Menno Koolhaas is alweer voldoende hersteld voor nog drie grote wedstrijden; Challenge/PTO-Rankings – WTJ 3066

VRIJDAG – Het is twee weken na het Europees kampioenschap triathlon Almere. De wedstrijd, die ook volgend jaar het EK toebedeeld krijgt. Het is nog even de vraag of Menno Koolhaas dan zijn titel verdedigt. De Nederlander mikt voor 2024 op deelname aan het WK Ironman, dat voor de mannen dan weer terugkeert naar Hawaii. De vrouwen zullen actief zijn in Nice.

Menno is hersteld van de krachtsexplosie, die hij op die prachtige septemberdag in de Flevopolder etaleerde. Het resulteerde in een onwaarschijnlijk snelle 7.36.36 uur. Slechts zeven mensen op de wereld deden op deze afstand ooit sneller. Het Nederlands record van Evert Scheltinga hield iets minder lang stand dan dat van zijn voorganger Jan van der Marel.

Menno was natuurlijk de grote favoriet. Na zijn grootse zeges in Nieuwkoop (officieus NK), Challenge Geraardsbergen en Yota Vichy was het in de lijn der verwachting dat zijn debuut in Almere hem goed af zou gaan. Ogenschijnlijk voelde de patissier/triatleet uit Amstelveen/Sittard geen enkele druk op zijn sterke schouders. Koelbloedig legde hij met de Duitser Wojt het zwemonderdeel in ’t Weerwater als snelste af, waarna de race precies verliep zoals hij wenste. Fietsend kwam eerst Svensson naderbij, vervolgens kwamen Starykowicz en regerend Europees kampioen Lindars nog langszij. Menno liet zich niet gek maken en zorgde dat hij binnen een minuut van de Uberbikers in T2 arriveerde.

Uitgeblust waren ze: de Zweed, de Amerikaan en de zwalkende Brit. De enige die de marathon liep alsof het een sprint triathlon was, was Menno. Hij hield het tempo straf om er ‘een mooie eindtijd’ uit te halen. Dat het een Nederlands en parcoursrecord ging worden, dat kwam als een mooie bonus. In Nice keken vanaf een beeldscherm in de Boulevard des Anglais de mannen van het WK op zondag toe. Enige opluchting wellicht, dat naast Niek deze tweede Nederlander hier nog niet van de partij was…..

Ijs vertegenwoordiger nooit gezien

Anderhalve week verder. Menno wordt met een smoes naar het huis van zijn ouders gelokt. Hij moet er nog om lachen: ,,Een vertegenwoordiger van mijn vader voor het ijs zou langs komen. En dat we dan gelijk het nieuwe pand waar ze ijs in gaan maken konden zien. Dat ligt naast ons huidige pand. Ik had dat overigens nog niet gezien, dus ik ging vrolijk mee. Er gebeurde daarna van alles, maar die ijs vertegenwoordiger heb ik nooit gezien.”

Menno werd compleet verrast door heel veel leden van de Oceanus-Triathlonclub, alom bekend als de Paarse Brigade. Zodra het Menno toelaat was ie altijd bereid om voor zijn club uit te komen, hetzij in de Teamcompetitie over anderszins. Daarom was het mooi dat zijn cluppie hem nu als Europees kampioen royaal in het zonnetje zette.

Intussen ligt de focus al weer op het najaar. Want anders dan je misschien van een Europees kampioen zou verwachten is de honger van Menno nog niet gestild. ,,Zeker niet. Het volgende doel is Cozumel op 19 november. Daar ga ik een poging doen in de top twee te eindigen en zo een slot te verdienen voor Hawaii.”

Cozumel is ook een razendsnel parcours, telt dat ook nog mee? Menno weet van de toptijd van Kristian Blummenfelt en alle andere sub-8 uur tijden op het Mexicaanse eiland. ,,Het had ook in Almere nog wel wat sneller gekund. Met name bij het lopen had ik er nog graag 3, 4 minuten afgehaald. Maar alles op zijn tijd.”

Sprintje in Hengstdijk

Hij merkte dat ie snel hersteld was van het EK en dus kon hij met een goed gevoel zijn wedstrijdprogramma voor het najaar invullen. ,,Ja, dat zijn nog drie grotere wedstrijden en een sprintje. Dat sprintje is trouwens dit weekend al in Zeeuw-Vlaanderen voor de Belgische T3-series. Lekker even omschakelen naar het snelle werk.”

Daarna wacht Menno op 14 oktober de halve Challenge Paguera Mallorca en een week later op 21 oktober de nieuwe Challenge Egnazia in Italië. ,,Ik heb met Geraardsbergen en Almere een aardige toppositie verworven in de Challenge World Bonus, daarom zijn de komende twee wedstrijden nog interessant genoeg om mee te pikken. Na Italië heb ik nog vier weken om me goed voor te bereiden op Cozumel.”

Het klopt inderdaad dat Menno er zowel in de PTO Ranking als de Challenge World Bonus goed voor staat. Ook voor Els Visser zijn de resterende Challenges interessant, hoewel wellicht lastig te combineren met Hawaii. Hieronder de top drie van beide klassementen plus de posities van de Nederlanders.

Challenge World Bonus:
M:
1.Caleb Noble 1050
2.Thomas Bishop 1000
3.Menno Koolhaas 850
14.Milan Brons 400
33.Pim van Diemen 200
V:
1.Magda Nieuwoudt 1200
2.Lucy Byram 980
3.Els Visser 950
11.Marlene de Boer 450
26.Lotte Wilms 250
33.Diede Diederiks 220

De PTO Ranking ziet er als volgt uit:
V:
1.Ashleigh Gentle 97.67
2.Taylor Knibb 97.24
3.Anne Haug 96.40
29.Lotte Wilms 80.34
46.Diede Diederiks 74.71
47.Els Visser 74.53
68.Marlene de Boer 69.61
168.Heleen Moes 45.47
185.Dieuwertje Bax 42.12
227.Lenny Ramsey 33.59
280.Marion Tuin 22.21
363.Janien Lubben 11.73
M:
1.Kristian Blummenfelt 96.95
2.Magnus Ditlev 95.03
3.Jason West 94.42
23.Menno Koolhaas 84.32
33.Youri Keulen 81.96
55.Tristan Olij 77.36
59.Niek Heldoorn 76.48
115.Milan Brons 66.82
246.Evert Scheltinga 49.71
280.Robert de Korte 44.87
450.Thomas Hounjet 28.30
461.Marijn Markusse 28.24
510.Pim van Diemen 23.40
518.Dennis Bakker 22.55
578.Daan Schouten 18.81
657.Joost Somsen 14.00
796.Erik-Simon Strijk 8.78
821.Dirk Wijnalda 7.99

Met het vermelden van Erik-Simon Strijk in deze lijst, willen we namens de hele redactie Erik-Simon en Rosanne een hart onder de riem steken met het verdrietige verlies van hun zoontje Tiesj, bij zijn geboorte. Heel veel sterkte jullie!