Supertalent Tilda Mansson en Luke Willian winnen World Cup Wollongong: Rachel 4e, Richard 7e, Ian 22e – WTJ 3290
ZATERDAG – De weekendraces zijn in volle gang. We hebben ze in alle soorten en smaken deze beide dagen. Van World Cups tot European Cups, van Challenge tot Ironman-races en van XTerra’s tot gewoon de triathlon van IJsselmuiden.
We beginnen in Wollongong, universiteitsstad in Nieuw-Zuid Wales, Australië. Daar draaide de World Cup-race over de sprint-afstand bijna uit op een massasprint. Althans bij de vrouwen want de nummers 1 t/m 4 liepen binnen 1 tel over de finishlijn. Voorop was het de jongste van het veld: de pas 19-jarige Zweedse Tilda Mansson. De minste sprintersbenen had vandaag Rachel Klamer, die als vierde van het kwartet vooraan aantikte. Saillant detail: Rachel was met haar 33 lentes juist de nestore van het veld. Reuze spannend dus.
Rachel was met man Richard Murray en ook Ian Pennekamp afgereisd naar Down Under. Ze was er zeker favoriet, maar na het zwemmen leken die kansen wel afgenomen: ze moest 35 seconden goedmaken op Sophia Howell, de Canadese die als eerste het strandje op stapte. Emma Jeffcoat volgde in haar kielzog, maar toen moest Rachel nog wel een aantal zwemslagen maken.

In de snelle koers op de fiets kwamen – gelukkig voor Rachel – de groepen spoedig samen. Toen na 20 natte kilometers de balans werd opgemaakt bleken slechts vijf triatletes niet vooraan mee te fietsen. Sprint triathlons op dit niveau en een licht glooiend parcours worden veelal op het kopen beslist. Rachel was snel uit de wisselzone en leek de wedstrijd te gaan controleren. Maar losraken van een paar andere triatletes lukte haar niet. ,,Ach ja, ik was het wel zat dat niemand iets durfde. Ben niet honderd procent fit, maar natuurlijk was die vierde plek jammer. Podium is altijd mooier.”
Zoals in een wielerkoers de sprinters de benen stil houden, zo maakte ook Wollongong zich op voor een allesbeslissende eindsprint. Daarin waren de grote passen van Tilda Mansson doorslaggevend. De Zweedse pakte haar derde World Cup-zege (eerder was het raak in Bergen en Tiszaujvaros) en dan te bedenken dat ze pas over drie weken twintig jaar wordt.
Groot talent, dat zeer verrassend gevolgd werd door Maria Caroline Velasques Soto. Niet eerder stond een Colombiaanse op het podium van een World Cup triathlon, een primeur dus. Brons ging naar Ainsley Thorpe, die Rachel dus ternauwernood voorbleef. Op vrijwel alle finishfoto’s is Rachel als het ware door de rijzige Tilda – juniorenwereldkampioene in 2022) aan het zicht onttrokken.

Erica Hawley – Bermuda’s opvolging na Flora Duffy – eindigde vijfde. Daarna volgden Roksana Slupek uit Polen, Ellie Hoitink de Oceanisch kampioene, Jolanda Annen – onlangs nog in Limburg op het open NK RBR actief – Romana Gajdosova uit Slowakije en de enige Britse Sian Rainsley.

Mannenrace
Bij de mannen zaten de Nederlanders iets verder van het podium vandaan. Richard Murray klasseerde zich als zevende, Ian Pennekamp eindigde 22e. De winst was voor de Australische thuisfavoriet Luke Willian. Hier waren de verschillen groter, want dankzij een subliem loopnummer groeide de voorsprong van Willian uit tot 23 seconden. Zilver was voor de Afrikaans kampioen Jamie Riddle, die een sterk seizoen draait en brons ging naar de Chileen Diego Moya, eerder in de race de snelste zwemmer.
Zo kwamen de eremedailles op drie verschillende continenten terecht. Moya leidde de dans dus in het water. Beslissend was het zwemmen geenszins, want ook het Nederlands duo bleef op 20 seconden in de buurt van de Chileen. Op de fiets ook hier een ander wedstrijdverloop dan bij de vrouwen, want een kopgroep van tien hield wel stand ten opzichte van een tweede groep met daarin Richard en Ian. Jammer, want hun sterk zwemonderdeel werd nu niet beloond met een comfortabele uitgangspositie. Ian streed nog even dapper tussen kopgroep en achtervolgers in, maar dat was je reinste krachtenverspilling. Kort daarna werd hij weer opgeslokt door de groep Murray.

De marge was na 20 km. toch 35 seconden, mede door toedoen van twee hard fietsende Luxemburgers. De tien bleven aldus nog buiten schot en het was Willian die er al snel vandoor was met de benenwagen. Daar had niemand van het tiental een pasklaar antwoord op. Bradley Course en Richard rolden nog de nodige atleten op, maar de 5 kilometer is dan eigenlijk net te kort.

Na Luke Willian, Jamie Riddle en Diego Noya was de vierde aankomende Tayler Reid en tweede Ozzie Callud McClusky. De zevende plek dus voor Richard Murray, dankzij de elfde fiets- en de vierde looptijd. Daarna volgden Bradley Course, Gabor Faldum en Brandon Copeland. Richard liep 14.42, Ian 16.03 over de vijf kilometer. Daarmee kwam de jonge Bussummer uit op de 22e plaats, zo’n twee minuten na Willian. Voor hem was het zijn tweede World Cup winst, de vorige was trouwens al weer zeven jaar geleden: in Mooloolaba.
Het was de derde World Cup in het seizoen 2024, een reeks die voor World Triathlon voorspoediger verloopt dan de Word Triathlon Championship Series, waarin Montreal vervangen wordt door de race in het Chinese Weihai.

