaat EK helemaal niet nodig is om van Challenge Almere-Amsterdam een succes te maken. De wedstrijd verkoopt zichzelf. Natuurlijk is het fijn dat door een EK veel Britten meteen reisplannen maken. Zij zijn nu eenmaal kampioen-vreters pur sang. Geen WK of EK gaat voorbij of er zijn drommen Britten onder de agegroupers bij. Ook nu weer, kijk maar naar de medaillespiegel verderop.

Maar een EK vier weken voor het WK Ironman op Kona kan nu eenmaal niet alle Europese toppers bij elkaar brengen. 32 mannen en slechts 10 vrouwen streden bij de elites om de titels. Bij de agegroupers bijvoorbeeld vielen slechts 29 triatletes niet in de medailles. De rest ging met goud, zilver en brons naar huis. Opgeteld met de open race had Almere dit jaar 508 deelnemers aan de start, twintig minder dan het WK (in het tweede coronajaar 2021 weliswaar) maar ook 276 minder dan op het vorige EK in 2019. Niets om je zorgen over te maken, want alle evenementen kampen dit jaar met een grote terugloop qua deelnemers. Onder hen 209 Nederlanders, dan zijn er 32 minder dan op het WK/Open Race van 2021 en maar liefst 92 minder dan op het EK in 2019.

Sportieve waarde van zoveel kampioenschappen

Toch rijst de vraag of een zoveelste Europees kampioenschap (het achtste) nodig is. Er ontstaat verzadiging als steeds maar opnieuw Europe Triathlon wisselt tussen Roth en Almere, zijnde de Challenge-races over de volledige afstand en tevens het dichtst bij Europe Triathlon staand. Andere races bieden er niet eens om. En de kalender puilt immers al uit van de kampioenschappen. Op de lange afstand hebben we het WK Kona (dit jaar nog uitgebreid met St. George) en het WK Samorin van WT. Er is het EK Ironman in de steden Hamburg en Frankfurt dit jaar alsmede het EK Almere dus. Om nog maar te zwijgen van de WK’s, EK’s halve afstand, duathlon enzovoorts enzovoorts. Ongetwijfeld verkoopt een titelstrijd zich goed bij subsidieverstrekkers, maar sportief gezien mogen we er niet altijd de grootste waarde aan hechten. Kieran Lindars en Katharina Wolff waren onbetwist de besten zaterdag, Niek Heldoorn was subliem met zilver. Janien Lubben kwam met een vijfde plaats goed voor de dag. Maar het blijft de vraag hoe zo’n race uitpakt met werkelijk alle Europese (Noren, Duitsers, Fransen, Britten, Belgen etc.) toppers bijeen. Met alle respect voor elk startveld overigens.

Janien verdient een vol podium

Er is nog een dingetje waarvan een relatief buitenstaander zou kunnen denken: eitje, zo’n titelstrijd. Ik doel op de uitstekende prestatie van Janien Lubben, de nummer vijf van Europa en als enige Nederlandse bij de pro’s ook Nederlands kampioene. Daar stond ze in haar uppie op het podium. Stralend weliswaar, maar het blijft toch gek dat je een NK uitschrijft waar op voorhand slechts twee deelnemers waren en met het afzeggen van Els Visser er nog slechts eentje over blijft. Brons was dus sowieso in de kast blijven liggen. Nederland heeft nog wel een paar pro’s bij de vrouwen (Sarissa de Vries en Tessa Kortekaas o.m.) maar die konden de race niet in hun programma opnemen, zodat de selectie beperkt bleef tot genoemd duo.

Ik pleit voor een NK met de drie snelste Nederlandse vrouwen, ongeacht pro of agegroup. Dus voor mij had het podium er als volgt uitgezien: goud voor Janien Lubben, zilver voor Heleen Moes, brons voor Heleen bij de Vaate. Dat had bovendien weer mooie verhalen voor de pers opgeleverd, want was het niet diezelfde Heleen bij de Vaate (de Hooge tegenwoordig geheten, via echtgenoot Rob) die in 2014 nog de overall Europese titel en dus ook de Nederlandse titel veroverde? Na zo’n podium kunnen we in alle rust alle agegroupers per vijf jaar in het zonnetje zetten, maar zo krijgt de prestatie van Janien ook meer relief.

Laatste reden waarom Challenge Almere-Amsterdam m.i. zondere EK kan: het waanzinnige triathlonfeest in de avonduren zal er nooit onder lijden. De hele dag fietsen en lopen deelnemers met een big smile te genieten, ondanks het soms afzien. Sla er de socials maar op na: iedere triatleet spreekt van een geweldig feest en dat is het ook, zo hebben we dat alle jaren ervaren. Het was tot elf uur ’s avonds een genot om live in het stadion of via de livestreams naar al die feestende mensen te kijken. Mensen, die het weinig kan schelen hoe de kwaliteit van het veld eruit ziet, als er maar gefeest kan worden. En dat gebeurde. Uitbundiger dan ooit. Qua deelnemersaantal was het misschien een dipje, qua feest ging Almere volledig uit zijn dak. Wat wil je ook, na twee jaar amper iets te kunnen vieren.

Wim van den Broek

Met 9 gouden, 8 zilveren en 8 bronzen plakken hebben we het als Nederland voortreffelijk gedaan. Op kop in de medaillespiegel na een nek-aan-nekrace met de Britten.

Medaillespiegel EK lange afstand Almere:

1.Nederland 9-8-8
2.GB 9-1-2
3.Duitsland 1-3-1
4.Finland 1-1-0
5.Belgie 1-0-0
Frankrijk 1-0-0
Portugal 1-0-0
8.Oostenrijk 0-2-0
9.Tsjechie 0-1-0
10.Ierland 0-0-1
Noorwegen 0-0-1
Zweden 0-0-1

Foto’s: Challenge Family